Dżuma Justyniana
Zaraza Justyniana była pandemią dżumy w Cesarstwie Bizantyjskim w latach 541-542. Była to pierwsza odnotowana pandemia dżumy. Szacuje się, że dżuma Justyniana zabiła aż 100 milionów ludzi na całym świecie, ponieważ powracała mniej więcej co dwanaście lat aż do roku 770, kiedy to ustała na około 500 lat.
W latach 541-700 spowodował spadek liczby ludności w Europie o około 50%. Mogła również przyczynić się do sukcesu podbojów muzułmańskich. Jej wpływ społeczny i kulturowy jest porównywalny z Czarną Śmiercią.
Pochodzenie i oddziaływanie
Plaga mogła pochodzić z Etiopii lub Egiptu, a ostatecznie została przeniesiona na północ do dużego miasta Konstantynopola. Na statkach przewożących zboże, które miasto importowało, znajdowało się wiele szczurów, które przenosiły zarazę.
W szczytowym okresie epidemia zabijała w Konstantynopolu 10 000 osób dziennie. Ostatecznie zabiła 40% ludności miasta. W sumie z powodu zarazy zmarło około 25 milionów ludzi. Mówi się, że przyczyniła się ona do upadku Cesarstwa Bizantyjskiego, ponieważ zabiła rolników i spowodowała głód. Cesarstwo opierało się na pieniądzach z podatków, a zaraza zabiła wielu podatników.
