Konwencje genewskie

Cztery konwencje

Konwencje i ich porozumienia są następujące:

• PierwszaKonwencjaGenewska "o polepszeniu losu rannych i chorych w siłach zbrojnych w polu" (po raz pierwszy przyjęta w 1864 r., ostatnia rewizja w 1949 r.). Miało to na celu polepszenie sytuacji ludzi, którzy zostali ranni w walce. Zasadniczo mówi ona, że zespoły medyczne na polu bitwy muszą pomagać każdemu, kto jest ranny, a nie tylko ludziom z własnej strony.
• Druga Konwencja Genewska "o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu" (przyjęta po raz pierwszy w 1949 roku, powstała po zapoznaniu się z X Konwencją Haską z 1907 roku). Podobna do pierwszej konwencji, ale dla bitew, które mają miejsce na morzu.
• Trzecia Konwencja Genewska "dotycząca traktowania jeńców wojennych" (rozpoczęta w 1929 r., ostatnia rewizja w 1949 r.). Konwencja ta mówi, że jeniec wojenny ma pewne prawa. W niedawnej przeszłości Stany Zjednoczone trafiły na pierwsze strony gazet. Stwierdziły one, że niektórzy z talibskich bojowników pojmanych w Afganistanie nie byli jeńcami wojennymi, ale nielegalnymi bojownikami, więc nie przysługują im te prawa.
• Czwarta Konwencja Genewska "dotycząca ochrony osób cywilnych w czasie wojny" (po raz pierwszy przyjęta w 1949 r., oparta na części IV Konwencji Haskiej z 1907 r.). Kiedy toczy się wojna, ludzie, którzy nie biorą w niej udziału (nazywa się ich cywilami) muszą być w jakiś sposób chronieni. Konwencja ta mówi, jak to robić.

Protokoły

Ponadto istnieją jeszcze trzy protokoły do Konwencji Genewskich:

• Protokół I (1977): Protokół dodatkowy do Konwencji Genewskich z 12 sierpnia 1949 r. i dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Traktat ten określa, w jaki sposób należy postępować z ofiarami konfliktów i wojen.

• Protokół II (1977): Protokół Dodatkowy do Konwencji Genewskich z 12 sierpnia 1949 roku, a dotyczący ochrony ofiar niemiędzynarodowych konfliktów zbrojnych. Dotyczy on ofiar wojen domowych.
• Protokół III (2005): Protokół Dodatkowy do Konwencji Genewskich z dnia 12 sierpnia 1949 r. i dotyczący przyjęcia dodatkowego godła wyróżniającego. Chodzi o wprowadzenie czerwonego diamentu, jako symbolu Czerwonego Krzyża, który jest wolny od konotacji religijnych.

Zmiany

Po uzgodnieniu I Konwencji, w 1863 r. powstał Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.

Wszystkie cztery konwencje zostały ostatnio sprawdzone i uzgodnione w 1949 roku. Wersje te nawiązują do poprzednich rewizji. W niektórych przypadkach dodano idee z Konwencji Haskiej z 1907 roku. Zazwyczaj ludzie odnoszą się do wszystkich czterech konwencji jako do "Konwencji Genewskich z 1949 roku" lub po prostu "Konwencji Genewskich". Późniejsze konferencje dodały tekst, który czyni nielegalnym stosowanie pewnych rodzajów działań wojennych, takich jak wojna chemiczna. Mówiono także o kwestiach związanych z wojnami domowymi.

Clara Barton odegrała ważną rolę w kampanii na rzecz zgody Stanów Zjednoczonych na Pierwszą Konwencję Genewską. Stany Zjednoczone podpisały tę konwencję w 1882 roku.

Do IV Konwencji Genewskiej w 1949 roku porozumienia te ratyfikowało około 47 państw.

Obecnie prawie wszystkie 200 krajów świata to kraje "sygnatariusze". Oznacza to, że podpisały one i zgodziły się przestrzegać Konwencji Genewskich.

Powiązane strony

• Jeńcy wojenni
• Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
• Prawa wojenne
• Zbrodnie wojenne (zbrodnie, które łamią konwencje genewskie)
• Międzynarodowy Trybunał Karny (sąd, który może sądzić osoby łamiące konwencje genewskie)