Rewolucja kulturalna
Wielka proletariacka rewolucja kulturalna (uproszczony język chiński: 无产阶级文化大革命, tradycyjny chiński: 無產階級文化大革命, Pinyin: Wúchǎn Jiējí Wénhuà Dà Géměng, dosłownie: Proletariacka Wielka Rewolucja Kulturalna); skrócona w języku chińskim jako 文化大革命 lub 文革, znana również po prostu jako Rewolucja Kulturalna, to czas wielkich zmian kulturalnych w Chinach, zapoczątkowany przez Mao Zedonga, przewodniczącego Komunistycznej Partii Chin. Miała ona miejsce w latach 1966-1976.
Początek rewolucji kulturalnej nastąpił po niepowodzeniu wielkiego skoku naprzód. Mao próbował usunąć kapitalistów z Komunistycznej Partii Chin, partii rządzącej Chinami. Aby pozbyć się kapitalistów, założył Socjalistyczny Ruch Edukacyjny. Zaczął się on w 1962 roku, a zakończył w 1965 roku. W tym samym czasie reorganizacja systemu szkolnego sprawiła, że uczniowie mogli pracować również w fabrykach i gminach. Mao zaczął powoli odzyskiwać władzę w 1965 roku, wspierany przez Lin Biao, Jiang Qing i Chen Boda.
Partia komunistyczna została podzielona pomiędzy partnerów Mao i partnerów Deng Xiaopinga. Deng Xiaoping był rywalem Mao. Następnie Mao próbował uzyskać wsparcie młodych ludzi w Chinach, tworząc książkę Cytaty przewodniczącego Mao Zedonga (znaną również jako Mała Czerwona Księga), zbiór powiedzeń Mao. Popularność zyskała również Czerwona Gwardia. Była to grupa młodych ludzi w Chinach, którzy chodzili dookoła ucząc powiedzeń Mao. Bili też ludzi, którzy nie zgadzali się z Mao i niszczyli domy i muzea. Wybuchło wiele walk, a Chiny stanęły w obliczu anarchii. Podczas rewolucji kilka ważnych osób w Chinach zostało zmuszonych do opuszczenia kraju. Wśród nich byli Liu Shaoqi, prezydent Chin, oraz Deng Xiaoping, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chin.
Rewolucja kulturalna zaczęła zwalniać w 1967 roku, a zakończyła się w 1969 roku. Dziewiąty Narodowy Kongres Partyjny był spotkaniem, na którym ogłoszono koniec rewolucji kulturalnej.
Slogany z rewolucji kulturalnej na kampusie Uniwersytetu Fudan w Szanghaju.
Skutki
Rewolucja kulturalna spowodowała wiele problemów w Chinach. Produkcja w fabrykach została obniżona z powodu robotniczej działalności politycznej. Opuszczono ją również dlatego, że osoby kierujące fabrykami nie wiedziały jak je prowadzić. Pogorszyła się sytuacja w transporcie, ponieważ wiele pociągów było używanych do przewożenia Czerwonej Straży po całym kraju. Wielu naukowców i inżynierów wsadzano do więzienia lub wysyłano do pracy na farmach, co oznaczało utratę wiedzy. Z powodu tych zmian produkcja przemysłowa Chin zmniejszyła się o 14 procent.
Edukacja wielu Chińczyków również została skrócona. System edukacji był bardziej zaburzony w miastach niż na wsi. Zamknięto uniwersytety i wiele szkół. Edukację zakłócił również program "wysyłana młodzież". W programie tym dzieci były wysyłane z miast na wieś.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Czym była Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna?
O: Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna była okresem dużych zmian kulturowych w Chinach, zapoczątkowanych przez Mao Zedonga, przewodniczącego Komunistycznej Partii Chin. Trwała od 1966 do 1976 roku.
P: Co poprzedziło rozpoczęcie rewolucji kulturalnej?
O: Początek rewolucji kulturalnej nastąpił po niepowodzeniu Wielkiego Skoku Naprzód.
P: Co zrobił Mao, aby usunąć kapitalistów z partii komunistycznej?
O: Aby pozbyć się kapitalistów, rozpoczął Ruch Edukacji Socjalistycznej, który rozpoczął się w 1962 roku i zakończył w 1965 roku.
P: Kto wspierał Mao w tym okresie?
O: W tym okresie Mao wspierali Lin Biao, Jiang Qing i Chen Boda.
P: Jaką książkę stworzył Mao, aby zyskać poparcie młodych ludzi?
O: Aby zyskać poparcie młodych ludzi w Chinach, Mao stworzył Cytaty Przewodniczącego Mao Zedonga (znane również jako Mała czerwona książeczka), zbiór jego powiedzeń.
P: Kim byli członkowie Czerwonej Gwardii?
O: Czerwona Gwardia była grupą młodych ludzi w Chinach, którzy nauczali Mao jego powiedzeń, a także bili ludzi, którzy się z nim nie zgadzali, niszczyli domy i muzea.
P: Kto został zmuszony do odejścia podczas tej rewolucji?
O: Podczas tej rewolucji kilka ważnych osób w Chinach zostało zmuszonych do opuszczenia kraju, w tym Liu Shaoqi, prezydent Chin, i Deng Xiaoping, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chin.
