Demostenes
Demostenes (384-322 p.n.e., grecki: Δημοσθένης, Dēmosthénēs) był znanym greckim mężem stanu i oratorem ze starożytnych Aten. Jego przemówienia pokazują wysokość klasycznych umiejętności ateńskich w mówieniu. Pokazują one również wiele na temat polityki i kultury starożytnej Grecji w IV wieku p.n.e. Demostenowie uczyli się retoryki, studiując przemówienia poprzednich wielkich oratorów. Swoje pierwsze przemówienia sądowe wygłosił, gdy miał dwadzieścia lat. Skutecznie argumentował, by zyskać od swoich opiekunów to, co pozostało z jego spadku. Przez pewien czas Demostenes żył jako profesjonalny pisarz mowy i prawnik, pisząc przemówienia do użytku w prywatnych procesach sądowych.
W wieku 21 lat Demostenes objął stanowisko dowódcy okrętów wojennych w Atenach.
Demostenes zainteresował się polityką w czasie, gdy pisał przemówienia dla innych. W 354 r. p.n.e. wygłosił swoje pierwsze publiczne przemówienia polityczne. Następnie poświęcił swoje najbardziej produktywne lata na sprzeciwianie się ekspansji macedońskiej. Idealizował swoje miasto i przez całe życie starał się przywrócić władzę Aten i zmotywować resztę Ateńczyków przeciwko Filipowi IIz Macedonii. Starał się zachować wolność swojego miasta i zawrzeć sojusz przeciwko Macedonii, w nieudanej próbie zahamowania planów Filipa dotyczących rozszerzenia jego wpływów na południe poprzez podbój wszystkich państw greckich. Po śmierci Filipa, Demostenes odegrał wiodącą rolę w powstaniu jego miasta przeciwko nowemu królowi Macedonii, Aleksandrowi Wielkiemu. Jego wysiłki zakończyły się jednak niepowodzeniem, a rewolta spotkała się z ostrą macedońską reakcją. Aby zapobiec podobnej rewolcie przeciwko jego własnym rządom, następca Aleksandra, Antipater, wysłał swoich ludzi do wytropienia Demostenesa. Demostenes odebrał sobie życie, aby uniknąć aresztowania go przez Archiasa, powiernika Antypatera.
Aleksandryjski Kanon skompilowany przez Arystofanów z Bizancjum i Arystarchę z Samotraki uznał Demostenesa za jednego z dziesięciu największych oratorów Attic i pisarzy mowy. Według Longinusa Demostenes "doskonalił do maksimum ton wzniosłej mowy, żywe pasje, obfitość, gotowość, szybkość". Cyceron uznał go za "doskonałego oratora", któremu niczego nie brakowało, a Kwintylijczyk wychwalał go jako "lex orandi" ("standard oratorium") i to "inter omnes niezwykle doskonały" ("stoi samotnie wśród wszystkich oratorów").
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Demostenes?
A: Demostenes był znanym greckim mężem stanu i oratorem ze starożytnych Aten, który żył w IV wieku p.n.e.
P: Jak Demostenes uczył się retoryki?
O: Demostenes uczył się retoryki, studiując mowy poprzednich wielkich oratorów.
P: Kiedy wygłosił swoje pierwsze mowy sądowe?
O: Pierwsze mowy sądowe wygłosił w wieku dwudziestu lat.
P: Jaką pracę podjął w wieku 21 lat?
A: W wieku 21 lat Demostenes objął stanowisko dowódcy okrętów wojennych w Atenach.
P: Dlaczego zainteresował się polityką?
O: Polityką zainteresował się, pisząc mowy dla innych. W 354 r. p.n.e. wygłosił swoje pierwsze publiczne przemówienie polityczne.
P: Jakie były jego cele jako polityka?
O: Jego celem jako polityka było zachowanie wolności Aten i zawarcie sojuszu z Macedonią, co było nieudaną próbą przeszkodzenia Filipowi w realizacji jego planów rozszerzenia wpływów na południe poprzez podbicie wszystkich państw greckich.
P: Jak Demostenes został uznany przez innych wielkich w historii?
O: Kanon Aleksandryjski opracowany przez Arystofanesa z Bizancjum i Arystarcha z Samotraki uznał Demostenesa za jednego z dziesięciu największych attyckich oratorów i autorów mów. Longinus chwalił go za doskonalenie "tonu wzniosłej mowy, żywych namiętności, obfitości, gotowości, szybkości". Cyceron uznał go za "doskonałego oratora", któremu niczego nie brakuje, a Kwintylian wychwalał go jako "lex orandi" ("wzorzec oratorstwa") i że "inter omnes unus excellat" ("stoi sam wśród wszystkich oratorów").
