Biernik
Przypadek oskarżający jest przypadkiem gramatycznym, który oznacza bezpośredni przedmiot czasownika przechodniego. Najlepiej wyjaśnić to za pomocą przykładów:
W zdaniu "On widzi kobietę", "on" jest przedmiotem tego zdania. W zdaniu "Kobieta widzi go", "on" jest przedmiotem zdania.
Więc, po angielsku używamy różnych form zaimka: on/ona. "On" byłoby oskarżeniem.
Jeśli użyjemy rzeczownika, nie ma różnicy w języku angielskim. Używamy tego samego słowa "człowiek": Mężczyzna widzi kobietę, a kobieta mężczyznę.
W wielu językach używa się różnych form tego słowa, w zależności od tego, jaką funkcję pełni w zdaniu - temat lub przedmiot.
Na przykład, po łacinie. "Mężczyzna widzi kobietę" = "Vir feminam videt", a "Kobieta widzi mężczyznę" = "Femina virum videt". Dla "mężczyzny", łacina używa "vir" dla przedmiotu, a "virum" dla przedmiotu. Również w tych samych zdaniach mamy "femina" dla podmiotu, a "feminam" dla obiektu. Forma użyta dla przedmiotu bezpośredniego ("on", "virum", "feminam") jest znana jako "przypadek oskarżenia", natomiast forma użyta dla przedmiotu ("on", "virum", "femina") jest znana jako przypadek nominatywny.
W niektórych językach, takich jak niemiecki, sprawa oskarżenia jest stosowana do konkretnego artykułu, a nie rzeczownika. W języku niemieckim, "samochód" jako przedmiot zdania może być "der Wagen". Jest to forma w sprawie imiennej. Kiedy "samochód" jest używany jako przedmiot zdania, staje się on "den Wagen", oskarżycielem.
