Stojące
Kamienie stojące lub menhiry to kamienie osadzone pionowo w ziemi. Umieścili je tam neolitycy na Wyspach Brytyjskich i Bretanii, a także w innych miejscach na świecie.
Mogą to być pojedyncze, stojące kamienie, koła, linie lub ich grupy. Ich daty są przeważnie od 4000 r. p.n.e. do 1500 r. p.n.e. Ponieważ ludy neolityczne nie posiadały pisma, niewiele wiemy o ich użyciu. Powszechnie uważa się, że miały one zarówno praktyczne (miejsce spotkań), jak i ceremonialne lub religijne zastosowania. Garncarstwo, które znaleziono w pobliżu niektórych z tych kamieni sugeruje, że niektóre z nich w Europie należały do tzw.
Ich kształt jest na ogół nierówny i kwadratowy, często zwężający się ku górze. Menhiry występują w całej Europie, Afryce i Azji, ale najliczniej występują w Europie Zachodniej; w szczególności na Wyspach Brytyjskich (Wielka Brytania i Irlandia) oraz w Bretanii. Na tych terenach znajduje się około 50.000 megalitrów. Stojące kamienie są zwykle trudne do zdobycia, ale ceramika znaleziona pod niektórymi z nich w Europie Zachodniej łączy je z mieszkańcami Piku. Zostały one wzniesione w ramach kultury megalitycznej, która rozkwitała w Europie i poza nią.
Tam, gdzie występują w grupach, często w formacji kolistej, owalnej, kurewskiej lub podkowiastej, nazywane są czasami pomnikami megalitycznymi. Są to miejsca dawnych obrzędów religijnych, niekiedy zawierające komory pochówku. Rozwój datowania radiowęglowego i kalibracji pierścieni drzew zwiększył naszą wiedzę o ich terminach. W niektórych wykopaliskach archeologicznych można znaleźć pozostałości drewnianych hełmów. Woodhenge było pomnikiem kury i kręgu drzewnego w Stonehenge World Heritage Site w Wiltshire, w Anglii. Znajduje się ono 2 mile (3,2 km) na północny wschód od Stonehenge.
Dzwoniące kamienie stojące na Hebrydach Zewnętrznych
Kamienny krąg Ardgroom, Irlandia
Pictish standing stone, Aberlemno, Szkocja
Géant du Manio, 6,5-metrowy menhir w Carnac, w Bretanii.
Historia
Praktycznie nic nie wiadomo o organizacji społecznej czy przekonaniach religijnych ludzi, którzy wznieśli menhiry. Nie ma nawet śladu ich języka. Wiemy, że grzebali swoich zmarłych i posiadali umiejętności uprawy zbóż, uprawy roli i wyrobu ceramiki, narzędzi kamiennych i biżuterii. Niektóre niedawne badania nad megalitami w Bretanii sugerują znacznie starsze pochodzenie, być może od sześciu do siedmiu tysięcy lat temu. Obecnie nie jest to powszechnie akceptowane.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to są stojące kamienie?
O: Stojące kamienie, znane również jako menhiry, to duże kamienie, które zostały ustawione w ziemi pionowo.
P: Kiedy zostały tam umieszczone?
A: Zostały umieszczone przez neolitycznych ludzi na Wyspach Brytyjskich i w Bretanii między 4000 r. p.n.e. a 1500 r. p.n.e.
P: Jakie jest ich przeznaczenie?
A: Ogólnie uważa się, że miały one zarówno zastosowanie praktyczne (miejsce spotkań), jak i ceremonialne lub religijne.
P: Gdzie można je znaleźć?
O: Menhiry można znaleźć w całej Europie, Afryce i Azji, ale najliczniej występują w Europie Zachodniej, w szczególności na Wyspach Brytyjskich (Wielka Brytania i Irlandia) oraz w Bretanii. Na tych obszarach znajduje się około 50.000 megalitów.
P: Skąd wiadomo, kiedy zostały wzniesione?
O: Kamienie stojące są zazwyczaj trudne do datowania, ale ceramika znaleziona pod niektórymi z nich w Europie Zachodniej łączy je z ludem Beaker. Datowanie radiowęglowe i kalibracja pierścieni drzew również wzbogaciły naszą wiedzę o czasie ich powstania.
P: Czy stojące kamienie są zawsze pojedyncze?
O: Nie, czasami pojawiają się w grupach tworzących kręgi, linie lub podkowy, które nazywane są pomnikami megalitycznymi. W takich miejscach często znajdują się komory grobowe, wykorzystywane do starożytnych ceremonii religijnych.
P: Czy Woodhenge jest przykładem formacji henge?
O: Tak, Woodhenge to pomnik w kształcie henu i kręgu drewnianego, położony 2 mile (3,2 km) na północny wschód od Stonehenge, na terenie światowego dziedzictwa Stonehenge w Wiltshire, w Anglii.
