Camille Pissarro
Camille Pissarro (10 lipca 1830 - 12 listopada 1903) był francuskim malarzem impresjonistą. Urodził się na Saint Tomas na Wyspach Dziewiczych. Pissarro zmarł w Paryżu.
Jako jedyny artysta wystawiał zarówno w formie impresjonizmu, jak i postimpresjonizmu. Pissarro uczył się od wielkich prekursorów, takich jak Gustave Courbet i Jean-Baptiste-Camille Corot. Później studiował i pracował u boku Georgesa Seurata i Paula Signaca, gdy w wieku 54 lat przyjął styl neoimpresjonistyczny.
W 1873 r. przyczynił się do powstania stowarzyszenia piętnastu aspirujących artystów, utrzymując grupę w jedności i zachęcając pozostałych członków. Historyk sztuki John Rewald nazwał Pissarro "dziekanem malarzy impresjonistów", nie tylko dlatego, że był najstarszym z grupy, ale także "dzięki swojej mądrości i wyważonej, życzliwej i serdecznej osobowości". Cézanne powiedział, że "był dla mnie ojcem". Człowiekiem do konsultacji i trochę jak dobry Pan". Był także jednym z mentorów Gauguina. Renoir określił swoją pracę jako "rewolucyjną", poprzez swoje artystyczne portrety zwykłego człowieka. Pissarro nalegał, by malować jednostki w naturalnych warunkach bez "sztuczności i wspaniałości".
Pissarro jest jedynym artystą, który pokazał swoje prace na wszystkich ośmiu paryskich wystawach impresjonistów, od 1874 do 1886 roku. Występował jako ojciec impresjonistów i, w różnym stopniu zaawansowania, wszystkich czterech głównych postimpresjonistów, w tym Georgesa Seurata, Paula Cézanne'a, Vincenta van Gogha i Paula Gauguina.
Autoportret, 1873
Rozmowa , ok. 1881 r.
Rouen, rue de l'Épicerie, 1898 r.
Boulevard Montmatre na wiosnę 1897 r.
Lata londyńskie
Wojna francusko-pruska w latach 1870-71 zmusiła Pissarro do ucieczki z domu we wrześniu 1870 r.; powrócił w czerwcu 1871 r., aby stwierdzić, że dom, a wraz z nim wiele jego wczesnych obrazów, został zniszczony przez pruskich żołnierzy. Do grudnia 1870 r. wraz z rodziną schronił się w Londynie i zamieszkał w Crystal Palace, w południowo-zachodnim Londynie.
Poprzez ukończone w tym czasie obrazy Pissarro rejestruje Sydenham i Norwood w czasie, gdy jeszcze niedawno były połączone koleją. Jednym z największych z tych obrazów jest widok na kościół św. Bartłomieja przy Lawrie Park Avenue, powszechnie znany jako The Avenue, Sydenham, w kolekcji National Gallery w Londynie.
Podczas pobytu w Górnym Norwood Pissarro został przedstawiony handlarzowi dziełami sztuki Paulowi Durand-Ruelowi, który kupił dwa z jego "londyńskich" obrazów. Durand-Ruel stał się następnie najważniejszym handlarzem dziełami sztuki w nowej szkole francuskiego impresjonizmu.
Wracając do Francji, w 1890 roku Pissarro ponownie odwiedził Anglię i namalował około dziesięciu scen z centrum Londynu. Wrócił ponownie w 1892 roku, malując w Kew Gardens i Kew Green, a także w 1897 roku, kiedy to wyprodukował kilka olejów z Bedford Park, Chiswick.
Norwood, Londyn (National Gallery, Londyn)
Pytania i odpowiedzi
Q: Gdzie urodził się Camille Pissarro?
A: Camille Pissarro urodził się na Saint Tomas na Wyspach Dziewiczych.
P: Jaki styl malowania przyjął w wieku 54 lat?
O: W wieku 54 lat Pissarro przyjął styl neoimpresjonistyczny.
P: Od kogo Pissarro się uczył?
A: Pissarro uczył się od wielkich poprzedników, między innymi od Gustave'a Courbeta i Jean-Baptiste-Camille Corota.
P: Kiedy pomógł założyć stowarzyszenie piętnastu aspirujących artystów?
O: W 1873 roku Pissarro pomógł założyć towarzystwo piętnastu aspirujących artystów.
P: Jak jego twórczość opisał Renoir?
O: Renoir określił swoją twórczość jako "rewolucyjną", poprzez artystyczne portrety zwykłego człowieka.
P: Co powiedział o nim Cézanne? O: Cézanne powiedział, że "był dla mnie ojcem. Człowiek, z którym można się konsultować i który jest trochę jak dobry Bóg".
P: Na ilu wystawach impresjonistów w Paryżu pokazywał swoje prace? O: Pissarro jest jedynym artystą, który pokazywał swoje prace na wszystkich ośmiu wystawach impresjonistów paryskich, od 1874 do 1886 roku.
