Frisbee

Aerobie

Aerobie Superdisk jest alternatywną konstrukcją latającego dysku, który, choć nieco inaczej ukształtowany, nadal ma bardzo podobne właściwości do konwencjonalnego dysku. Ma mniejszy opór powietrza. Ponieważ opór ruchu jest mniejszy, dyski Aerobie mogą latać dalej niż konwencjonalne dyski. Latający pierścień Aerobie ma minimalny opór powietrza i jest rekordzistą świata w najdłuższym locie pocisku rzuconego przez człowieka. Jednak ze względu na brak obręczy, Aerobie jest mniej odpowiedni do lotów pod kątem, po łuku i odbijania się w powietrzu. ^[]

Obroty dysku

Wirowanie dysku pomaga utrzymać stabilność dysku w locie i zapobiega jego nieplanowanemu przechyleniu. Dzieje się tak, ponieważ duży kątowy moment pędu stabilizuje dysk w taki sam sposób, w jaki utrzymuje stabilność żyroskopu - siła kątowa wymusza oddalenie masy dysku od środka masy, prostopadle do osi obrotu. Każda nierównomierna siła działająca na określony obszar dysku jest szybko przekierowywana tak, aby była równa na całym obwodzie dysku.

Gdy tarcza obraca się szybciej, staje się bardziej stabilna dzięki szybkiemu wyrównywaniu się sił.

Masa dysku

Siła potrzebna do przyspieszenia tarczy jest wprost proporcjonalna do masy tarczy. Zmniejsza to przyspieszenie dysku, przy założeniu, że siła wyrzutu jest stała. Dlatego dyski mają różną masę, chociaż te używane w Ultimate mają głównie masę 175 g, cięższą niż większość dysków i znacznie cięższą niż aerobik.

Latające dyski (w tym Frisbees) mogą być rzucane na wiele sposobów. Wszystkie wymagają obracania dysku, aby nadać mu stabilność żyroskopową i przyspieszyć jego masę do określonej prędkości. Bez wirowania dysk będzie się chybotał i spadnie; bez prędkości dysk nigdzie nie poleci. Używając tych dwóch wskazówek, można wykonać dowolną liczbę rzutów. Większość dysków jest zaprojektowana tak, aby tworzyły siłę nośną, gdy są rzucane płaską stroną do góry.

Techniki

Prawą stroną do góry

Wszystkie rzuty prawą stroną do góry są podobne, ponieważ reagują w ten sam sposób na przechylenie dysku, gdy jest on wypuszczony. Dysk rzucony prawą stroną do góry będzie przyspieszał w kierunku niskiego końca dysku. Dysk przechylony krawędzią do góry wytraci prędkość pod koniec rzutu i łagodnie wyląduje; jeśli jest przechylony na bok (co w aeronautyce określa się mianem roll), może zakręcić się wokół obiektów.

Istnieje język do opisywania rzutów, które są zakrzywione. Oba opisy odnoszą się do kierunku, w którym dana osoba jest zwrócona i zamierza rzucać. Ta oś jest zaznaczona na rysunku na czerwono.

• Rzuty inside-out (i-o) (zielone ścieżki) mają miejsce, gdy rzucający wypuszcza dysk w taki sposób, że początkowo zbliża się on do osi rzutu (inside-). Jednakże, dysk jest przechylony stroną najbliższą ciału najwyżej, co powoduje, że dysk jest zakrzywiony od rzucającego (-out).
• Rzuty outside-in (o-i) (niebieskie ścieżki, czasami nazywane również bender) podążają przeciwną ścieżką. Rzucający wypuszcza dysk odsuwając się od osi rzutu (outside-), ale z najniżej położoną stroną dysku najbliżej ciała. To pochylenie powoduje, że dysk wygina się do tyłu w kierunku rzucającego (-in).

Backhand

Jest to prawdopodobnie najczęściej nauczany rzut, a także jeden z najpotężniejszych.

• Chwyt: Palce są zwinięte pod obręczą dysku, a kciuk jest umieszczony na górze dysku, aby utrzymać go w miejscu. Palec wskazujący może znajdować się na krawędzi dysku (aby ułatwić celowanie) lub cztery palce mogą być schowane pod obręczą (aby wspomóc siłę).

• Rzut: Rzucający wyciąga ramię rzucającego w poprzek ciała, aby nadać dyskom prędkość. Podczas tego ruchu, ramię prostuje się. Gdy ramię jest wyprostowane, nadgarstek jest uniesiony, aby nadać dyskom rotację.

Wariacje

• High Release: Używane, aby dostać się wokół obiektu (lub osoby), High Release jest rzucony powyżej ramienia rzucającego, i opiera się bardziej na flick nadgarstka do nadania mocy.

• Air Bounce: Ten rzut jest wypuszczany pod kątem w dół, ale z wysokim kątem ataku. Ten rzut będzie się poruszał w kierunku ziemi na początku, zanim downwash spowoduje jego uniesienie, dając wizualny efekt dysku "odbijającego się" w powietrzu. Odbywa się to poprzez naciśnięcie kciukiem, co powoduje obniżenie krawędzi spływu w momencie wypuszczenia dysku.

• Backhand plażowy: Zamiast sięgać po dysk i rzucać go w poprzek ciała, ramię jest skręcone, a dysk jest zaczepiony obok biodra po tej samej stronie ciała, co ramię rzucające. Dysk jest uwalniany przez wyciągnięcie ramienia prosto przed siebie i pstryknięcie nadgarstkiem. Określenie "plażowy backhand" jest uważane za pejoratywne, ponieważ ta technika uwolnienia dysku jest zdecydowanie gorsza od standardowego backhandu.

Forehand

Rzut ten jest również znany jako flick, dwa palce, lub ramię boczne. Rzut ten koncentruje się na nadgarstku, a jego wykonanie zajmuje niewiele czasu. Wraz z backhandem jest to jeden z dwóch najczęściej stosowanych rzutów w Ultimate.

• Chwyt: Środkowy palec jest wyciągnięty i ułożony wzdłuż krawędzi dysku. Palec wskazujący opiera się o palec środkowy, aby uzyskać siłę, lub naciska na dolną część dysku, wskazując w kierunku środka, aby uzyskać stabilność. Kciuk jest przyciśnięty do górnej części dysku. Nadgarstek jest odciągnięty do tyłu, a ramię jest wyciągnięte z ciała.

• Rzut: Pstryknięcie nadgarstka nadaje spin, gdy dysk jest uwalniany ze środkowego palca, a także pewną prędkość do przodu. Wyciągnięcie dolnej części ramienia zapewnia dodatkową moc, podobnie jak rotacja ramion i górnej części ciała.

Wariacje

Forehand jest wszechstronnym rzutem, który może być dostosowany do wielu różnych sytuacji.

• Różne kąty nachylenia nadgarstka lub ramienia przy wypuszczaniu piłki mogą pozwolić na uzyskanie łuków inside-out lub outside-in.

• Większość upside-down rzuty (patrz poniżej) używać forehand uchwyt i używać tego samego nadgarstka pstryknięcie i zwolnienie, a zatem są warianty forehand w pewnym sensie.

• High Release: Używane, aby dostać się wokół obiektu (lub osoby), High Release jest rzucony powyżej ramienia rzucającego, i jest zasilany przez flick nadgarstka, jak również akcji podnoszenia ramienia na zwolnienie.

Przepustka

Push Pass: Stosunkowo mało używany rzut, jest rzucany z chwytem podobnym do backhandu (palec wskazujący na zewnętrznej krawędzi dysku, kciuk na górze, pozostałe palce zwinięte pod spodem), ale jest wypuszczany po stronie forehandu z postawy forehandowej. Pronujący ruch nadgarstka, podobny do tego z forehandu, popycha dysk do przodu, podczas gdy spin jest nadawany "do tyłu" poprzez zrolowanie dysku z palca wskazującego. Ostatnie pstryknięcie palcem wskazującym kończy release. Trudno jest nadać tak dużą rotację przy push passie, jaką zazwyczaj można nadać przy forehandzie lub backhandzie, co powoduje, że rzut jest mniej stabilny. Jest to przydatne w Ultimate dla bardzo krótkich rzutów wypuszczanych na stronę forehandu.

Forehand z młotem

Thumber forehand znany jest również jako The Beach Thumber, Peach, lub w sporcie rzutowym, po prostu jako thumber. Jego główną zaletą jest to, że może być rzucany dość mocno i z dużą ilością obrotu, i jest stosunkowo łatwy do nauczenia. Często używa się go w grze Guts ze względu na jego moc i prędkość. Nie jest popularny w Ultimate z powodu kilku wad w porównaniu do standardowego forehandu. Stosunkowo trudno jest nadać mu różne krzywizny lub kąty wypuszczenia, trudniej jest wypuścić go z dala od ciała rzucającego i powoduje powolne przejście do backhandu lub młota.

• Chwyt: Talerz wywodzi swoją nazwę od chwytu: rzuca się go na stronę forehandu z kciukiem pod obręczą i resztą dłoni na zewnątrz dysku. Ramię powinno być również schowane z boku, a łokieć zgięty. Dysk jest trzymany równolegle do podłoża, a nadgarstek jest odchylony do tyłu.

• Rzut: W celu uwolnienia, nadgarstek jest pstryknięty do przodu. Spin jest nadawany przez płaską część kciuka; siłę można uzyskać przez rotację ramienia w barku lub ciała w biodrach. Płaskie wypuszczenie jest kluczowe dla udanego thumber forehandu.

Overhand

Overhand (znany również jako Hungarian, flamingo, dragonwing, windmill, waffle, discus, wrist-hook, chicken wing lub biscuit) jest rzadko używany wśród graczy ultimate, ponieważ alternatywa, tradycyjny forehand, pozwala na większe rozciągnięcie ramienia na boki, co jest przydatne w poruszaniu się z dyskiem wokół obrońców. Overhand jest najbardziej przydatny, gdy dysk jest złapany nad głową i musi być rzucony szybko bez zmiany chwytów, np. podczas próby Greatest.

• Chwyt: Palce dłoni są rozłożone na górze, z kciukiem pod tarczą i prostopadle do obręczy. Dla większej kontroli, przedłuż palec wskazujący wzdłuż obręczy, tak jak w chwycie kontrolnym dla forehandu.

• Rzut: Ramię jest trzymane poziomo i za rzucającym, a następnie szybko przyniesione do przodu i nadgarstek jest zatrzaśnięty bocznie, gdy dysk jest wypuszczany. Zazwyczaj, zwolnienie następuje na wysokości lub powyżej wysokości ramion, choć możliwe jest zwolnienie na wysokości pasa lub niżej. Całe ciało i ramię mogą się obracać, a przedramię musi poruszać się bardzo szybko, aby nadać dyskom wystarczający pęd do pokonania znacznej odległości. Dla uzyskania maksymalnej mocy, całe ciało obraca się, tak jak w starożytnym rzucie dyskiem, widzianym w zawodach torowych i terenowych; dla praworęcznych, tułów zaczyna się pochylając w prawo, a kończy pochylając w lewo. Nadgarstek jest szczególnie ważny, ponieważ rzut nie jest stabilny bez silnego obrotu.

Kaczka

Duck (znany również jako bear claw, duder, lub useless) jest rzucany z podobnym chwytem jak Overhand, z tą różnicą, że jest to jego wersja backward. Podczas gdy Overhand jest rzucany z obrotem przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (dla praworęcznych), kaczka jest rzucana z obrotem zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Zazwyczaj jest rzucany z ręką wyciągniętą w bok lub nad głową. Nazywany jest kaczką ze względu na kształt dłoni chwytającej podczas rzutu, tak jakbyśmy robili kaczkę cień. Rzut ten jest używany w próbach The Greatest (wyskakuje poza granice i rzucając Frisbee z powrotem do gry, gdy w powietrzu).

Do góry nogami

Dysk rzucony do góry nogami ma zupełnie inny tor lotu niż ten rzucony prawą stroną do góry. Siła nośna nie wymusza stabilnego lotu tak jak w przypadku dysku rzuconego prawą stroną do góry, co powoduje, że tor lotu jest bardziej paraboliczny. Podobnie jak w przypadku rzutu prawą stroną do góry, tor lotu dysku będzie jednak zakrzywiony w kierunku dolnej krawędzi. Ten efekt jest najbardziej widoczny, gdy dysk jest ustawiony pod kątem 45 stopni, a mniej widoczny, gdy jest prawie pionowo lub prawie poziomo.

Precesja żyroskopowa powoduje, że dysk obraca się w kierunku poziomym podczas swojego lotu. Jednak w przeciwieństwie do rzutu prawą stroną do góry, dysk odwrócony do góry nogami nie będzie się precesjonował w kierunku stabilnego płaskiego stanu, lecz będzie oscylował poza poziomem i zacznie zbaczać w przeciwnym kierunku. Ten efekt podobny do lotu wahadłowca jest znany jako "helixing" i jest generalnie unikany z powodu trudności w kontrolowaniu toru lotu helixing. Z tego powodu, rzut do góry nogami jest zazwyczaj wypuszczany z rotacją zgodną z ruchem wskazówek zegara i lewą krawędzią do góry lub z rotacją przeciwną do ruchu wskazówek zegara i prawą krawędzią do góry. Im dłużej oczekuje się, że dysk pozostanie w powietrzu, tym bliżej pionu musi być w momencie zwolnienia, aby uniknąć efektu helixingu.

Młotek

Hammer jest trzymany tak jak normalny rzut forehandem i jest to zazwyczaj rzut o średnim zasięgu, wysoki i łukowaty.

• Chwyt: identyczny jak w przypadku forehandu.

• Rzut: Z otwartej postawy, ramię rzucającego jest wychylone nad głową w podobnym ruchu jak przy rzucie overhand lub spike w siatkówce. Dysk jest wypuszczany przy użyciu ruchu nadgarstka identycznego jak przy forehandzie. Kąt, pod jakim dysk jest wypuszczany, może być od pionowego do prawie odwróconego, w zależności od pożądanego toru lotu.

Młot, rzucony przez praworęcznego rzucającego, będzie poruszał się po łuku w górę i w lewo, gdy będzie oddalał się od rzucającego, a w locie będzie zbaczał w prawo. Efekt "bankowania" będzie bardziej widoczny, gdy dysk zostanie rzucony wyżej i spędzi więcej czasu w locie pod kątem 45 stopni.

Scoober

Inny odwrócony wariant forehandu, scoober (znany również jako "Spoon pass" lub Hiawatha) jest podobny do młotka, ale wypuszczony z dala od ciała z postawy backhandowej, a nie nad głową z postawy forehandowej. Scoober porusza się po ścieżce podobnej do młota, chociaż początkowe wypuszczenie jest zazwyczaj bardziej płaskie niż wypuszczenie młota. Chociaż jest to trudniejsze do nadania mocy do scoober niż młot, scoober może być skutecznym krótkim zasięgu (10 do 20 jardów / metrów) rzut i jest używany w Ultimate do łamania znaku i rzucać nad obrońcami w obronie strefowej.

• Chwyt: identyczny jak w przypadku forehandu lub młota.
• Rzut: Rzucający wykonuje krok w stronę backhandu, trzymając dysk do góry nogami i przenosząc rękę rzucającą w poprzek ciała. Prowadząc łokieć, ramię rzucającego wykonuje wymach do przodu, a dysk jest przerzucany przez środkowy palec (jak w forehandzie), uwalniając dysk do góry nogami.

Thumber

Thumber (nie mylić z thumber forehand) jest rzutem, który jest rzadko używany w grze konkurencyjnej, w porównaniu do Hammer lub standardowego forehandu. Ma on tor lotu, który jest lustrzanym odbiciem rzutu Hammerem (łukowaty wysoko i w prawo dla praworęcznych rzucających). Może być użyteczny, gdy dysk musi upaść szybko i lecieć po przeciwnej krzywej niż Hammer, aby uniknąć obrońców.

• Chwyt: Talerz wywodzi swoją nazwę od chwytu: talerz trzymany jest kciukiem mocno przy obręczy, a reszta dłoni przy zewnętrznej stronie talerza. Nadgarstek jest odchylony do tyłu w sposób podobny do forehandu.

• Rzut: Odbicie ramienia do tyłu, a następnie przeniesienie go do przodu w ruchu podobnym do rzutu piłką baseballową. Dysk jest uwalniany przez pstryknięcie nadgarstkiem do przodu.

Backhand Grip, widok z góry


Backhand Grip, widok od dołu


Uchwyt Forehand, widok z góry


Uchwyt Forehand, widok od dołu


Uchwyt Push Pass, widok z góry


Uchwyt Push Pass, widok od dołu


Uchwyt plażowy, widok z góry


Uchwyt plażowy, widok od dołu


Chwyt oburęczny, widok z góry


Rękojeść oburęczna, widok od dołu


Uchwyt młotkowy, widok z góry


Uchwyt młotka, widok z dołu

Tabela podstawowych rzutów dyskiem

STRONA	THROW		PATH			SPIN	RĘKA
Strona	Nazwa	Akronim	Naturalny	Hyzer	Anhyzer	Spin	Ręka
Prawa strona	Backhand	BH	R L	L R	R L	-1 +1	RH LH
	Forehand	FH	L R	R L	L R	+1 -1	RH LH
	Przepustka	PP	0 0			-1 +1	RH LH
	Thumber Forehand	TFH	L R	R L	L R	+1 -1	RH LH
	Overhand	OH	R L	L R	R L	-1 +1	RH LH
Nieokreślone z boku	Ostrze	B	L R			+1 -1	RH LH
Do góry nogami	Młotek	H	R L			+1 -1	RH LH
	Scoober	S	R L			+1 -1	RH LH
	Thumber	T	L R			-1 +1	RH LH
	Koło	W	R L			+1 -1	RH LH

Ta tabela przedstawia podstawowe rzuty dyskiem techniką klasyczną w formie przedmowy, w rzeczywistości istnieje wiele wariantów rzutów i chwytów, które sprawiają, że liczba rzutów jest całkiem nieskończona.

Naturalna trajektoria to trajektoria, którą dysk pokonuje bez przechylenia przed zwolnieniem.

Ścieżka hyzera to trajektoria, jaką przyjmuje krążek, gdy jego zewnętrzna krawędź jest odchylona w dół.

Ścieżka anhyzera to trajektoria, jaką przyjmuje krążek, gdy zewnętrzna krawędź krążka jest odchylona do góry.

Spin to obrót dysku.

Każdy rzut może być wykonany prawą lub lewą ręką i jest to pokazane w kolumnie ręki.

RH=prawa ręka, LH=lewa ręka, R=ścieżka ma tendencję do prawej strony rzucającego, L=ścieżka ma tendencję do lewej strony rzucającego, 0 oznacza, że ścieżka jest całkiem liniowa.

Więc R z RH i L z LH są ścieżkami outside-in (OI); R z LH i L z RH są ścieżkami inside-out (IO).

W kolumnie spinowej liczby oznaczają znak momentu pędu względem górnej krawędzi tarczy (+1=dodatni (obrót w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara), -1=ujemny (obrót w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara)).

Rzuty mogą być podpisane w następujący sposób: akronim ręki+akronim rzutu+akronim przechylenia. Na przykład LHBHIO jest rzutem inside out backhand wykonywanym lewą ręką; RHFH0 jest liniowym rzutem forehand wykonywanym prawą ręką. Aby mieć liniową ścieżkę, dysk musi być wypuszczony z lekkim przeciwnym nachyleniem niż jego naturalna ścieżka.