Klucz (muzyka)
Knaga to znak na początku pięciolinii, który umożliwia grającemu zorientowanie się, jakie są nuty. Słowo "clef" jest francuskim słowem oznaczającym "klucz". Oryginalne łacińskie słowo to "clavis". Jest to "klucz" do zrozumienia, które nuty powinny być zagrane.
Kostka (lub "pięciolinia") składa się z pięciu linii w poprzek strony. Nuty są umieszczone na tych liniach i w tych przestrzeniach. Sztab jest wystarczająco duży, aby objąć tylko jedną i pół oktawy muzyki (trochę więcej z liniami ledger). Dlatego też różne klucze wiolinowe są używane dla muzyki wysokiej i niskiej.
Ten przykład pokazuje akord a-moll napisany w pięciu różnych kluczykach. Każdy akord brzmi dokładnie na tej samej wysokości dźwięku
Treble clef
Knaf wiolinowy rysuje się zaczynając od koła w środku, następnie idąc w górę, dookoła i prosto w dół z haczykiem na końcu. Druga linia klucza wiolinowego (licząc od dołu) przechodzi przez środek koła w kluczu wiolinowym. Nuta na tej linii to G. Dlatego też rogacz wiolinowy nazywany jest "G clef". Róg wiolinowy jest używany dla wysokich dźwięków. Nuty wyższe niż Middle C mogą być zapisywane w kluczu wiolinowym. W muzyce fortepianowej prawa ręka jest zazwyczaj zapisywana w kluczu wiolinowym. Muzyka na instrumenty takie jak skrzypce, flet, obój, flet prosty, trąbka i wysoki głos śpiewający są zawsze pisane w kluczu wiolinowym.
Alto clef (Viola clef)
Knaf altowy jest przykładem "klucza C". Środek rogu C wskazuje na Middle C. W rogu altowym Middle C znajduje się na trzeciej linii pięciolinii. Muzyka na altówkę jest pisana w tym kluczu, dlatego jest on również nazywany "kluczem wiolinowym". Puzoniści altowi również muszą umieć czytać rożek altowy.
Knaf tenorowy
Knaf tenorowy to kolejny knaf C. Środkowe C jest na czwartej linii w górę. Gracze puzonu tenorowego muszą być w stanie odczytać tenor clef. Wiolonczeliści, kontrabasiści i fagociści również muszą czytać tenor clef, gdy ich muzyka idzie wysoko.
Knaf basowy
Róg basowy jest zwykle używany dla lewej ręki w muzyce fortepianowej. Niskie instrumenty, takie jak wiolonczela, kontrabas i fagot w większości czytają z klucza basowego. Jest to rożek F, ponieważ dwie kropki znajdują się po obu stronach czwartej linii w górę, która jest F poniżej Middle C.
Wybór klucza wiolinowego
Wybór klucza wiolinowego zależy od rodzaju muzyki. Nuty dla lewej ręki pianisty mogą być zapisane w kluczu basowym, a nuty dla prawej ręki w kluczu wiolinowym.
W muzyce chóralnej soprany i altówki śpiewają w kluczu wiolinowym, tenory zazwyczaj śpiewają w kluczu wiolinowym, ale brzmiąc o oktawę niżej niż jest to napisane (pokazane przez małe 8 poniżej klucza), a basy śpiewają w kluczu basowym. dla niskich intomentów basowych
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest clef?
O: Knaf to znak na początku pięciolinii, dzięki któremu grający może zorientować się, jakie są nuty.
P: Co oznacza słowo "clef"?
O: Słowo "clef" jest francuskim słowem oznaczającym "klucz". Oryginalne słowo łacińskie to "clavis", co oznacza klucz.
P: Z czego składa się sztabka?
O: Kostka (lub "pięciolinia") składa się z pięciu linii w poprzek strony. Nuty są umieszczane na tych liniach i w tych miejscach.
P: Ile nut można zmieścić na jednej pięciolinii?
O: Sztab jest wystarczająco duży, aby pokryć półtorej oktawy muzyki (trochę więcej z liniami ledowymi).
P: Dlaczego trzeba używać różnych kluczy wiolinowych?
O: Do muzyki wysokiej i niskiej stosuje się różne klucze wiolinowe, ponieważ jedna pięciolinia nie może objąć wszystkich zakresów nut.
