Narodowa Partia Pracy (Australia)
Narodowa Partia Pracy była australijską partią polityczną, która istniała tylko przez trzy miesiące. Została ona założona przez premiera Billy'ego Hughesa w listopadzie 1916 roku. Hughes objął stanowisko lidera Australijskiej Partii Pracy (ALP) i premiera, gdy Andrew Fisher podał się do dymisji w 1915 roku. Hughes utworzył nową partię po tym, jak został zmuszony do opuszczenia ALP miesiąc po tym, jak w 1916 r. został odrzucony przez naród w głosowaniu. Hughes nadal chciał werbunku do I wojny światowej.
15 września 1916 roku Partia Pracy w Nowej Południowej Walii zmusiła Hughesa do opuszczenia Partii Pracy. W dniu 14 listopada 1916 r. Hughes wraz z 24 innymi członkami Partii Pracy wyszedł z zebrania posłów do parlamentu. Pozostali 43 członkowie powiedzieli, że nie chcą, aby Hughes nadal był ich przywódcą. Hughes i jego zwolennicy utworzyli rząd mniejszościowy przy wsparciu Partii Liberalnej Wspólnoty Narodów (CLP) pod przewodnictwem Josepha Cooka. Powiedzieli, że australijska Partia Pracy nie jest już nacjonalistyczna. Chcieli nowej partii, która byłaby zarówno społecznie radykalna, jak i nacjonalistyczna.
Narodowa Partia Pracy musiała polegać na wsparciu ze strony Partii Liberalnej Wspólnoty Narodów, aby rządzić. W 1917 r. obie grupy połączyły się, tworząc nową partię, Nacjonalistyczną Partię Australii, z Hughesem jako liderem.
Narodowa Partia Pracy nigdy nie była właściwą partią polityczną. Nie miała żadnej struktury organizacyjnej. Otrzymywała wsparcie od niektórych przedstawicieli związków zawodowych i oddziałów Partii Pracy, szczególnie w Australii Zachodniej i Tasmanii.
Australia Zachodnia
Narodowa Partia Pracy w Australii Zachodniej rozpoczęła działalność jako dwie odrębne grupy. Jedną z nich był Komitet Solidarności Pracy z siedzibą w Perth. Drugą była Narodowa Partia Pracy z siedzibą w Perth. Dwie dołączyły w kwietniu-maju 1917 roku, na czele z byłym premierem Johnem Scaddanem. Po stracie miejsca w Parlamencie partia zwróciła się do federalnych senatorów Patrick Lynch, Hugh de Largie i George Pearce na przywództwo i doradztwo. W przeciwieństwie do partii federalnej, nie dołączył do CLP i zachował własną tożsamość. Współpracowała z Partią Nacjonalistyczną jako partnerzy.
Partia zdobyła sześć z 50 mandatów do Zgromadzenia w wyborach landowych w Zachodniej Australii w 1917 i 1921 roku. W tym okresie dysponowała również trzema z 30 miejsc w Radzie. W wyborach w 1924 r. zdobyła jednak tylko jedno miejsce w Zgromadzeniu i dwa w Radzie. Jeszcze w tym samym roku zostały one przejęte przez nacjonalistów.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym była Narodowa Partia Pracy?
O: Narodowa Partia Pracy była australijską partią polityczną, która istniała tylko przez trzy miesiące. Została założona przez premiera Billy'ego Hughesa po tym, jak został on wypchnięty z Australijskiej Partii Pracy (ALP).
P: Dlaczego Hughes założył nową partię?
O: Hughes założył nową partię, ponieważ nadal chciał poboru do wojska na I wojnę światową, który został odrzucony przez społeczeństwo w głosowaniu w 1916 roku. On i jego zwolennicy chcieli radykalnej społecznie i nacjonalistycznej partii, która wspierałaby ich poglądy.
P: Jak długo istniała Narodowa Partia Pracy?
O: Narodowa Partia Pracy istniała tylko przez trzy miesiące.
P: Kto kierował Commonwealth Liberal Party (CLP)?
A: Joseph Cook stał na czele Liberalnej Partii Wspólnoty Narodów (CLP).
P: Co się stało z Narodową Partią Pracy w 1917 roku?
A: W 1917 roku Narodowa Partia Pracy połączyła się z Partią Liberalną Wspólnoty Narodów, tworząc nową partię o nazwie Nacjonalistyczna Partia Australii, której liderem został Hughes.
P: Czy miała ona jakąś strukturę organizacyjną?
O: Nie, nie miała żadnej struktury organizacyjnej, ponieważ nigdy nie była prawdziwą partią polityczną.
P: Skąd czerpali wsparcie?
O: Otrzymali wsparcie od niektórych funkcjonariuszy związków zawodowych i oddziałów Partii Pracy, szczególnie w Australii Zachodniej i Tasmanii.
