James Braid
James Braid (1795 - 1860) był szkockim chirurgiem i hipnotyzerem. Braid był świadkiem demonstracji mesmeryzmu Charlesa Lafontaine'a w 1841 r. i zaczął zgłębiać i badać ten temat dla siebie. Twierdził, że transowy stan, w który wchodzi człowiek, który nazwał hipnotyzmem, jest stanem umysłu. Powiedział, że nie było to spowodowane przenoszeniem "płynu hipnotycznego" czy "zwierzęcego magnetyzmu". Wierzył, że stan hipnotyczny może być spowodowany przez patrzenie na mały, jasny przedmiot. Gdy osoba była w stanie hipnotycznym, mogła otrzymywać sugestie, których nie pamiętała, gdy w pełni się obudziła. Zauważył też zmiany w pulsie i krążeniu krwi, które jego zdaniem były w stanie wyleczyć niektóre choroby. Zaczął stosować hipnotyzm i sugestie jako sposób leczenia niektórych swoich pacjentów.
Braid napisał książkę i kilka artykułów o swoich badaniach i pomysłach:
- Neurypnologia, czyli Racja snu nerwowego (1843).
- Władza Umysłu nad Ciałem (1846).
- Magia, Czary, Magnetyzm zwierzęcy, Hipnotyzm i Elektro-Biologia (1852).
- Terapia hipnotyczna, ilustrowana przez przypadki (1853).
Jego idee zostały później rozwinięte przez grupę lekarzy w Paryżu, których nazwano "Braidistami". Prowadzona przez neurologa J. M. Charcota, ich praca sprawiła, że badania nad hipnotyzmem stały się naukowo akceptowalne.
Urodził się w Portmoak, w Szkocji. Zmarł na chorobę w Chorlton-on-Medlock w Manchesterze.
Plecionka Jamesa
