Efekt Flynna

Wzrost

Testy IQ są co jakiś czas ponownie normalizowane, aby utrzymać średni wynik dla danej grupy wiekowej na poziomie 100. To dało Flynnowi pierwszą wskazówkę, że IQ zmienia się w czasie. Poprawione wersje są standaryzowane na nowych próbkach i punktowane tylko w odniesieniu do tych próbek. Jedynym sposobem na porównanie trudności dwóch wersji jest przeprowadzenie obu testów przez grupę osób. Potwierdza to wzrost IQ w czasie.

Średnie tempo wzrostu wydaje się wynosić około trzech punktów IQ na dekadę. Dziś dzieci dłużej chodzą do szkoły. Są też bardziej zaznajomione z testami. Można by zatem oczekiwać, że największy przyrost dotyczy umiejętności związanych ze szkołą, takich jak słownictwo, arytmetyka czy informacje ogólne. W rzeczywistości jest dokładnie odwrotnie: umiejętności takie jak te miały na przestrzeni lat niewielkie przyrosty i sporadyczne spadki. Największe zmiany pojawiają się natomiast w testach obciążonych czynnikiem inteligencji ogólnej (g-loaded), takich jak progresywne matryce Ravena. Na przykład, holenderscy żołnierze zyskali 21 punktów w ciągu zaledwie 30 lat, czyli 7 punktów na dekadę, w latach 1952-1982.

Niektóre badania koncentrujące się na rozkładzie wyników wykazały, że efekt Flynna występuje głównie przy niższych wynikach. Jednakże Raven (2000) odkrył, że wiele danych musi być ponownie zinterpretowanych w odniesieniu do daty urodzenia. Poprzednio dane te były interpretowane tak, aby pokazać, że wiele zdolności zmniejsza się wraz z wiekiem. Obecnie dane te muszą być interpretowane tak, aby pokazać, że wiele zdolności w rzeczywistości dramatycznie wzrosło, jak przewidział Flynn. W wielu testach występuje to na wszystkich poziomach zdolności. Dwie duże próby hiszpańskich dzieci były badane z 30-letnią przerwą. Porównanie rozkładów IQ wykazało, że

1. średnie IQ wzrosło o 9,7 punktu (efekt Flynna),
2. zyski były skoncentrowane w dolnej połowie rozkładu i nieistotne w górnej połowie, oraz
3. zyski stopniowo malały od niskiego do wysokiego IQ.

Niektórzy naukowcy uważają, że te zmiany są bardzo duże. Jednym z nich jest Ulric Neisser. W 1995 roku stał on na czele grupy zadaniowej Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, której zadaniem było napisanie oświadczenia na temat stanu badań nad inteligencją. Szacuje on, że gdyby amerykańskie dzieci z 1932 roku mogły wziąć udział w teście IQ znormalizowanym w 1997 roku, ich średnie IQ wynosiłoby tylko około 80. Innymi słowy, połowa dzieci z 1932 roku byłaby sklasyfikowana jako posiadająca pogranicze upośledzenia umysłowego lub gorzej w 1997 roku. Patrząc na Ravens, Neisser szacuje, że jeśli ekstrapolować poza dane, które pokazuje 21 punkt zysku punkt między 1952 i 1982, nawet większy zysk 35 punktów IQ można argumentować. Arthur Jensen ostrzega, że ekstrapolacja poza dane prowadzi do wyników takich jak IQ minus 1000 dla Arystotelesa (nawet zakładając, że w swoich czasach uzyskałby wynik 200).

W większości przypadków efekt ten jest związany z podwyższeniem IQ. Podobny efekt stwierdzono w przypadku wzrostu pamięci semantycznej i epizodycznej.