Inkub

Pochodzenie legend

Ludzie wymyślili różne wyjaśnienia dla legend o inkubach. W średniowieczu ludzie bardzo martwili się o grzech, zwłaszcza seksualny kobiet. Ofiary mogły doświadczać snów na jawie lub paraliżu sennego. Również nocne podniecenie, orgazm lub nocna emisja mogły być wyjaśnione przez ideę istot powodujących zachowania, które w przeciwnym razie wywołują poczucie winy i samoświadomości. Wpływ inkubów mógł być również użyty do wyjaśnienia, jak ciąże zdarzają się poza małżeństwem; takie ciąże były często "niewytłumaczalne".

Ofiary, które twierdziły, że padły ofiarą wpływu inkubów, mogły być w rzeczywistości ofiarami napaści seksualnej dokonanej przez prawdziwą osobę. Gwałciciele mogli przypisywać demonom gwałty na śpiących kobietach, aby uniknąć kary. Przyjaciel lub krewny mógł napadać na ofiarę we śnie. Ofiarom, a w niektórych przypadkach także duchownym, mogło być łatwiej wytłumaczyć atak jako nadprzyrodzone pochodzenie, niż zmierzyć się z myślą, że atak pochodzi od zaufanej osoby.

Opisy starożytności i religii

Jedna z najwcześniejszych wzmianek o inkubie pochodzi z Mezopotamii, z sumeryjskiej listy królów z ok. 2400 r., gdzie ojciec bohatera Gilgamesza jest wymieniony jako Lilu (Lila). Mówi się, że Lilu zakłóca i uwodzi kobiety we śnie, a Lilitu, żeński demon, ukazuje się mężczyznom w ich erotycznych snach. Pojawiają się także dwa inne demony: Ardat lili odwiedza mężczyzn w nocy i rodzi z nich upiorne dzieci. Irdu lili, jest męskim odpowiednikiem Ardat lili. Nocą odwiedza kobiety. Demony te były pierwotnie demonami burzy. Ponieważ etymologia została źle zinterpretowana, później postrzegano je jako demony nocy. Uważane są również za wampiry, które są inną formą demona, o którym mówi się, że pije krew ze swoich ofiar.

Według niektórych inkuby i sukkuby nie były różnymi płciami, ale tym samym demonem zdolnym do zmiany płci. Sukkub był w stanie przespać się z mężczyzną i zebrać jego spermę, a następnie przemienić się w inkuba i użyć tego nasienia na kobietach. Ich potomstwo było uważane za nadprzyrodzone w wielu przypadkach, nawet jeśli materiał genetyczny pochodził od ludzi.

Wiele opowieści twierdzi, że inkub jest biseksualny, ale niektóre wskazują, że jest on ściśle heteroseksualny i uważa atakowanie męskiej ofiary za nieprzyjemne lub szkodliwe. Istnieje również wiele opowieści o próbach egzorcyzmowania inkubów lub sukkubów, które schroniły się w ciałach mężczyzn lub kobiet.

Czasami mówi się, że inkuby są zdolne do płodzenia dzieci. Pół-ludzkie potomstwo z takiego związku bywa nazywane cambionem. Najbardziej znana legenda o takim przypadku dotyczy Merlina, słynnego czarodzieja z legendy arturiańskiej.

Według Malleus Maleficarum, egzorcyzm jest jednym z pięciu sposobów na pokonanie ataków inkubów; pozostałe to spowiedź sakramentalna, znak krzyża (lub odmówienie Pozdrowienia Anielskiego), przeniesienie dotkniętej osoby w inne miejsce oraz ekskomunika atakującej istoty, "co jest być może tym samym co egzorcyzm". Z drugiej strony, franciszkański zakonnik Ludovico Maria Sinistrari stwierdził, że inkuby "nie są posłuszne egzorcystom, nie boją się egzorcyzmów, nie okazują czci rzeczom świętym, na widok których nie są w najmniejszym stopniu przerażone."