Statyczna teoria zasobów
Maltuzjanizm to zbiór idei opracowanych przez wielebnego Thomasa Roberta Malthusa. Malthus był ekonomistą, który żył w czasach rewolucji przemysłowej.
W 1798 r. Mathus opublikował książkę, zatytułowaną Eseje na temat Zasady Populacji. Opisuje w niej maltuzjański model wzrostu. Napisał, że wzrost populacji jest gwałtowny. Wzrost podaży żywności jest jednak tylko arytmetyczny. Oznacza to, że jeśli nie ma żadnych ograniczeń dla wzrostu populacji, to nie będzie możliwe wyprodukowanie żywności dla wszystkich. Jest to tzw. maltuzjańska katastrofa. Malthus napisał w czasie szkoły myśli Manchesteru.
Partia Torysów miała paternalistyczne pomysły, takie jak dobroczynność dla ubogich. Malthus powiedział, że to nie zadziała i doprowadzi tylko do zwiększenia liczby ubogich. Teoria ta została rozwinięta do idei ekonomicznych Whig, takich jak ustawa o zmianie ustawy o ubogich z 1834 roku. Jego przeciwnicy opisali ustawę jako "maltuzjańską ustawę mającą na celu zmuszenie biednych do emigracji, do pracy za niższe wynagrodzenie, do życia na grubszym pożywieniu". Ustawa ta doprowadziła do wybudowania warsztatów mimo zamieszek i podpaleń.
W tym czasie idee te były szeroko rozpowszechnione w postępowych kręgach społecznych. Jednym z jego zwolenników była pisarka Harriet Martineau, do której kręgu znajomych należał Karol Darwin. Idee Malthusa miały znaczący wpływ na powstanie teorii Darwina.
Według dr Dana Ritschela z Centrum Edukacji Historycznej na Uniwersytecie w Maryland,
Wielki strach maltuzjański polegał na tym, że "bezkrytyczna dobroczynność" doprowadzi do gwałtownego wzrostu liczby ludności w ubóstwie, zwiększenia obciążeń kiesy publicznej na wsparcie tej rosnącej armii zależnych, a w końcu do katastrofy bankructwa kraju. Chociaż maltuzjanizm utożsamiany jest od tego czasu z kwestią ogólnego przeludnienia, pierwotny maltuzjański niepokój dotyczył przede wszystkim obaw przed przeludnieniem przez biednych, którzy są od niego zależni[2].
Jednym z najwcześniejszych krytyków teorii maltuzjańskiej był Karol Marks, który odnosił się do niej (w "Kapitolu", patrz przypis Marksa o Malthusie z Kapitolu - odniesienie poniżej) jako do "nic innego jak szkolny, powierzchowny plagiat De Foe, Sir Jamesa Steuarta, Townsenda, Franklina, Wallace'a" i innych, postulując, że postęp w nauce i technologii pozwoliłby na nieograniczony, gwałtowny wzrost populacji.
Wiele osób nadal wierzy, że Mathus miał rację, że wzrost populacji ludzkiej wymknął się spod kontroli.
Pytania i odpowiedzi
P: Kim był Thomas Robert Malthus?
O: Thomas Robert Malthus był ekonomistą, który żył w czasie rewolucji przemysłowej. Najbardziej znany jest ze swojej książki "An Essay on the Principle of Population", w której opisuje maltuzjański model wzrostu.
P: Co Malthus powiedział o wzroście populacji?
O: Zgodnie z teorią Malthusa wzrost liczby ludności jest wykładniczy, natomiast podaż żywności wzrasta tylko arytmetycznie. Oznacza to, że jeżeli nie ma ograniczeń wzrostu liczby ludności, nie da się wyprodukować wystarczającej ilości żywności dla wszystkich, co może doprowadzić do "katastrofy maltuzjańskiej".
Q. Jakie idee zostały rozwinięte z pracy Malthusa?
O: Partia torysów miała paternalistyczne pomysły, takie jak dobroczynność dla ubogich, które według Malthusa nie sprawdzają się i prowadzą jedynie do wzrostu liczby ubogich. Idee te zostały rozwinięte w Whigowskie koncepcje gospodarcze, takie jak Poor Law Amendment Act z 1834 r., w ramach którego mimo zamieszek i podpaleń wybudowano przytułki.
Kto popierał te pomysły?
O: Idee te były rozpowszechnione w postępowych kręgach społecznych, a jednym z ich zwolenników była pisarka Harriet Martineau, do której kręgu przyjaciół należał Karol Darwin. Praca Mathusa wpłynęła również na teorię Darwina.
P: Co Karol Marks myślał o maltuzjanizmie?
A: Karol Marks krytykował maltuzjanizm jako nic innego jak szkolny plagiat innych pisarzy i twierdził, że postęp nauki i techniki pozwoli na nieograniczony wykładniczy wzrost populacji.
P: Czy dzisiaj ludzie nadal martwią się o przeludnienie?
O: Tak, wielu ludzi do dziś wierzy, że Mathus miał rację, że wzrost populacji ludzkiej jest poza kontrolą.
