George V

Wczesne życie i rodzina

Jerzy urodził się drugim synem księcia i księżniczki Walii (później króla Edwarda VII i królowej Aleksandry). Ożenił się z daleką kuzynką (jego podwójna druga kuzynka raz usunięta) Marią z Teck (później królową Marią), a oni pozostali małżeństwem do jego śmierci.

Jerzy był znany jako książę Yorku przez wiele lat, aż jego babcia, królowa Wiktoria, zmarła spokojnie w wieku 81 lat. Jego ojciec, Edward, odziedziczył tron, zyskując przydomek "Edward Pokojowy" za swoją ciężką pracę na rzecz utrzymania stabilności, gdy napięcia rosły. Śmierć Edwarda powitano z wielkim smutkiem w całym imperium, Jerzy określając go jako "mojego najlepszego przyjaciela". Gdy Jerzy został królem, Wielka Brytania była najbogatszym, najpotężniejszym narodem na świecie, a za jego rządów Imperium rozszerzyło się do granic możliwości.

Król i Cesarz

George szybko udowodnił, że jest przyzwoitym i popularnym monarchą. Stał się symbolem brytyjskiego oporu podczas I wojny światowej, w której wraz z żoną regularnie odwiedzał front wojenny. W domu jednak jego popularność słabła, nawet H.G. Wells określał go jako "obcego" ze względu na jego niemieckie pochodzenie (jego dziadek, książę Albert, był Niemcem). Z coraz większym niepokojem zmieniał nazwisko na "Windsor", aby usunąć wszelkie skojarzenia z niemieckim dziedzictwem. Został poważnie ranny, gdy rzucił go koń na przeglądzie wojskowym we Francji.

Wraz z zakończeniem wojny wiele światowych monarchii zostało zniesionych lub zmniejszonych, jednak pod rządami Jerzego V monarchia pozostała bardzo mocno ugruntowana i tak samo popularna wśród zwykłych ludzi jak jego zmarły ojciec. Ciężko pracował jako król, odwiedzając wiele miejsc i spotykając wielu ludzi, od światowych przywódców po górników klasy robotniczej. Król nawiązał również przyjazne stosunki z politykami socjalistycznej Partii Pracy i członkami związków zawodowych. Król, jeśli coś wyprzedzało jego ministrów i lepiej rozumiał Imperium. Doradzał rządowi podczas strajku generalnego w 1926 r., aby nie zajmował twardego stanowiska wobec protestującego, mówiąc: "Spróbuj żyć z ich pensji, zanim ich osądzisz". Ponownie, w przeciwieństwie do większości ministrów, George stał się zaniepokojony wzrostem Adolfa Hitlera i nazistów. Ostrzegł, że w ciągu dziesięciu lat będzie jeszcze jedna wojna światowa i powiedział wielu, aby być podejrzliwym wobec nazistów. Miał rację, że w rzeczywistości wojna wybuchła zaledwie trzy lata po jego śmierci.

Przypisuje się mu również m.in. rozpoczęcie w 1932 r. tradycji Royal Christmas Broadcast. Jego Srebrny Jubileusz w 1935 roku został powitany jubilatem i był bardzo lubianym królem wszystkich klas społecznych. Później jednak jego zdrowie nagle się pogorszyło. To właśnie w tych późniejszych latach relacje Jerzego z jego najstarszym synem i dziedzicem, Edwardem, uległy pogorszeniu. Jerzy był zdenerwowany i zbulwersowany jego licznymi romansami z zamężnymi kobietami. Edward nie traktował poważnie królewskich obowiązków i, choć dość popularny, wolał zabawę i luksus, w bezpośredniej sprzeczności z poczuciem obowiązku i ciężkiej pracy Jerzego. Jerzy powiedział o swoim synu Edwardzie: "Gdy umrę, chłopiec zrujnuje się w ciągu 12 miesięcy", miał rację: niecały rok po objęciu tronu Edward abdykował, co zaszkodziło reputacji rodziny. Jerzy V był uważany za mądrego króla z dobrym osądem.

Śmierć

Ciężko chory, wieczorem 15 stycznia 1936 r. król wziął do swojej sypialni w Sandringham House źle się czuł; zmarł 20 stycznia. Miał 70 lat. Leżał w Westminster Hall przed pogrzebem państwowym. W noc poprzedzającą pogrzeb wszyscy jego ocalali synowie stanęli na straży, znanej jako Wigilia Książąt jako znak głębokiego szacunku. Statuetki króla Jerzego V zostały wzniesione na całym świecie, a on sam był wielokrotnie portretowany przez aktorów.

Do niedawna nie było wiadomo, że został umyślnie eutanazowany przez swojego głównego lekarza, Lorda Dawsona z Penn. Dawson wydał biuletyn ze słowami, które zyskały sławę: "Życie króla spokojnie zmierza ku jego zamknięciu". Prywatny pamiętnik Dawsona, odkopany po jego śmierci i upubliczniony w 1986 r., ujawnia, że ostatnie słowa króla, bełkotające "Niech cię diabli!", zostały skierowane do jego pielęgniarki, gdy podała mu środek uspokajający w nocy 20 stycznia. Dawson napisał, że przyspieszył śmierć króla, wstrzykując mu śmiertelną kombinację morfiny i kokainy. Dawson zauważył, że działał na rzecz zachowania godności króla, aby zapobiec dalszemu obciążaniu rodziny i aby śmierć króla o 23:55 mogła być ogłoszona w porannym wydaniu gazety The Times zamiast "mniej odpowiednich... dzienników wieczornych".

Ta relacja, ujawniona w 1986 roku, wywołała wielkie zdumienie. Eutanazja była całkowicie nielegalna w Wielkiej Brytanii w czasie akcji Dawsona.

Tytuły

Król Jerzy V miał wiele tytułów, od urodzenia do śmierci. Jego tytuły były:

• Czerwiec 1865 r. - 24 maja 1892 r.: Jego Królewska Wysokość Książę Jerzy z Walii
• 24 maja 1892 r. - 22 stycznia 1901 r: Jego Królewska Wysokość Książę Yorku
• 22 stycznia 1901 r. - 9 listopada 1901 r: Jego Królewska Wysokość Książę Kornwalii i Jorku
• 9 listopada 1901 r. - 6 maja 1910 r: Jego Królewska Wysokość Książę Walii
• 9 listopada 1901 r. - 6 maja 1910 r: Jego Królewska Wysokość Książę Rothesay (tylko Szkocja)
• 6 maja 1910 r. - 20 stycznia 1936 r: Jego Królewska Mość Król

Często określano go również mianem Jego Cesarskiej Mości Króla w ramach Imperium Brytyjskiego lub Jego Najjaśniejszej Mości Króla, choć nie był to jego oficjalny tytuł.