Danny Lewicki

Wczesne życie

Lewicki był jednym z ośmiorga dzieci w rodzinie Michaela i Anastazji Lewickich. Zarówno Michael, jak i Anastazja urodzili się na Ukrainie i wyemigrowali do Kanady, gdzie poznali się w Fort William, Ontario. Rodzina mieszkała w dzielnicy znanej jako "Coal Docks", enklawie imigrantów w pobliżu doków w Fort William. Rodzina dzieliła dom z sześcioma pensjonariuszami. Anastasia opuściła Michaela, gdy Daniel miał dwa lata, w małżeństwie, w którym doszło do przemocy. Dwoje z dzieci zostało wysłanych do Geraldton w Ontario, gdzie najstarsza siostra mieszkała z mężem. Daniel, jego matka, siostra i brat oraz jeden pensjonariusz mieszkali w dwupokojowym baraku o wymiarach 20 stóp (6,1 m) na 30 stóp (9,1 m).

Lewicki zaczął jeździć na łyżwach w wieku pięciu lat, najpierw na łyżwach typu bob, potem na używanej parze o trzy rozmiary za dużej. Do dwunastego roku życia Lewicki uczył się gry w hokeja grając w golfa na odkrytych lodowiskach. Zorganizowany hokej rozpoczął się w wieku dwunastu lat i Lewicki wstąpił do drużyny Bantam Elks. Zrobił to w tajemnicy, ponieważ jego matka była bardzo przeciwna jego grze w hokeja. Lewicki ukrywał swój sprzęt hokejowy na zewnątrz, pod schodami na podwórku. W następnym sezonie Lewicki grał w North Star Bantams, awansując do Midgets w wieku czternastu lat, rok wcześniej, aby grać przeciwko chłopcom w wieku szesnastu lat i starszym.

Kariera hokejowa

Hokej juniorów

W wieku piętnastu lat Lewicki po raz pierwszy zasmakował juniorskiego hokeja w drużynie Columbus Juniors w meczu playoff przeciwko Winnipeg Monarchs. Lewicki powrócił do Columbus Juniors w następnym sezonie. W tamtym sezonie Lewicki był liderem ligi Fort William w klasyfikacji strzelców i zaczął przyciągać uwagę zawodowych skautów z Toronto, Nowego Jorku i Detroit. Lewicki nie podpisał kontraktu z żadną drużyną, ale został umieszczony na liście negocjacyjnej Providence Reds przez swojego trenera, Leo Barbiniego, który prowadził zwiad dla Reds. Barbini w jakiś sposób zdołał umieścić Lewickiego na liście Providence przed Toronto i Nowym Jorkiem, które zgłosiły się o 12:01 w dniu szesnastych urodzin Lewickiego.

W następnym sezonie Columbus został pokonany przez Port Arthur West End Bruins. Po tej serii Lewicki został zaproszony do Bruins, którzy kontynuowali rozgrywki w serii juniorskiej. Bruins pokonali Winnipeg, by awansować do serii o tytuł mistrza Zachodu przeciwko Lethbridge, Alberta. Port Arthur i Lethbridge zremisowałyby 3-3 w serii best-of-seven. Lethbridge odmówiło rozegrania siódmego meczu w Port Arthur i spotkanie zostało przeniesione do Toronto's Maple Leaf Gardens. Duża tafla lodu sprzyjała Bruinsom, którzy pokonali Lethbridge 11-1 i awansowali do finału Memorial Cup 1948 przeciwko Barrie Flyers. Bruins pokonali Flyersów w czterech seriach i zdobyli Puchar, a Lewicki strzelił zwycięską bramkę. Klub posiadał imponujący wachlarz talentów. Ośmiu zawodników z drużyny Bruins zagrało w NHL. Lewicki był najlepszym strzelcem w playoffach, notując 40 punktów.

Po zdobyciu Pucharu, Toronto Maple Leafs kupiło prawa do Lewickiego za rekordową cenę 35.000 dolarów i zawodnika. Jesienią Lewicki opuścił Port Arthur i dołączył do Stratford Kroehlers, trenowanych przez Barbiniego, swojego dawnego trenera. Przed rozpoczęciem sezonu zasadniczego, Lewicki otrzymał od Maple Leafs nakaz dołączenia do Toronto Marlboros. Nie wiedząc o tym Lewickiemu, Barbini podpisał Lewickiemu formularz "C", który wiązał Lewickiego w wieku osiemnastu lat, a nie po prostu podpisał Lewickiego na liście negocjacyjnej.

Lewicki odmówił gry dla Toronto, ale powiedziano mu, że musi grać dla Marlboros, albo nigdzie indziej. Lewicki otrzymał telegram od prezydenta NHL Clarence'a Campbella informujący go, że został zawieszony. Kanadyjskie Stowarzyszenie Hokeja Amatorskiego zajęło się sprawą Lewickiego, ale CAHA przestało popierać Lewickiego przed podjęciem jakichkolwiek kroków prawnych. Stratford również to zrobił, w obliczu nacisków ze strony Maple Leafs. Lewicki zdecydował się dołączyć do Marlboros. Formularz "C", który Lewicki podpisał, stał się problemem w kanadyjskim parlamencie i został zniesiony kilka lat później.

W tym samym roku Marlboros zostali pokonani w playoffach i podobnie jak w Port Arthur, Lewicki został zaproszony do innej drużyny, która brała udział w playoffach. Tym razem była to drużyna seniorów Marlboros, walcząca o Puchar Allana. Marlboros pokonali Kitchener-Waterloo Dutchmen, następnie Cornwall Calumets, Sault Ste. Marie Greyhounds i Sherbrooke Saints, aby awansować do finału Pucharu Allana w 1950 roku przeciwko Calgary Stampeders. Lewicki został uznany MVP serii, w której Marlboros pokonali Calgary 4-1. Lewicki zdobył 42 punkty w 17 meczach playoff.

Kariera zawodowa

W 1950 roku Lewicki rozpoczął swoją karierę w National Hockey League w drużynie Maple Leafs. Jako dziewiętnastolatek trafił do drużyny prosto z obozu treningowego. Lewicki zdołał otrzymać kontrakt jednostronny na 10 000 dolarów na trzy lata oraz premię za podpisanie kontraktu w wysokości 3000 dolarów. Lewicki zadebiutował w NHL 14 października 1950 roku przeciwko Chicago Black Hawks. W swoim siódmym meczu Lewicki zdobył swoją pierwszą bramkę w NHL po odbiciu od szyby, która odbiła się od pleców zawodnika Boston Bruins Jacka Gelineau. Lewicki stał się pretendentem do Calder Trophy, choć miał silną konkurencję w postaci przyszłego Hall of Famera Terry'ego Sawchuka. Lewicki miał 16 bramek i 31 asyst zanim kontuzja pachwiny zakończyła jego sezon na początku. Lewicki zajął trzecie miejsce w głosowaniu do nagrody Caldera. Drużyna zajęła drugie miejsce i zakwalifikowała się do playoffów. Lewicki został wcielony do służby na polecenie Conna Smythe'a, choć nie był jeszcze wyleczony. Aby grać musiał mieć zamrożony mięsień pachwiny i zaklejany taśmą przed każdym meczem. Zamiast być w stanie wnieść swój wkład jako strzelec, Lewicki będzie odgrywał rolę rozgrywającego w playoffach. The Leafs pokonali Montreal Canadiens w finale 4-1 i wygrali Finał Pucharu Stanleya w 1951 roku. Lewicki był zdobywcą Pucharu Allana, Memorial Cup i Pucharu Stanleya w wieku 20 lat.

Kolejne trzy sezony Lewicki spędził głównie w Pittsburgh Hornets. Smythe był zły na Lewickiego za to, że ożenił się podczas sezonu 1951. W swoich wspomnieniach Smythe żałował później, że zdegradował zawodnika do niższych klas rozgrywkowych za to, że się ożenił, nie podając jednak nazwiska zawodnika. Lewicki może być tym graczem, ale nie jest on jedynym, który został zdegradowany z tego powodu. Lewicki i inny gracz Leaf John McCormack zostali zdegradowani po ślubach. Pomimo sezonu w Pittsburghu, w którym zdobył 36 bramek, 45 asyst i 81 punktów, w 1954 roku Maple Leafs sprzedali Lewickiego do New York Rangers. Po powrocie do NHL, Lewicki rozegrał najlepszy sezon w swojej karierze, zdobywając 29 bramek i 24 asysty w 70 meczach i został wybrany do drużyny NHL Second All-Star.

Po sezonie 1957-58, Rangersi pozostawili go bez ochrony w corocznym drafcie wewnątrz ligowym, a Lewicki stał się własnością Montreal Canadiens. Mimo, że miał dobry obóz treningowy, i zarobił premię za swoją grę, został wysłany do Chicago Black Hawks. Lewicki i inni gracze, którzy zostali wybrani z systemu Rangersów, zostali wybrani przez Canadiens tylko po to, by zaszkodzić Rangersom, a Canadiens nie mieli zamiaru ich grać.

Lewicki rozegrał jeden sezon dla Black Hawks, którym udało się dostać do playoffów, ale przegrali w pierwszej rundzie. W ostatnim meczu playoff, sędzia Red Storey nie zauważył potknięcia, co doprowadziło do zdobycia zwycięskiej bramki przez Canadiens. Kibice na stadionie w Chicago grozili Storeyowi, a Lewicki podał mu swój kij, aby się bronił. Lewicki był niezadowolony po siedzeniu na ławce i podał Storeyowi swój kij, mówiąc "potrzebujesz go bardziej niż ja". Storey użył kija do obrony, aby opuścić arenę. Byłby to zarówno Storey jak i Lewicki ostatni mecz w NHL. Storey zrezygnował po krytyce ze strony prezydenta ligi Campbella, a Black Hawks odesłali Lewickiego do niższych klas rozgrywkowych. Lewicki twierdzi, że ten incydent doprowadził do tego, że został wyrzucony z ligi, ponieważ do końca swojej kariery nie otrzymał żadnego powołania ani szansy na grę w innym klubie NHL. Lewicki grał jeszcze przez kilka sezonów w American Hockey League, po czym przeszedł na emeryturę w 1963 roku.

Śmierć

Lewicki zmarł 25 września 2018 roku w rejonie miasta Toronto w wieku 87 lat.

Nagrody i rekordy

• 1955 - Druga drużyna gwiazd NHL

Statystyki kariery