Rój meteorów
Prysznic meteorytów jest wydarzeniem, kiedy wiele meteorów wydaje się pochodzić z jednego punktu na nocnym niebie. Te meteory są powodowane przez meteoroidy wkraczające do ziemskiej atmosfery z bardzo dużą prędkością na równoległych ścieżkach. Większość meteorów jest mniejsza od ziarna piasku, więc prawie wszystkie się wypalają i nigdy nie trafiają na powierzchnię Ziemi.
Prysznic meteorytów jest wynikiem interakcji pomiędzy planetą, taką jak Ziemia, a strumieniami gruzu z komety. Komety to brudne śnieżne kule, zbudowane ze skał osadzonych w lodzie, krążące wokół Słońca. Za każdym razem, gdy kometa kołysze się przy Słońcu na swojej orbicie, część jej lodu odparowuje, a meteoroidy zostaną zrzucone. Meteoroidy rozprzestrzeniają się wzdłuż całej orbity komety, tworząc meteoroidalny strumień, zwany również "szlakiem pyłowym".
Większość naszych krótkotrwałych deszczy meteorytów jest produktem rzadkich rozpadów, kiedy duże kawałki odłamują się od najczęściej uśpionej komety. Przykładami są Kwadrantydy i Geminidy. Pochodzą one z rozpadu asteroidopodobnych obiektów, odpowiednio z 2003 roku EH1 i 3200 Phaethon, około 500 i 1000 lat temu. Odłamki te mają tendencję do szybkiego rozpadania się na pył, piasek i kamienie, a następnie rozpadają się wzdłuż orbity komety, tworząc gęsty strumień meteoroidów, który następnie przemieszcza się na ścieżkę Ziemi.
Najbardziej widocznymi deszczami meteorytów w większości lat są Perseidy, których szczyt przypada na 12 sierpnia każdego roku i wynosi ponad jeden meteor na minutę. NASA posiada użyteczne narzędzie do obliczania, ile meteorów na godzinę jest widocznych z miejsca obserwacji.
Prysznice meteorytów Leonidów osiągają szczyty około 17 listopada każdego roku. Mniej więcej co 33 lata natrysk Leonidów wytwarza wielką burzę meteorytową, osiągając szczyt w ilości tysięcy meteorów na godzinę. Burze Leonidowe dały początek określeniu "deszcz meteorytów", gdy po raz pierwszy uświadomiono sobie, że podczas burzy z listopada 1833 roku meteory promieniowały z pobliża gwiazdy Gamma Leonis. Ostatnie burze Leonidów miały miejsce w latach 1999, 2001 (dwie) i 2002 (dwie). Wcześniej burze miały miejsce w latach 1767, 1799, 1833, 1866, 1867 i 1966. Prysznice Leonidów nie burzą są mniej aktywne niż Perseidy.
Dwa meteory Orionida i Droga Mleczna
Prysznic meteorytów na wykresie. Ponieważ cząsteczki deszczu meteorytów znajdują się na równoległych ścieżkach, z tą samą prędkością, wydają się obserwatorowi pochodzić z jednego punktu na niebie.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest deszcz meteorytów?
O: Deszcz meteorytów to wydarzenie, w którym wiele meteorów wydaje się pochodzić z jednego punktu na nocnym niebie. Meteory te powstają w wyniku wejścia meteoroidów w atmosferę ziemską z bardzo dużą prędkością po równoległych ścieżkach, a większość z nich spala się przed dotarciem do powierzchni Ziemi.
P: Co powoduje deszcz meteorytów?
O: Deszcze meteorytów są wynikiem interakcji pomiędzy strumieniami gruzu z planety podobnej do Ziemi i komety. Gdy kometa krąży wokół Słońca, część jej lodu wyparowuje, uwalniając meteoroidy, które rozprzestrzeniają się po orbicie komety, tworząc gęsty strumień meteoroidów.
P. Jaki deszcz meteorytów jest najbardziej widoczny w większości lat?
O: Perseidy są zazwyczaj najbardziej widocznym deszczem meteorów w większości lat, osiągając szczyt 12 sierpnia każdego roku z prędkością ponad jednego meteoru na minutę.
P: Co jest szczególnego w deszczu meteorytów Leonida?
O: Deszcz meteorytów Leonida osiąga swój szczyt około 17 listopada każdego roku i mniej więcej co 33 lata wywołuje wielką burzę z tysiącami meteorów na godzinę. Po raz pierwszy zauważono to podczas burzy w 1833 roku, kiedy to zauważono, że wszystkie meteory zdawały się promieniować z okolicy gwiazdy Gamma Leonis.
P. Jak mogę się dowiedzieć, ile meteorów jest widocznych z mojej lokalizacji?
O: NASA stworzyła narzędzie, które pozwala obliczyć, ile meteorów na godzinę można zobaczyć z Pana miejsca zamieszkania.
