John Snow

Anestezjologia

Snow był jednym z pierwszych, którzy badali dawki eteru i chloroformu jako środków znieczulających dla chirurgów. Dzięki temu pacjenci mogli przechodzić operacje i zabiegi położnicze bez stresu i bólu. Osobiście podał chloroform królowej Wiktorii, gdy rodziła dwoje ostatnich ze swoich dziewięciorga dzieci, Leopolda w 1853 r. i Beatrycze w 1857 r. Doprowadziło to do szerszej akceptacji znieczulenia położniczego.

Cholera

Snow nie rozumiał mechanizmu, za pomocą którego choroba była przenoszona. Jego obserwacja dowodów doprowadziła go do odrzucenia teorii o "zanieczyszczonym powietrzu". Rozmawiając z okolicznymi mieszkańcami, doszedł do wniosku, że źródłem epidemii była publiczna pompa wodna przy Broad Street (obecnie Broadwick Street). Przeprowadzone przez Snowa badania chemiczne i mikroskopowe próbki wody z pompy przy Broad Street nie potwierdziły jednoznacznie jej zagrożenia. Jednak jego badania nad przebiegiem choroby były wystarczająco przekonujące. Rada miejska wyłączyła pompę studzienną poprzez usunięcie jej uchwytu. Temu działaniu zwykle przypisuje się zakończenie epidemii, ale Snow zauważył, że epidemia mogła już być w fazie szybkiego spadku:

Nie ma wątpliwości, że śmiertelność była znacznie zmniejszona, jak już wcześniej wspomniałem, przez ucieczkę ludności, która rozpoczęła się wkrótce po wybuchu epidemii; ale ataki tak dalece się zmniejszyły, zanim zaprzestano używania wody, że nie można zdecydować, czy studnia nadal zawierała truciznę cholery w aktywnym stanie, czy też z jakiegoś powodu woda stała się od niej wolna.

Snow wykazał również, że Southwark and Vauxhall Waterworks Company pobierała wodę z zanieczyszczonych ściekami odcinków Tamizy i dostarczała ją do domów, powodując w ten sposób cholerę. Badanie Snowa było ważnym wydarzeniem w historii zdrowia publicznego i geografii. Było to wydarzenie, które zapoczątkowało naukę epidemiologii.

Snow zmarł młodo po wylewie. Zdrowie w wiktoriańskim Londynie uległo znacznej poprawie dzięki pracom inżynieryjnym w zakresie oczyszczania ścieków i zaopatrzenia w wodę. Obejmowały one budowę ogromnych rur pod ziemią, które oddzielały ścieki od wody. System ten był tak skuteczny, że przetrwał do końca XX wieku.

Wiktoriański Londyn stał się jednym z niewielu dużych miast na świecie wolnych od epidemii przenoszonych przez wodociągi. Brytyjczycy zbudowali później systemy wodociągowe i kanalizacyjne w wielu innych krajach, zwłaszcza tych, które znajdowały się w Imperium Brytyjskim lub były z nim związane (Kair, Chartum, New Delhi i tak dalej). Wzrost liczby ludności sprawił, że w wielu miejscach woda znów stała się niebezpieczna, ale już około 1900 roku w wielu częściach świata dostępne były dostawy czystej wody. Wszystko to było konsekwencją pracy Snowa.

Oryginalna mapa autorstwa Johna Snowa przedstawiająca skupiska przypadków cholery podczas epidemii w Londynie w 1854 r.