Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej
Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej jest międzynarodowym traktatem (porozumieniem pomiędzy krajami) przeciwko rasizmowi i segregacji rasowej jako jeden z szeregu międzynarodowych przepisów dotyczących praw człowieka. Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła tę konwencję 21 grudnia 1965 roku w odpowiedzi na ówczesną politykę apartheidu w Republice Południowej Afryki. Weszła ona w życie w dniu 4 stycznia 1969 r. As of April 2019, 88 countries agreed to follow the rules of the Convention, and 190 countries agree in principle.
Konwencja określa, czym jest dyskryminacja rasowa, tak aby każdy kraj w traktacie mógł uzgodnić sposób definiowania dyskryminacji. W art. 1 (pierwsze porozumienie w traktacie), że dyskryminacja rasowa to: "każde rozróżnienie, wyłączenie, ograniczenie lub preferencja ze względu na rasę, kolor skóry, pochodzenie lub narodowość albo pochodzenie etniczne, którego celem lub skutkiem jest unieważnienie [pozbycie się] lub zakłócenie uznania, korzystania lub wykonywania, na równych prawach, praw człowieka i podstawowych wolności w sferze politycznej, gospodarczej, społecznej, kulturalnej lub jakiejkolwiek innej sferze życia publicznego".
Artykuł 4 Konwencji zakazuje zachęcania do jakichkolwiek form rasizmu, w tym do wyrażania nienawiści i dyskryminacji. Jeśli dane państwo zgadza się na Konwencję, musi uznać mowę nienawiści i uczestnictwo w grupach nienawiści za nielegalne. Aby upewnić się, że kraje przestrzegają tej zasady, Konwencja wprowadziła również art. 14, który umożliwia wysłuchanie skarg dotyczących dyskryminacji przez komisję. Artykuł 14 daje osobie lub grupie osób z dowolnego kraju, która doznała jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na rasę, prawo do złożenia skargi do komitetu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Skargi te mogą mieć wpływ na prawo krajów, w których osoby te składają skargi.
Komisja ds. Likwidacji Dyskryminacji Rasowej
Eliminacji Dyskryminacji Rasowej jest organem ekspertów w dziedzinie praw człowieka, którzy monitorują wdrażanie Konwencji. Członkami Komitetu jest osiemnastu niezależnych ekspertów w dziedzinie praw człowieka. Są oni wybierani na czteroletnią kadencję, przy czym połowa członków wybierana jest co dwa lata. Narody, które przystąpiły do traktatu, wybierają członków w tajnym głosowaniu. Każdy naród ma prawo nominować kogoś ze swojego narodu do kandydowania w wyborach do Komitetu.
Narody, które przystąpiły do traktatu, muszą przedstawiać Komitetowi regularne sprawozdania, w których informują o środkach ustawodawczych [prawnych], sądowych [sądowych], politycznych i innych, które podjęły w celu wprowadzenia w życie konwencji. Pierwsze sprawozdanie należy złożyć w ciągu jednego roku od wykorzystania konwencji w danym kraju; następnie sprawozdania należy składać co dwa lata lub na wniosek Komitetu. Komitet uważnie czyta każde sprawozdanie i omawia swoje obawy i zalecenia dla narodu w formie "uwag końcowych".
Komitet spotyka się zazwyczaj w marcu i sierpniu każdego roku w Genewie.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej?
O: Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej to międzynarodowy traktat, którego celem jest zapobieganie rasizmowi i segregacji rasowej. Została przyjęta przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1965 roku w odpowiedzi na ówczesną politykę apartheidu w RPA.
P: Ile krajów zgodziło się przestrzegać tej konwencji?
O: Na kwiecień 2019 roku 88 krajów zgodziło się przestrzegać zasad tej konwencji, a 190 krajów zgadza się co do zasady.
P: Co mówi artykuł 1 o dyskryminacji rasowej?
O: Artykuł 1 definiuje dyskryminację rasową jako wszelkie rozróżnienie, wykluczenie, ograniczenie lub preferencje oparte na rasie, kolorze skóry, pochodzeniu albo przynależności narodowej lub etnicznej, których celem lub skutkiem jest zniweczenie lub naruszenie uznania, korzystania lub wykonywania na równych prawach praw człowieka i podstawowych wolności w życiu politycznym, gospodarczym, społecznym, kulturalnym lub w jakiejkolwiek innej dziedzinie życia publicznego.
P: Czego zabrania Artykuł 4?
O: Artykuł 4 zabrania popierania wszelkiego rodzaju rasizmu, w tym mowy nienawiści i dyskryminacji. Jeżeli państwo zgadza się na tę konwencję, musi zdelegalizować mowę nienawiści i udział w grupach nienawiści.
P: W jaki sposób komisja może rozpatrywać skargi?
O: Artykuł 14 daje ludziom z każdego kraju, którzy doświadczyli dyskryminacji ze względu na swoją rasę, prawo do złożenia skargi do komisji przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. Skargi te mogą wpływać na prawo w krajach składających skargi.
P: Kiedy ta konwencja weszła w życie?
O: Konwencja weszła w życie 4 stycznia 1969 roku.
