Roger Bacon
Roger Bacon (ok. 1214-1294) był angielskim filozofem i franciszkańskim zakonnikiem, który kładł duży nacisk na badanie przyrody metodami empirycznymi. Czasami przypisuje mu się, głównie począwszy od XIX wieku, rolę jednego z najwcześniejszych europejskich orędowników nowoczesnej metody naukowej inspirowanej pracami Arystotelesa i późniejszymi pracami arabskimi, takimi jak prace muzułmańskiego naukowca Alhazena.
Jednakże nowsze badania podkreślają, że był on zasadniczo myślicielem średniowiecznym, z dużą częścią swojej "eksperymentalnej" wiedzy uzyskanej z książek, w tradycji scholastycznej. Badanie recepcji prac Bacona na przestrzeni wieków wykazało, że często odzwierciedlają one obawy i kontrowersje centralne dla odbiorców.
Posąg Rogera Bacona w Muzeum Uniwersytetu Oksfordzkiego
Życie
Roger Bacon kształcił się na Uniwersytecie Oksfordzkim. Studiował nowoczesną naukę, teologię i filozofię. Jego rodzina była bogata, co pozwoliło na opłacenie wielu eksperymentów, które przeprowadzał. Po zakończeniu wykładów w Oksfordzie przeniósł się do Paryża, aby uczyć się i studiować. Bacon był jednym z pierwszych ludzi, którzy uczyli o Arystotelesie w Paryżu. W tym czasie napisał książkę zatytułowaną O cudownej mocy sztuki i natury. Napisał długą listę wynalazków, które miał na myśli, wymieniając statki parowe, teleskopy, okulary i mikroskopy.
Widocznie był tak bardzo skoncentrowany na swoich eksperymentach i miał agresywną osobowość, że znano go jako osobę niezręczną społecznie. W 1247 roku przestał nauczać z powodu złego stanu zdrowia i zaczął studiować, eksperymentować i został zakonnikiem. Po latach został wysłany do klasztoru, ponieważ denerwował współbraci i przełożonych. Przebywał tam przez około 10 lat, nie mogąc prowadzić eksperymentów i badań. Następnie został sponsorowany przez papieża Klemensa IV, ale krótko po jego śmierci w 1278 r. Bacon został oskarżony o bycie "magikiem". Został uwięziony w klasztorze w Paryżu na 12 lat, do 1292 roku. Zmarł około 1294 roku, mając około 80 lat.
