Randomizowane kontrolowane badania kliniczne
Randomizowane badanie kontrolowane jest specjalną metodą przeprowadzania eksperymentów naukowych, która może zredukować pewne źródła błędu systematycznego. Jest ona często stosowana w kontekście testowania, czy leki są skuteczne w walce z określonymi objawami. Podczas przeprowadzania badania uczestnicy są losowo umieszczani w różnych grupach. Każda grupa jest traktowana inaczej, a na koniec wyniki są porównywane. Często zdarza się, że jedna grupa otrzymuje lek placebo, podczas gdy druga otrzymuje prawdziwy lek. Badanie nazywa się zaślepionym, jeśli uczestnicy lub osoby podające leki nie wiedzą, w jakiej grupie znajduje się pacjent.
Historia
Kontrolowane badania i próby przeprowadzane są od dawna. W 1753 r. James Lind opublikował badania, z których wynika, że szkorbut można leczyć dietą zawierającą dużo cytryn i pomarańczy. Ignaz Semmelweis, węgierski lekarz z Wiednia, stworzył termin "systematyczna kontrolowana obserwacja". Semmelweis jest dziś znany, ponieważ powiązał wzrost zachorowań na gorączkę u dzieci z brakiem higieny w szpitalach. Pod koniec XIX wieku pojawił się pierwszy problem związany z nieprzydzielaniem ludzi do grup testowych w sposób losowy. Austin Bradford Hill stworzył termin "randomizowana próba kontrolowana" w latach 40-tych XX wieku. W latach 40. przeprowadził on badanie dotyczące leczenia gruźlicy streptomycyną (antybiotykiem). Badanie to jest postrzegane jako pierwsze randomizowane badanie kontrolowane.
