Simon van der Meer
To jest holenderskie nazwisko. Nazwisko rodowe brzmi van der Meer, nie Meer.
Simon van der Meer (24 listopada 1925 - 4 marca 2011) był holenderskim fizykiem zajmującym się akceleratorami cząstek. Został laureatem nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. Inny fizyk, Carlo Rubbia, również został laureatem tej nagrody. Nagrodę otrzymał dzięki swojej pracy w projekcie CERN. Doprowadziło to do odkrycia cząstek W i Z, które są dwiema najważniejszymi rzeczami w materii.
Biografia
Simon van der Meer był jednym z czworga dzieci. Wychował się w Hadze, w Holandii. Jego ojciec był nauczycielem szkolnym, a matka pochodziła z rodziny nauczycielskiej. Uczęszczał do szkoły w miejskim gimnazjum. Ukończył je w 1943 r., gdy armia niemiecka kontrolowała Holandię. W 1945 r. van der Meer wyjechał na Politechnikę w Delft. W 1952 r. uzyskał tam tytuł inżyniera. W 1956 r. rozpoczął pracę w CERN i pozostał tam aż do przejścia na emeryturę w 1990 r.
W 1966 r., kiedy van der Meer jeździł na nartach z przyjaciółmi w szwajcarskich górach, poznał Catharinę M. Koopman, która została jego żoną. Mieli dwoje dzieci - Esther (ur. 1968) i Mathijsa (ur. 1970).
Praca naukowa
Po uzyskaniu dyplomu inżyniera w 1952 r. Simon van der Meer pracował w Laboratorium Badawczym Philipsa w Eindhoven. Pracował tam głównie nad urządzeniami wysokiego napięcia i elektroniką dla mikroskopów elektronowych. W 1956 r. przeniósł się do CERN-u, który był wtedy nowy. Kiedy rozpoczął pracę w CERN, zajmował się głównie projektowaniem technicznym i zasilaniem. Podczas pracy w CERN-ie wymyślił ideę stochastycznego chłodzenia, co doprowadziło do odkrycia bozonów W i Z. W 1984 r. van der Meer i Carlo Rubbia otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za swoją pracę przy tym projekcie.
Powiązane strony
- bozony W i Z
- Nagroda Nobla
- CERN
