Kocie odruchy prostujące
Koci odruch prostowania to naturalna zdolność kota do odwracania się w trakcie upadku, aby wylądować na nogach. Ten odruch prostujący zaczyna się pojawiać w wieku 3-4 tygodni. Kot całkowicie nauczył się tego w 6-7 tygodniach. Koty są w stanie to zrobić, ponieważ mają elastyczny kręgosłup i obojczyk, który się nie rusza. Minimalna wysokość, jaka jest potrzebna, aby to się stało bezpiecznie u większości kotów, to około 12 cali.
Koty bez ogona też mogą to zrobić. Dzieje się tak dlatego, że kot najczęściej porusza tylnymi nogami i nie używa zbyt dużego pędu kątowego do ustawiania się do lądowania. Zatem ogon nie jest tak naprawdę potrzebny do tej umiejętności.
Dzięki temu odruchowi prostującemu koty często mogą lądować bez obrażeń. Nie zawsze jest to jednak prawdą, ponieważ koty wciąż mogą łamać kości lub umierać na skutek ekstremalnych upadków.
W badaniu z 1987 roku, napisanym w Journal of the American Veterinary Medical Association, 132 koty zostały przebadane po upadku z budynków. Urazów na jednego kota było więcej, w zależności od wysokości upadku; do siedmiu pięter. Powyżej siedmiu pięter urazów było mniej. Autorzy badania uważają, że po upadku z pięciu pięter, koty osiągnęły śmiertelną prędkość. W tym czasie koty odpoczywały i rozkładały swoje ciała, aby zwiększyć opór powietrza.
Obrazy spadającego kota. To było z dziennika "Nature" wydrukowanego w 1894 roku.
Jak to robi kot
Po pierwsze, koty decydują o tym, co jest w górze, a co w dole, patrząc na widzenie lub wykorzystując zmysły w uchu wewnętrznym. Następnie koty udaje im się skręcić twarz w dół, nie zmieniając nigdy swojego rozmachu kątowego. Robią to w tych krokach:
- Wygiąć pośrodku tak, aby przednia połowa ich ciała skręciła w przeciwnym kierunku niż tylna.
- Wsuń przednie nogi, aby zmniejszyć moment bezwładności przedniej połowy ciała.
- Rozciągnij ich tylne nogi, aby zwiększyć moment bezwładności tylnej połowy ciała. Dzieje się to tak, że mogą obrócić przednią połowę bardzo daleko (nawet o 90°), podczas gdy tylna połowa obraca się znacznie mniej (zaledwie o 10°).
- Rozciągają przednie nogi i chowają tylne nogi, dzięki czemu mogą obrócić swoją tylną połowę dość daleko, podczas gdy przednia połowa obraca się nieco mniej.
Jeżeli kot nie jest wystarczająco elastyczny (potrafi się łatwo zginać), być może będzie musiał zrobić kroki dwa i trzy ponownie, aby się całkowicie wyprostować.
Prędkość końcowa
Oprócz tego odruchu prostującego, koty mają cechy ciała, które pomagają im zachować bezpieczeństwo podczas upadku. Ich niewielkie rozmiary, lekkie kości i gruba sierść zmniejszają ich prędkość końcową. Ponadto, po wyprostowaniu, mogą one również rozłożyć ciało, aby zwiększyć opór i spowolnić tempo upadku. W trakcie upadku odpoczywają, co chroni ich część podczas lądowania.
Powiązane strony
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest koci odruch prostowania?
O: Odruch prostowania u kota to naturalna zdolność kota do odwrócenia się podczas upadku, aby wylądować na nogach.
P: W jakim wieku zaczyna występować odruch prostowania?
O: Odruch prostowania zaczyna się pojawiać w wieku 3-4 tygodni.
P: Kiedy kot całkowicie nauczył się tego odruchu?
O: Kot nauczył się tego całkowicie w wieku 6-7 tygodni.
P: Co pozwala kotom to robić?
O: Koty potrafią to robić, ponieważ mają elastyczny kręgosłup i obojczyk, który się nie rusza.
P: Czy do tej umiejętności potrzebny jest ogon?
O: Nie, koty bez ogona również potrafią to robić, ponieważ poruszają głównie tylnymi łapami i nie wykorzystują dużego momentu kątowego podczas lądowania.
P: Czy koty zawsze mogą bezpiecznie wylądować przy użyciu odruchu prostowania?
O: Nie, koty nawet z odruchem prostowania mogą złamać kości lub umrzeć w wyniku ekstremalnych upadków.
P: Co wykazały badania z 1987 roku dotyczące obrażeń u kotów, które spadły z budynków?
O: W badaniu z 1987 r., opublikowanym w Journal of the American Veterinary Medical Association, zbadano 132 koty po upadku z budynków. Obrażenia na jednego kota wzrastały w zależności od wysokości upadku do wysokości siedmiu pięter; jednak powyżej siedmiu pięter obrażenia były mniej prawdopodobne ze względu na osiągnięcie prędkości końcowej, po której koty rozluźniają się i rozkładają swoje ciała, zwiększając opór.
