The Shard
Shard (zwany również Shard of Glass, Shard London Bridge lub London Bridge Tower) jest wieżowcem w Southwark w Londynie. The Shard został zbudowany w lipcu 2012 roku. Jego wysokość wynosi 309,6 metra (1 016 stóp). Jest to najwyższy budynek w Unii Europejskiej i 96. najwyższy na świecie. Jest to również druga co do wielkości wolnostojąca konstrukcja w Wielkiej Brytanii, po 330-metrowej betonowej wieży w stacji nadawczej Emley Moor.
Shard zastąpił Southwark Towers, 24-kondygnacyjny biurowiec wybudowany na tym terenie w 1975 roku. Architektem Shardu był Renzo Piano. Piano jest najbardziej znany z tego, że stworzył paryskie Centrum Pompidou we współpracy z brytyjskim Richardem Rogersem. Na etapie projektowania Piano współpracował z biurem architektonicznym Broadway Malyan. Wieża ma 72 piętra, które mogą być wykorzystane na biura, z galerią widokową i tarasem widokowym - najwyższym w Wielkiej Brytanii - na 72 piętrze, na wysokości 245 metrów (804 stóp). Shard został zaprojektowany w kształcie nieregularnej piramidy od dołu do góry i jest w całości pokryty szkłem. Jego konstrukcja została ukończona w kwietniu 2012 roku. Został otwarty dla zwiedzających 5 lipca 2012 roku.
The Shard został zaprojektowany w 2000 roku. W tym samym roku londyński przedsiębiorca Irvine Sellar postanowił przebudować Southwark Towers, biurowiec z lat 70-tych obok stacji London Bridge, i w marcu 2000 roku polecieć do Berlina, aby spotkać się z Piano na lunch. Według Sellara, architekt mówił o swojej pogardzie dla wysokich budynków podczas posiłku, po czym przerzucił się na menu restauracji i naszkicował rzeźbę przypominającą górę lodową wyłaniającą się z Tamizy. Swoje pomysły czerpał z linii kolejowych znajdujących się w pobliżu miejsca, londyńskich iglic w obrazach XVIII-wiecznego weneckiego malarza Canaletto oraz masztów żaglowców.
W kwietniu 2008 roku miała miejsce rozbiórka Southwark Towers. Budynek został przykryty rusztowaniami i białą folią. Do października Southwark Towers był znacznie krótszy i nie był już widoczny na panoramie miasta. Rozbiórka budynku została zakończona na początku 2009 roku, a na miejscu rozpoczęto przygotowania do budowy Shard.
Layout
Każde piętro The Shard jest wykorzystywane do określonego celu. Większa część budynku jest przeznaczona na zakwaterowanie i biura. Na wyższych piętrach są one zarezerwowane specjalnie w celu uzyskania widoku na całe miasto, co wykorzystuje fakt, jak wysoki jest budynek.
| Podłogi | Powierzchnia podłogi | Oznaczenie przestrzeni |
| 73–95 | Iglica | |
| 68–72 | 758 m2 (8.159 m2 ft) | Obserwatorium |
| 53–65 | 5.772 m2 (62.129 m2 ft) | Apartamenty mieszkalne |
| 52 | Spa | |
| 34–52 | 16 198 m2 (174 354 m2 ft) | Hotel Shangri-La |
| 31–33 | 5.945 m2 (63.991 stóp kwadratowych) | Restauracje |
| 2–28 | 54.488 m2 (586.504 stóp kwadratowych) | Offices |
| 1 | 2 102 m2 (22 626 sq ft) | Lobby |
Źródło: Broszura Shard London Bridge, 2010
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Shard?
A: The Shard (nazywany również Shard of Glass, Shard London Bridge lub London Bridge Tower) to wieżowiec w Southwark, w Londynie.
P: Kiedy został zbudowany?
O: The Shard został zbudowany w lipcu 2012 roku.
P: Jak wysoki jest?
A: Ma 309,6 metrów wysokości.
P: Gdzie znajduje się wśród najwyższych budynków świata?
O: Do końca 2020 roku był najwyższym budynkiem w Unii Europejskiej i 96. najwyższym na świecie.
P: Kto go zaprojektował?
O: Architektem Sharda był Renzo Piano. Piano jest najbardziej znany ze stworzenia paryskiego Centrum Pompidou we współpracy z brytyjskim Richardem Rogersem. Na etapie planowania Piano współpracował z biurem architektonicznym Broadway Malyan.
P: Jakie cechy posiada wieża?
O: Wieża ma 72 piętra, które można wykorzystać na biura, a na 72. piętrze, na wysokości 245 metrów, znajduje się galeria widokowa i otwarty taras widokowy - najwyższy w Wielkiej Brytanii. Shard jest w całości pokryty szkłem i ma kształt nieregularnej piramidy od dołu do góry.
P: Co było inspiracją dla jego projektu?
O: Inspiracją dla projektu były linie kolejowe znajdujące się obok miejsca budowy, XVIII-wieczne obrazy weneckiego malarza Canaletto przedstawiające londyńskie wieże i maszty żaglowców.
