Caroline Herschel

Wczesne życie

Caroline urodziła się 16 marca 1750 r. w Hanowerze w Niemczech. Ojciec zachęcał ją do zdobycia wykształcenia. Sama nauczyła się geometrii. Miała ciężkie życie, ponieważ ludzie, których kochała, umierali. Po śmierci ojca, jej brat William Herschel zaproponował, aby dołączyła do niego w Anglii. 16 sierpnia 1772 r. wraz z bratem wyjechała z Hanoweru do Anglii.

W Anglii sąsiadka Caroline nauczyła ją gotować, handlować i mówić po angielsku. To poszerzyło jej horyzonty. William zachęcał ją do samodzielności. Zapisała się na naukę śpiewu i gry na klawesynie. To doprowadziło ją do bycia częścią muzycznych występów Williama na małych spotkaniach. W wolnych chwilach Herschel i William rozmawiali o astronomii. To sprawiło, że jej zainteresowanie wzrosło. Caroline zaczęła włączać angielskie społeczeństwo do swojego codziennego życia. W końcu zdecydowała się poświęcić swój czas astronomii. To pomogło Williamowi: potrzebował talentu Caroline do kopiowania dokumentów. 

Astronomia

Kiedy byli w Anglii, Caroline pomagała bratu w jego pracy naukowej. Pomogła mu odkryć Urana za pomocą sześciostopowego teleskopu. Wilhelmowi przypisuje się odkrycie Urana. Został pasowany na rycerza z powodu swojego odkrycia, a ona była jego asystentką. Zapisywała i wykonywała dla niego zadania. Jej obliczenia i prowadzenie zapisów były zawsze dokładne. Dzięki nim jej brat zaoszczędził wiele czasu. Caroline często pracowała nad własnymi odkryciami. Samodzielnie odkryła drugiego towarzysza Galaktyki Andromedy (Messier 110; NGC 205) oraz inną, nową mgławicę. Odkryła też osiem komet w latach 1786-1795.

Przerobiła Katalog Mgławic i Gromad Gwiazd Flamsteeda. Rezultat został opublikowany przez Royal Society w 1798 roku i zawierał indeks wszystkich obserwacji każdej gwiazdy dokonanych przez Flamsteeda, listę errat i listę ponad 560 gwiazd, które nie zostały uwzględnione. W 1825 roku Caroline podarowała prace Flamsteeda Akademii Królewskiej w Getyndze.

Była pierwszą kobietą, która odkryła kometę. W latach 1789-1797 odkryła jeszcze siedem innych komet. Na jej cześć nazwano kometę 35P/Herschel-Rigollet, a także krater księżycowy C. Herschel i planetoidę (281) Lucretia. Zasłynęła również z pracy z bratem. Pomagała mu w studiach. Zreorganizowała brytyjski katalog Johna Flamsteeda, który zawierał prawie 3 000 gwiazd.

Brat Herschel zmarł w 1822 roku i pozostawił ją bez wsparcia finansowego. Po jego śmierci wróciła do Hanoweru i otrzymała stypendium od brytyjskiej rodziny królewskiej. Pomogła też synowi brata dokończyć dzieło ojca.

Nagrody

Caroline Herschel otrzymała w 1828 r. złoty medal za prace naukowe od Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Dziesięć lat później została honorowym członkiem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Herschel otrzymała również podobne wyróżnienie od Królewskiej Akademii Irlandzkiej. W dniu swoich dziewięćdziesiątych szóstych urodzin została odznaczona przez króla Prus złotym medalem za naukę.

Dziedzictwo

Pod koniec życia Caroline ułożyła dwa i pół tysiąca mgławic i gromad gwiazd w strefy o podobnych odległościach biegunowych. Jej siostrzeniec, John Herschel, ponownie poddał je systematycznym badaniom. Lista ta została ostatecznie rozszerzona i nazwana Nowym Katalogiem Ogólnym (New General Catalogue). Wiele obiektów niegwiazdowych jest nadal identyfikowanych przez numer NGC.

Herschel zmarła 9 stycznia 1848 roku w Niemczech. Zmarła w wieku 97 lat. Herschel nigdy nie był żonaty.

Asteroida została odkryta w 1888 roku. Nazwano ją Lucretia, drugie imię Herschela. Herschel kontynuował swoją spuściznę po śmierci, ponieważ odkrył kilka komet.