Hipnoza

Hipnoterapia

Hipnoterapia jest wtedy, gdy hipnotyzer stosuje hipnozę, aby pomóc podmiotowi wyleczyć się emocjonalnie, lub aby wyleczyć chory umysł. Hipnoterapia jest hipnozą stosowaną w terapii.

Hipnoza może być również wykonywana przez jedną osobę działającą samodzielnie. Wtedy działa on zarówno jako hipnotyzer, jak i podmiot. To się nazywa "auto-hipnoza", albo czasami "auto-sugestia". W niektórych przypadkach, jest to po prostu forma wykorzystania transu.

Historia

Starożytne społeczeństwa

Prawie każde przednowoczesne społeczeństwo miało praktyki, które przypominały nieco hipnotyzm. Często specjalna osoba w danym społeczeństwie (czarownik, szaman, ksiądz...) przeprowadzała ceremonię. Ceremonia mogła wykorzystywać zaklęcia (zaklęcia), przyśpiewki, muzykę powtarzalną, substancje zmieniające umysł, ciemność, ogień i inne otoczenie. Celem było wysłanie osoby lub grupy w zmieniony stan umysłu jak w transie. Nawet społeczeństwa uczące się, takie jak starożytna Grecja, miały zjawiska sugerujące hipnozę. Delficki wyrocznia być w trans jakaś rodzaj gdy ona wypowiadać jej sławny przepowiednia. Czy to być jaźń hipnoza lub właśnie skutek wulkaniczny gaz nigdy znać.

Społeczeństwa zachodnie

Wydaje się, że jest wiele pomysłów na to, jak zaczęła się hipnoza. Zapisy historyczne we współczesnej Europie zaczynają się od twórczości Franza Mesmera, choć nie wymyślił on słowa "hipnoza". Mesmer i jego zwolennicy praktykowali to, co początkowo nazywano "magnetyzmem zwierzęcym", a później mesmeryzmem. Opisy jego twórczości nie pozostawiają wątpliwości, że odkrył on dla siebie to, co teraz nazywamy "hipnotyzmem".

Słowa hipnoza i hipnotyzm pochodzą od terminu neurohipnotyzm (sen nerwowy) ukutego przez szkockiego chirurga Jamesa Braida około 1841 roku. Braid opierał swoją praktykę na tym opracowanym przez, ale różniło się w jego teorii, jak procedura działa.

Główne odkrycia dotyczące hipnozy pojawiły się w 1842 r., kiedy to Braid zaczął dowiadywać się więcej o jej działaniu. Nie sądził, że przyczyną hipnozy jest "mesmeryzm", a w końcu myślał, że transy to tylko "nerwowy sen". W 1843 roku napisał na ten temat książkę pod tytułem Neurypnologia. W książce tej Braid opisał hipnotyzm jako stan fizycznego odprężenia, któremu towarzyszy i który jest wywoływany przez koncentrację psychiczną ("abstrakcja").

Metoda

Hipnoza jest używana do leczenia lęków, uzależnień, problemów emocjonalnych, kontroli bólu, stresu, i tak dalej.

Hipnotyzer musi zrobić dwie rzeczy, żeby zrobić hipnozę. Po pierwsze, musi wprawić obiekt w trans. Po drugie, musi przeprowadzić uczestnika przez proces transu (w celach terapeutycznych, lub w celu uzyskania pożądanego efektu). Często przełącza się między nimi, najpierw upewniając się, że uczestnik jest w odpowiednim stanie umysłu, a następnie prowadząc go przez ten proces. Te kroki są powtarzane w cyklu przez cały czas.

W transie podmiot nie podejmuje decyzji co do prawdy sugestii hipnotyzera: Jeśli trance jest osiągany - nie zawsze - podmiot akceptuje jako prawdę wszystko, co mówi hipnotyzer, chyba że jest to sprzeczne z jego najgłębszymi przekonaniami. To jest serce hipnozy: wprawić uczestnika w trans, aby zaakceptował sugestie.

Hipnotyzerzy sceniczni uzyskują naprawdę niesamowite efekty od dobrych poddanych: mogą sprawić, że zapomną swoich imion, uwierzyć, że są kimś innym, sprawić, że zobaczą ludzi, których nie ma, sprawić, że zapomną o literach lub cyfrach i tak dalej. Dzieje się tak, ponieważ podmiot aktywnie podąża za sugestiami hipnotyzera, ponieważ ufa hipnotyzerze i uważa, że jest bezpieczny. Jeśli zaufanie zostanie złamane lub podmiot uważa, że nie jest bezpieczny, podmiot może wyjść z transu.

Hipnoza nie jest prawdziwą siłą spoczywającą w hipnotyzerze. Zamiast tego, władza spoczywa w umyśle podmiotu. Hipnotyzer po prostu wie, jak przeprowadzić podmiot przez trans.