Johannes Kepler

Johannes Kepler (27 grudnia 1571 - 15 listopada 1630) był niemieckim nauczycielem matematyki, astronomem, optykiem, filozofem przyrody, astrologiem i teologiem luterańskim.

Był uczniem Tycho Brahego. Tycho Brahe przyglądał się sposobowi, w jaki planety poruszają się na niebie. Johannes Kepler znalazł prosty sposób, aby powiedzieć, jak poruszają się planety. Kepler badał także inne rzeczy, takie jak supernowa Keplera.



Pomnik Tycho Brahego i Johannesa Keplera w PradzeZoom
Pomnik Tycho Brahego i Johannesa Keplera w Pradze

Jak poruszają się planety

Planeta porusza się po ścieżce zwanej orbitą. Kepler użył trzech praw, aby określić, jaki kształt ma ta ścieżka i jak szybko porusza się planeta

  1. Pierwsze prawo Keplera mówi, że kształtem ścieżki jest elipsa, owalne lub spłaszczone koło, które ma dwa środki. Słońce znajduje się w jednym ze środków elipsy. Przed Keplerem astronomowie uważali, że planety poruszają się po okręgach w okręgach (epicyklach), zgodnie z systemem Klaudiusza Ptolemeusza, przy czym Ziemia znajdowała się w środku największego okręgu.
  2. Drugie prawo Keplera mówi, jak szybko planeta porusza się po elipsie. Gdy planeta jest bliżej Słońca, porusza się szybciej. Kiedy jest dalej od Słońca, porusza się wolniej. Jeśli między planetą a Słońcem jest linia, to linia ta podąża za planetą i omiata pewien obszar. Obszar, który omiata w ciągu jednego dnia, jest zawsze taki sam. Przed Keplerem astronomowie uważali, że planety zawsze poruszają się z tą samą prędkością po okręgach.
  3. Trzecie prawo Keplera mówi, jak szybko poruszają się różne planety. Planeta, która jest dalej od Słońca, porusza się wolniej niż planeta, która jest bliżej Słońca. Jeśli ktoś pomnoży czas (T) potrzebny planecie na okrążenie Słońca przez siebie (T2), to liczba ta jest proporcjonalna do odległości (d) planety od Słońca pomnożonej przez siebie dwukrotnie (d3).

Kepler opublikował dwa pierwsze prawa w 1609 roku, a trzecie w 1619.



Pisma Keplera

  • Mysterium cosmographicum (Święta tajemnica kosmosu) (1596)
  • Astronomia nova (Nowa astronomia) (1609)
  • Epitome astronomiae Copernicanae (Epitome of Copernican Astronomy) (wydane w trzech częściach w latach 1618-1621)
  • Harmonice Mundi (Harmonia światów) (1619)
  • Mysterium cosmographicum (Święta tajemnica kosmosu) 2. wydanie (1621)
  • Tabulae Rudolphinae (Tablice Rudolfińskie) (1627)
  • Somnium (Sen) (1634)



Astronomiae pars opticaZoom
Astronomiae pars optica

Powiązane strony




AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3