Henryk Fryderyk, książę Walii
Henryk Fryderyk, książę Walii (19 lutego 1594 - 6 listopada 1612) był najstarszym synem króla Jakuba I i VI oraz Anny Duńskiej. Jego imię pochodzi od dziadków Henryka Stuarta, lorda Darnleya i Fryderyka II Duńskiego.
Książę Henryk był powszechnie postrzegany jako jasny następca tronu swojego ojca. Zmarł jednak przed swoim ojcem z powodu tyfusu brzusznego. Z tego powodu władza na angielskim i szkockim tronie przeszła w ręce jego młodszego brata Karola.
Kilka miejsc w Kolonii Wirginia zostało nazwanych na cześć księcia Henryka przed i po jego śmierci.
Henryk, książę Walii, według Isaaca Olivera, ok. 1610 r.
Wczesne życie
Urodził się na zamku Stirling i już w chwili przyjścia na świat został księciem Rothesay, hrabią Carrick, baronem Renfrew, lordem Wysp oraz księciem i wielkim szafarzem Szkocji. Jego ojciec sprawił, że Alexander Erskine, Earl of Mar, zaopiekował się nim. Nie pozwolił, by zajmowała się nim matka. Stało się tak, ponieważ James obawiał się, że lekkie upodobanie matki do katolicyzmu może mieć jakiś wpływ na syna. Chociaż spowodowało to wiele walk między Anną a Jakubem, Henryk pozostał pod opieką rodziny Mar do 1603 roku. Wtedy to Jakub został królem Anglii, a jego rodzina przeniosła się na południe.
Sir George Lauder z The Bass był jego nauczycielem do czasu wyjazdu do Anglii. Sir George był Privy Counsellor - opisywany jako "znajomy radca" króla - i był również uczony muzyki przez Alfonsa Ferrabosco młodszego.
