Wieloguzkowce
Wieloguzkowce były grupą gryzoniopodobnych ssaków, które przetrwały około 120 milionów lat - to druga najdłuższa historia kopalna wśród wszystkich linii ssaków.
Ostatecznie zostały one pokonane przez gryzonie i wyginęły we wczesnym oligocenie.
Znanych jest co najmniej 200 gatunków, od wielkości myszy do wielkości bobra. Gatunki te zajmowały wiele nisz ekologicznych, od zamieszkujących nory do wiewiórkopodobnych zamieszkujących drzewa.
Wielopłetwowce są zwykle umieszczane poza dwiema głównymi grupami żyjących ssaków, Theria (łożyskowce i torbacze) i monotremami. Niektóre analizy kladystyczne sytuują je bliżej Theria niż monotremów.
Biologia
Wieloguzkowce miały anatomię głowy podobną do gryzoni. Miały zęby policzkowe oddzielone od przednich zębów przypominających dłuta szeroką bezzębną szczeliną (zwaną diastemą). Na każdym zębie policzkowym znajdowało się kilka rzędów małych wypustek (lub gruzełek, stąd nazwa), które współpracowały z podobnymi rzędami w zębach szczęki. Był to skuteczny przyrząd do siekania.Większość małych multituberculates jadłaby nasiona i orzechy, uzupełnione owadami, robakami i owocami.
Budowa miednicy u Multituberculata sugeruje, że rodziły one maleńkie, bezbronne młode, podobne do współczesnych torbaczy.
