Geoffrey V, hrabia Anjou

Wczesna kariera

Geoffrey był starszym synem Fulka V, króla Jerozolimy i jego żony Ermengarde z Maine. Była ona córką Eliasza I z Maine. Geoffrey, urodzony 24 sierpnia 1113 r., nosił imię po swoim pradziadku Geoffreyu II, hrabim Gâtinais. Swój przydomek, Plantagenet, otrzymał od żółtej gałązki kwiatu żarnowca (genêt to francuska nazwa planta genista, czyli krzewu żarnowca), którą nosił w kapeluszu. Król Anglii Henryk I wysłał swoich legatów królewskich do Anjou, aby zaaranżowali małżeństwo Geoffreya z jego córką, Matyldą. Obie strony wyraziły na to zgodę. W dniu 10 czerwca 1128 r. król Henryk I pasował piętnastoletniego Geoffreya na rycerza.

Małżeństwo

W 1128 r. Geoffrey poślubił cesarzową Matyldę, córkę i spadkobierczynię króla Anglii Henryka I i wdowę po Henryku V, Świętym Cesarzu Rzymskim. Małżeństwo to miało przypieczętować pokój między Anglią/Normandią a Anjou. Była o jedenaście lat starsza od Geoffreya i bardzo dumna ze swojego statusu cesarzowej (w przeciwieństwie do zwykłej hrabiny). Ich małżeństwo było burzliwe, z częstymi długimi rozłąkami, ale urodziła mu trzech synów i przeżyła go.

hrabia Anjou

W rok po ślubie ojciec Geoffreya wyjechał do Jerozolimy, aby poślubić dziedziczkę Królestwa Jerozolimskiego. Geoffrey został jedynym hrabią Anjou. Gdy w 1135 r. zmarł król Henryk I, Matylda natychmiast wkroczyła do Normandii, by upomnieć się o swoje dziedzictwo. Dzielnice graniczne podporządkowały się jej, ale Anglia wybrała na króla jej kuzyna Stefana z Blois, a Normandia wkrótce poszła w jej ślady. W następnym roku Geoffrey przekazał Ambrieres, Gorron i Chatilon-sur-Colmont Juhelowi de Mayenne, pod warunkiem, że ten pomoże w uzyskaniu spadku po żonie Geoffreya. W 1139 r. Matylda wylądowała w Anglii ze 140 rycerzami, gdzie była oblegana w zamku Arundel przez króla Stefana. W "anarchii", która nastąpiła, Stephen został pojmany pod Lincoln w lutym 1141 r. i uwięziony w Bristolu. Rada legatów kościoła angielskiego, która odbyła się w Winchesterze w kwietniu 1141 r., ogłosiła obalenie Stefana i ogłosiła Matyldę "Panią Anglików". Stephen został następnie zwolniony z więzienia i koronował się ponownie w rocznicę swej pierwszej koronacji.

W latach 1142 i 1143 Geoffrey zabezpieczył całą Normandię na zachód i południe od Sekwany, a 14 stycznia 1144 r. przekroczył Sekwanę i wkroczył do Rouen. Latem 1144 r. przyjął tytuł księcia Normandii. W 1144 r. założył przeorat augustowski w Chateau-l'Ermitage w Anjou. Geoffrey władał księstwem do 1149 r., kiedy to wspólnie z Matyldą przekazał je swojemu synowi Henrykowi, a cesja ta została formalnie ratyfikowana przez króla Francji Ludwika VII w następnym roku.

Geoffrey stłumił także trzy bunty baronów w Anjou, w latach 1129, 1135 i 1145-1151. Często był skłócony ze swoim młodszym bratem, Eliasem, którego więził do 1151 roku. Groźba rebelii spowolniła jego postępy w Normandii i jest jednym z powodów, dla których nie mógł interweniować w Anglii. W 1153 r. traktat z Wallingford pozwolił Stephenowi pozostać dożywotnim królem Anglii, a Henrykowi, synowi Geoffreya i Matyldy, zostać jego następcą.

Śmierć

Geoffrey zmarł nagle 7 września 1151 roku. Według Jana z Marmoutier, Geoffrey wracał z rady królewskiej, kiedy dopadła go gorączka. Przybył do Château-du-Loir, zwalił się na kanapę, zapisał dary i organizacje charytatywne, po czym zmarł. Został pochowany w katedrze św. Juliana w Le Mans we Francji.

Dzieci

Dzieci Geoffrey'a i Matildy to:

1. Henryk II Angielski (1133-1189)
2. Geoffrey, hrabia Nantes (1 czerwca 1134 Rouen - 26 lipca 1158 Nantes) zmarł bez ślubu i został pochowany w Nantes
3. Wilhelm X, hrabia Poitou (1136-1164) zmarł bezżenny

Geoffrey miał także nieślubne dzieci z nieznaną kochanką (lub kochankami): Hamelina; Emme, która poślubiła Dafydda Ab Owaina Gwynedda, księcia północnej Walii; oraz Marię, która została zakonnicą i opatką Shaftesbury i która może być poetką Marie de France. Adelajda z Angers jest czasem uważana za matkę Hamelina.