Brown v. Board of Education II

Tło

Po rozstrzygnięciu przez Sąd Najwyższy oryginalnejsprawyBrowna, podczas następnej sesji sądowej planowano wysłuchać argumentów na temat tego, w jaki sposób ma nastąpić zniesienie segregacji w szkołach. Segregacja w szkołach Stanów Zjednoczonych istniała od wieków. Sąd zdawał sobie sprawę, że nie będzie łatwo skłonić stany do podporządkowania się jego orzeczeniu i zniesienia segregacji w szkołach.

Ponadto, w orzeczeniu w sprawie Brown, Trybunał nie dał stanom żadnych instrukcji, jak zakończyć segregację w szkołach. Sąd nie dał też stanom terminu, w którym powinny one zdezintegrować swoje szkoły. To wszystko były szczegóły, które Sąd Najwyższy musiał rozstrzygnąć w sprawie Brown II.

Połączone przypadki

Kiedy w 1954 roku Sąd Najwyższy rozstrzygał pierwotną sprawę Brown, połączył ją z czterema innymi sprawami. Sąd rozstrzygnął wszystkie pięć spraw jako jedną, którą nazwał Brown v. Board of Education. Oznaczało to, że w sprawie Brown II Sąd ponownie decydował o pięciu różnych sprawach. Były to:

• Brown przeciwko Radzie Edukacji
• Bolling v. Sharp (złożony w Waszyngtonie, D.C.)
• Briggs v. Elliot (sprawa złożona w Karolinie Południowej)
• Davis przeciwko Radzie Szkolnej Hrabstwa Prince Edward (sprawa złożona w Wirginii)
• Gebhart przeciwko Belton (sprawa złożona w Delaware)

Kwestie prawne

Było kilka pytań prawnych, które Sąd Najwyższy musiał rozstrzygnąć w sprawie Brown II. Na przykład:

1. Jakie zasady powinien ustanowić Trybunał, aby upewnić się, że szkoły są posegregowane?
2. Jakie zasady powinien ustalić Trybunał, kiedy szkoły musiały dokonać segregacji?
3. Jeśli szkoły naruszyły prawa czarnych uczniów, nie stosując się do pierwotnej decyzji Brown, co należało zrobić? Jaką ulgę powinni otrzymać uczniowie? (Co Sąd mógłby zrobić, aby rozwiązać ten problem?)

Argumenty

National Association for the Advancement of Colored People (NAACP), którego prawnicy wygrali sprawę Browna, argumentowało, że segregacja w szkołach powinna rozpocząć się od razu. Stany argumentowały, że byłoby to zbyt trudne i zbyt kosztowne, i że potrzebują więcej czasu na przeprowadzenie segregacji.

Decyzja

W decyzji 9-0, Sąd Najwyższy nakazał stanom rozpoczęcie prób podporządkowania się decyzji Browna i posegregowania szkół. Nakazał, by stany zaczęły tworzyć plany, jak mają zamiar zintegrować swoje szkoły.

Sąd odmówił jednak nakazania szkołom natychmiastowej integracji, czego domagał się NAACP. Nie wyznaczył też żadnego wyraźnego terminu, w którym szkoły powinny zostać zdesegregowane. W opinii większości Trybunału, sędzia główny Earl Warren napisał, że stany powinny integrować się "z całą premedytacją".

Dla wielu ludzi nie było jasne, co to dokładnie oznacza. Oznaczało to również, że Trybunał odmawiał ulgi czarnym studentom w procesach Brownów. Jak wyjaśnia badacz prawa konstytucyjnego Steven Emanuel:

“

Powód, którego prawa konstytucyjne zostały naruszone przez działanie państwa, byłby normalnie uprawniony do natychmiastowego zadośćuczynienia. Ale, najwyraźniej ... obawiano się chaosu i przemocy, które mogłyby się rozwinąć, gdyby podjęto próby natychmiastowego przeprowadzenia desegregacji [...].

”

Zamiast nakazać stanom natychmiastową de-segregację, Trybunał stworzył wolniejszy plan. Dał federalnym sądom okręgowym prawo do pilnowania, czy szkoły dokonują segregacji. Sędzia Warren napisał: "[Te] sądy będą [upewniać się], że pozwani szybko i rozsądnie rozpoczną" przestrzeganie Browna.

Efekty

Ustawa Brown II jasno określiła, że szkoły w Stanach Zjednoczonych będą musiały się zdesegregować. Określił również proces, który miał zapewnić integrację szkół, dając federalnym sądom okręgowym prawo do nadzorowania szkół, kontrolowania, jak długo mogą one być zmuszone do segregacji i karania ich, jeśli odmówią integracji.

Jednak wiele stanów, zwłaszcza na Południu, mogło przez lata unikać integracji szkół, ponieważ Brown II nie wyznaczał konkretnego terminu integracji. Orzeczenie sędziego Warrena, że szkoły muszą zdezintegrować się "z całą premedytacją", było niejasne i mogło mieć wiele różnych znaczeń. Stany i szkoły, które nie chciały się integrować, wybierały znaczenia, które dawały im wymówki, by nie wpuszczać czarnych uczniów do swoich szkół.

Sprawa Griffina

Na przykład na podstawie orzeczenia Brown II federalny sąd okręgowy orzekł, że hrabstwo Prince Edward w Wirginii nie musi od razu przeprowadzać segregacji w swoich szkołach. Kilka lat później, w 1959 roku, federalny sąd apelacyjny nakazał hrabstwu rozpoczęcie segregacji szkół. Hrabstwo Prince Edward odpowiedziało odmową finansowania (przekazania jakichkolwiek pieniędzy) szkół w hrabstwie. Nie mając pieniędzy, szkoły musiały zostać zamknięte. Zostały zamknięte na pięć lat, od 1959 do 1964 roku.

Hrabstwo Księcia Edwarda pomagało białym uczniom chodzić do prywatnych szkół tylko dla białych. Czarni uczniowie nie mogli w ogóle chodzić do szkoły, chyba że przenieśli się do innego hrabstwa.

W końcu, w 1964 roku, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że to, co robiło hrabstwo Prince Edward, było niezgodne z konstytucją i nakazał ponowne otwarcie szkół - bez segregacji.

Segregacja szkół przed Brownem. Wiele szkół pozostało posegregowanych przez lata nawet po Brown II.

Powiązane strony

• Brown przeciwko Radzie Edukacji
• Klauzula Równej Ochrony w Czternastej Poprawce do Konstytucji Stanów Zjednoczonych (czyni segregację w szkołach nielegalną)
• Segregacja rasowa w Stanach Zjednoczonych