Harmonium
Harmonium, nazywane również "melodonem", "trzciną organową" lub "pompą organową", jest instrumentem klawiszowym, który jest bardzo podobny do organów. Dźwięk wydobywa się przez nadmuchiwanie powietrza przez trzciny, które są dostrajane do różnych poziomów, aby zrobić muzyczne nuty.
Harmonium może być wykonane do pracy za pomocą stóp lub rąk:
- W harmonijce z pompą nożną gracz naciska stopami dwa pedały, po jednym na raz. Łączy się to z mechanizmem obsługującym mieszek, wysyłającym powietrze do trzciny. W ten sposób obie ręce gracza mogą swobodnie grać na klawiaturze. Ten typ został wynaleziony w 1842 roku przez paryskiego Alexandre'a Debain'a, choć podobne instrumenty zostały wykonane w innych miejscach w tym samym czasie.
- W ręcznie pompowanej harmonii gracz pcha i ściąga rękę w przód i w tył jedną ręką, która jest połączona z mieszkiem, który wydmuchuje powietrze. Z tego powodu może on używać tylko jednej ręki do gry na klawiszach, ponieważ druga ręka musi ciągle pompować mieszek. Niektórzy gracze mogą pompować powietrze z jednej ręki, a następnie grać kluczami z obu rąk, gdy jest to konieczne.
Ręcznie pompowana harmonijka została stworzona przez Dwarkanatha Ghose'a, aby umożliwić grę na tym instrumencie, gdy gracz siedzi na podłodze. Używany jest w Indiach, Pakistanie, Nepalu, Afganistanie, Bangladeszu i innych krajach Azji Południowej jako instrument towarzyszący w hinduistańskiej muzyce klasycznej, muzyce sufi, Bhajanie i innych dewocjonaliach, Qawwali, Natya Sangeet oraz w różnych gatunkach, w tym jako akompaniament do klasycznego tańca Kathak.
Pompowane nożnie harmonium
Ręcznie pompowane harmonium
22-Shruti-harmonia
Rodzaje specjalne
Po raz pierwszy wynalazł ją Alexandre Debain w 1840 roku we Francji, który 9 sierpnia 1840 roku opatentował swoje Harmonium w Paryżu. Harmonium z rojem (mały, przypominający harfę instrument, podobny do Cytry i Autoharpa) został wyprodukowany przez Bhishmadeva Vedi. Ponieważ pudełko Swaramandalu było zbyt duże dla Harmonium, jego uczeń Manohar Chimote przymocował struny w szerokości instrumentu, nazywając go "Samvadini". Instrument ten pozwala na grę na strunach za pomocą ręki na mieszku, a na klawiszach za pomocą drugiej ręki. Chimote zapewnił nowe, naturalne strojenie "Gandharu" w tym Harmonium. Chociaż to strojenie było ograniczone do 12 tonów w porównaniu z 22 wymaganymi w hinduistańskiej muzyce klasycznej, to z pewnością nadało europejskiemu strojeniu Harmonium, indyjski smak.22-Shruti-Harmonium zostało stworzone przez Vidyadhara Oke (patent indyjski nr 250197). Aby to osiągnąć, najpierw wyjaśnił on zasadniczą różnicę między "Nada" a "Shruti" i określił pozycje do gry na 22 mikrotonach (Shrutis) na dowolnym instrumencie strunowym. Udokumentował specyficzną różnicę pomiędzy 22 Shrutis a 12-tonową skalą temperamentu. Jego 22-Shruti-Harmonium posiada specjalne pokrętła pod każdym z klawiszy do regulacji stroików, dzięki czemu 22 Shrutis jest dostępny w obrębie 12 klawiszy. Ponieważ jest to zmodyfikowane ręcznie pompowane harmonium, nie jest konieczna żadna specjalna umiejętność gry. 22-Shruti-Harmonium umożliwia stworzenie dowolnej Ragi ze wszystkimi nutami doskonale współgrającymi z Tanpurą. Dodatkowo, poprzez umieszczenie wszystkich gałek w pozycji centralnej, 22-Shruti-Harmonium może wydobyć brzmienie akordeonu.
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest fisharmonia?
O: Harmonium to instrument klawiszowy, który wytwarza dźwięk poprzez wdmuchiwanie powietrza przez stroiki, które są dostrojone do różnych dźwięków, aby stworzyć nuty muzyczne.
P: Jak działa fisharmonia z pompą nożną?
O: W fisharmonii nożnej gracz naciska stopami dwa pedały, po jednym na raz. Jest to połączone z mechanizmem, który uruchamia miech, wysyłając powietrze do stroików. Dzięki temu obie ręce grającego są wolne i mogą grać na klawiaturze.
P: Kto wymyślił harmonię nożną?
O: Harmonium z pompą nożną zostało wynalezione w 1842 roku przez Alexandre'a Debaina w Paryżu, chociaż podobne instrumenty były produkowane w innych miejscach mniej więcej w tym samym czasie.
P: Jak działa harmonium z pompą ręczną?
O: W fisharmonii ręcznej grający jedną ręką popycha i pociąga za uchwyt w przód i w tył, który jest połączony z miechem wydmuchującym powietrze. W związku z tym może on używać tylko jednej ręki do grania na klawiszach, ponieważ druga musi pompować miech. Niektórzy gracze potrafią pompować powietrze jedną ręką i w razie potrzeby grać obiema rękami na klawiszach.
P: Kto stworzył ręcznie pompowaną wersję tego instrumentu?
O: Ręcznie pompowana wersja tego instrumentu została stworzona przez Dwarkanatha Ghose, aby można było na nim grać siedząc na podłodze.
P: Gdzie jest używany ten typ instrumentu?
O: Ten typ instrumentu jest używany w Indiach, Pakistanie, Nepalu, Afganistanie, Bangladeszu i innych krajach Azji Południowej jako instrument towarzyszący w klasycznej muzyce Hindustani, muzyce sufickiej, Bhajan i innej muzyce dewocyjnej Qawwali Natya Sangeet i różnych gatunkach, w tym jako akompaniament do klasycznego tańca Kathak i innych rozrywek.
P: Jakie podobne instrumenty powstały w tym okresie? O: W tym okresie Anton Haeckl skonstruował physharmonica, klawiaturę wypełnioną wolnymi stroikami. John Green wynalazł również serafinę, która wytwarzała muzykę, gdy powietrze było wdmuchiwane przez metalowe stroiki. Instrumenty te są obecnie eksponatami muzealnymi.
