John B. Watson

Behawioryzm

Watson założył behawioryzm wiosną 1913 roku, publikując artykuł Psychologia tak, jak ją widzi behawiorysta. W artykule tym Watson nakreślił główne cechy swojej nowej filozofii psychologii, zwanej "behawioryzmem". Pierwszy akapit artykułu zwięźle opisywał jego stanowisko:

Psychologia w ujęciu behawiorystów jest czysto obiektywną, eksperymentalną gałęzią nauk przyrodniczych. Jego teoretyczny cel być predykcja i kontrola zachowanie. Introspekcja tworzyć żadny zasadniczy część swój metoda, nor być naukowy wartość swój dane dependent na gotowość z che użyczać themselves interpretacja w terms świadomość. The behawiorysta, w jego wysiłek jednostkowy schemat zwierzęcy odpowiedź, rozpoznawać żadny linia podziału między mężczyzna i brutal. The zachowanie mężczyzna, z wszystkie swój wyrafinowanie i złożoność, tworzyć tylko część the behawiorysta całkowity schemat dochodzenie.

W 1913 roku Watson postrzegał odruch warunkowy Iwana Pawłowa jako przede wszystkim fizjologiczny mechanizm kontrolujący wydzielanie gruczołów. Już wcześniej odrzucił "prawo efektu" Edwarda Thorndike'a (prekursora zasady wzmocnienia B.F. Skinnera) z powodu tego, co Watson uważał za "niepotrzebne elementy subiektywne". Artykuł ten jest również godny uwagi ze względu na zdecydowaną obronę obiektywnego statusu naukowego psychologii stosowanej, która w tamtym czasie była uważana za znacznie gorszą od uznanej psychologii eksperymentalnej.

W swoim behawioryzmie Watson kładł nacisk na zewnętrzne zachowania ludzi i ich reakcje na dane sytuacje, a nie na wewnętrzne, psychiczne stany tych ludzi. Jego zdaniem, analiza zachowań i reakcji była jedyną obiektywną metodą uzyskania wglądu w ludzkie działania. Pogląd ten uważany był za skrajny lub radykalny behawioryzm.

Poglądy na wychowanie dzieci

Watson napisał książkę Psychologiczna opieka nad niemowlęciem i dzieckiem w 1928 roku, z pomocą swojej kochanki, żony Rosalie Rayner. Rosalie później zatytułowała napisany przez siebie artykuł Jestem matką behawiorystycznych synów. W książce Watson wyjaśnił, że behawioryści zaczynali wierzyć, że psychologiczna opieka i analiza była wymagana dla niemowląt i dzieci.

Jego hasłem nie było więcej dzieci, ale lepiej wychowane dzieci. Watson opowiadał się po stronie wychowania w debacie natura-wychowanie, twierdząc, że świat skorzystałby na wygaszeniu ciąż na dwadzieścia lat, podczas których zebrano by wystarczająco dużo danych, aby zapewnić efektywny proces wychowania dzieci. Opis szczęśliwego dziecka autorstwa Watsonów był raczej oderwany od rzeczywistości. Zawierał on takie idee, jak to, że dziecko może zajmować się sobą poprzez swoje zdolności rozwiązywania problemów, powinno płakać tylko wtedy, gdy odczuwa ból fizyczny, oraz że dziecko nie powinno zadawać pytań. Analiza behawioralna rozwoju dziecka jako dziedzina mogła się rozpocząć od pism Watsona.

Watson przeprowadził kontrowersyjne eksperymenty naukowe znane jako "eksperymenty Małego Alberta"; w tych eksperymentach Watson badał strach u niemowląt.

Biografie Watsona i analiza jego pracy

Poglądy i życie Watsona były przedmiotem wielu prac.

• Buckley, Kerry W. 1989. Mechaniczny człowiek: John Broadus Watson i początki behawioryzmu. Guilford Press.
• Buckley, Kerry W. 1994. Niewłaściwe zachowanie: Przypadek zwolnienia Johna B. Watsona z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa. In J.T. Todd & E.K. Morris (eds) Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Burnham, John C. 1994. John B. Watson: rozmówca, postać zawodowa, symbol. In J.T. Todd & E.K. Morris (eds) Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Coon, Deborah J. 1994 "Not a creature of reason": the alleged impact of Watsonian behaviorism on advertising in the 1920s. In J.T. Todd & E.K. Morris (eds) Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Harris, Ben. 1979. Co się stało z małym Albertem? American Psychologist, 34, #2, s. 151-160. (on-line)
• Hartley, Mariette & Commire, Anne. 1990. Przerwanie milczenia. Nowy Jork: Putnam's. (Mariette Hartley jest wnuczką Johna B. Watsona. Hartley twierdzi w swojej autobiografii, że teorie Watsona na temat wychowania dzieci zniszczyły jej dzieciństwo).
• Mills, John A. 1998. Kontrola: historia psychologii behawioralnej. Nowy Jork: New York University Press.
• Samelson, F. 1981. Struggle for scientific authority: the reception of Watson's behaviorism, 1913-1920. Journal of the History of the Behavioral Sciences 17, 399-425.
• Todd, James T. 1994. Co psychologia ma do powiedzenia o Johnie B. Watsonie: klasyczny behawioryzm w podręcznikach psychologii, 1920-1989. In J.T. Todd & E.K. Morris, Modern perspectives on John B. Watson and classical behaviorism. Greenwood Press.
• Todd, James T. & Morris, Edward K. 1986. Wczesne badania Johna B. Watsona: przed rewolucją behawioralną. The Behavior Analyst 9, 71-88.
• Todd, James T., & Morris, Edward K. Modern perspectives on John B. Watson and Classical Behaviorism. Greenwood Press, 1994.
• Watson, John B. "John Broadus Watson [Autobiografia]." In C. Murchison (ed) A history of psychology in autobiography (Vol. 3, pp. 271-81). Clark University Press, 1936.

Książki autorstwa Watsona

• 1914. Watson, John B. Behavior: wprowadzenie do psychologii porównawczej. Henry Holt, New York.
• 1919. Watson, John B. Psychologia z punktu widzenia behawiorysty. Lippincott, Philadelphia. 2nd ed 1924.
• 1928. Watson, John B. Psychologiczna opieka nad niemowlęciem i dzieckiem. Norton, Nowy Jork.
• 1930. Watson, John B. Behawioryzm (wydanie poprawione). University of Chicago Press.