Nicolaus Steno
Nicolas Steno również pisane jako Nicolas Steno, który żył 1 stycznia 1638 - 25 listopada 1686 (NS: 11 stycznia 1638 - 5 grudnia 1686) był duński duchowny katolicki i naukowiec, który był pionierem w obu anatomii i geologii.
W 1659 r. postanowił nie przyjmować do wiadomości tego, co napisano w książce i postanowił samemu się czegoś dowiedzieć. Uważa się go za ojca geologii i stratygrafii. 4; 96
Elementorum myologiae specimen , 1669
Skamieniałości i geologia
Steno twierdził, że skład chemiczny skamieniałości może być zmieniony bez zmiany ich formy.
Praca Steno nad zębami rekina doprowadziła go do pytania, w jaki sposób jakikolwiek stały obiekt może znaleźć się wewnątrz innego stałego obiektu, takiego jak skała lub warstwa skały.
Ciała stałe w ciałach stałych", które zainteresowały Steno, obejmowały nie tylko skamieniałości, jak byśmy je dzisiaj zdefiniowali, ale minerały, kryształy, a nawet całe warstwy skalne.
Swoje studia geologiczne opublikował w 1669 roku: De solido intra solidum naturaliter contento dissertationis prodromus, czyli Wstępny dyskurs do rozprawy o ciele stałym naturalnie zawartym w ciele stałym.
Steno nie był pierwszym, który zidentyfikował skamieniałości jako pochodzące od żywych organizmów. Jego rówieśnicy, Robert Hooke i John Ray, również twierdzili, że skamieniałości są pozostałościami po niegdyś żyjących organizmach.
Steno pisał o niektórych podstawowych zasadach stratygrafii:
- Superpozycja: "...w czasie, gdy tworzyła się jakaś dana warstwa, cała spoczywająca na niej materia była płynna, a zatem w czasie, gdy tworzyła się warstwa niższa, nie istniała żadna z warstw wyższych";
- Horyzontalność: "Warstwy albo prostopadłe do horyzontu, albo nachylone do horyzontu były w pewnym momencie równoległe do horyzontu";
- Ciągłość boczna: "Materiał tworzący dowolną warstwę był ciągły na powierzchni Ziemi, chyba że na przeszkodzie stały jakieś inne ciała stałe";
- Nieciągłości przecinające: "Jeśli ciało lub nieciągłość przecina warstwę, musiała powstać po tej warstwie".
Powiązane strony
