Napoléon III

Wczesne życie

Napoleon III, znany powszechnie jako "Ludwik Napoleon", zanim został cesarzem, był synem Ludwika Bonaparte. Ożenił się z Hortensją de Beauharnais, córką z pierwszego małżeństwa żony Napoleona, Józefiny de Beauharnais. Louis-Napoléon był drugim synem i dzieckiem zastępczym. Jego starszy brat, Napoleon Karol Bonaparte, zmarł w wieku czterech lat. Podczas panowania Napoleona I rodzice Ludwika-Napoleona zostali królem i królową marionetkowego państwa francuskiego, Królestwa Niderlandów. Po klęsce militarnej Napoleona I i jego obaleniu w 1815 r. oraz przywróceniu we Francji monarchii Burbonów, wszyscy członkowie dynastii Bonapartych zostali zmuszeni do emigracji. On sam został po cichu zesłany do Stanów Zjednoczonych Ameryki i spędził cztery lata w Nowym Jorku. Popłynął również do Ameryki Środkowej. Następnie potajemnie wrócił do Francji i w sierpniu 1840 r. próbował dokonać kolejnego zamachu stanu, płynąc z kilkoma najemnymi żołnierzami do Boulogne. W 1844 r. zmarł jego wuj Józef, co uczyniło go bezpośrednim spadkobiercą rodu Bonapartych. Dwa lata później zmarł jego ojciec Ludwik, co uczyniło Ludwika-Napoleona wyraźnym kandydatem Bonapartystów do rządzenia Francją.

Louis-Napoléon żył w granicach Wielkiej Brytanii do czasu, gdy rewolucja lutowa 1848 roku we Francji obaliła Ludwika Filipa i ustanowiła Republikę. Teraz mógł swobodnie wrócić do Francji, co natychmiast uczynił.

Władca Francji

W 1848 r. został wybrany na prezydenta Francji w zwycięstwie na ślizgawce lądowej. On wygrać the wybory ponieważ jego popularny imię i francuski ludzie mieć nadzieja że on wracać jego wujek chwała. Wykorzystał swoją pozycję jako krok do większej władzy. W końcu w 1852 r. koronował się na cesarza Napoleona III i narodziło się Drugie Cesarstwo Francuskie. W 1856 r. Eugenie urodziła prawowitego syna i spadkobiercę, Ludwika Napoleona, Księcia Cesarskiego.

28 kwietnia 1855 r. Napoleon przeżył próbę zamachu. 14 stycznia 1858 r. Napoleon i jego żona uniknęli kolejnego zamachu, uknutego przez Felice Orsiniego. Do około 1861 r. reżim Napoleona wykazywał zdecydowanie autorytarne cechy, stosując cenzurę prasy, by zapobiec rozprzestrzenianiu się opozycji, manipulując wyborami i pozbawiając parlament prawa do swobodnej debaty lub jakiejkolwiek realnej władzy.

Napoleonowi groziło jednak o wiele większe niebezpieczeństwo. Francja odczuła osłabienie swojej dominacji na kontynencie europejskim w wyniku miażdżącego zwycięstwa Prus nad Austrią w wojnie austriacko-pruskiej w czerwcu-sierpniu 1866 roku. Aby zapobiec wzrostowi potęgi Prus pod wodzą kanclerza Otto von Bismarcka, Napoleon rozpoczął wojnę francusko-pruską. Wojna ta okazała się katastrofalna w skutkach i przyczyniła się do powstania Cesarstwa Niemieckiego, które zajęło miejsce Francji jako największej potęgi lądowej na kontynencie europejskim. W bitwie pod Sedanem w 1870 roku wojska pruskie zdobyły cesarza. Dwa dni później siły Trzeciej Republiki obaliły jego rząd w Paryżu.

Śmierć

Ostatnie lata życia Napoleon spędził na wygnaniu w Anglii, z Eugenią i ich jedynym synem. Rodzina mieszkała przy Camden Place Chislehurst (wówczas w Kent), gdzie zmarł 9 stycznia 1873 roku. Do końca prześladowały go gorzkie żale i bolesne wspomnienia bitwy, w której stracił wszystko.

Napoleon został pierwotnie pochowany w kościele katolickim St. Mary's w Chislehurst. Jednak po śmierci jego syna w 1879 roku, walczącego w armii brytyjskiej przeciwko Zulusom w Afryce Południowej, pogrążona w żałobie Eugenia postanowiła wybudować klasztor. Budynek miał pomieścić mnichów wypędzonych z Francji przez antyreligijne prawa Trzeciej Republiki, a także zapewnić odpowiednie miejsce spoczynku dla jej męża i syna.

Dziedzictwo

Ważną spuścizną po panowaniu Napoleona III była przebudowa Paryża pod nadzorem Georgesa-Eugène'a Haussmanna. Jednym z celów było ograniczenie możliwości rzucenia wyzwania rządowi przez przyszłych rewolucjonistów poprzez zablokowanie małych, średniowiecznych uliczek Paryża barykadami. Jednak głównym powodem całkowitego przekształcenia Paryża było pragnienie Napoleona III, by zmodernizować Paryż na podstawie tego, co widział o modernizacji Londynu podczas swojego wygnania w latach 40-tych XIX wieku.

Tytuły i style

• 20 kwietnia 1808 - 9 lipca 1810: Jego Cesarska i Królewska Wysokość Ludwik Napoleon Bonaparte, książę Holandii
• 20 kwietnia 1808 - 25 lipca 1846: Jego Cesarska Wysokość Ludwik Napoleon Bonaparte, Książę Cesarski Francji
• 20 grudnia 1848 - 2 grudnia 1852: Jego Ekscelencja Ludwik Napoleon Bonaparte, prezydent Republiki Francuskiej ("fr: Le Prince-President")
• 2 grudnia 1852 - 4 września 1870: Jego Cesarska Mość Cesarz Francuzów
• 4 września 1870 r. - 9 stycznia 1873 r.: Jego Cesarska Mość, były cesarz Francuzów