Harriet Tubman

Wczesne życie i edukacja

Matka Tubmana, Rit (której ojciec mógł być białym mężczyzną), była kucharką. Jej ojciec Ben był leśnikiem. Wykonywał prace drzewne na plantacji. Pobrali się około 1808 roku. Zgodnie z aktami sądowymi mieli razem dziewięcioro dzieci. Linah urodziła się w 1808, Mariah Ritty w 1811, Soph w 1813, Robert w 1816, Minty (Harriet) w 1821, Ben w 1823, Rachel w 1825, Henry w 1830 i Mojżesz w 1832.

Dzieciństwo

Matka Tubmana została przydzielona do "dużego domu" i miała bardzo mało czasu dla swojej rodziny. Tubman opiekował się młodszym bratem i dzieckiem. To było typowe w dużych rodzinach. Kiedy miała pięć czy sześć lat, Brodas zatrudnił ją jako opiekunkę do kobiety o imieniu "panna Susan". Tubman dostał rozkaz opiekowania się dzieckiem. Tubman został pobity. Później mówiła o dniu, w którym została pobita pięć razy przed śniadaniem. Miała te blizny do końca życia. Znalazła sposoby na opór, takie jak ucieczka na pięć dni, noszenie warstw ubrań jako zabezpieczenie przed pobiciem i walka z nimi.

Jako dziecko, Tubman pracował również w domu sadzarki o imieniu James Cook. Musiała sprawdzać pułapki piżmaków na pobliskich bagnach. Robiła to nawet po zachorowaniu na odrę. Zachorowała tak bardzo, że Cook odesłał ją z powrotem do Brodasa. Matka opiekowała się nią z powrotem do zdrowia. Brodas zatrudnił ją ponownie. Tubman mówił później o jej ostrej chorobie domowej z dzieciństwa. Porównała się do "chłopca nad Łabędzią" (nawiązując do piosenki Stephena Fostera "Old Folks at Home"). Kiedy była starsza i silniejsza, wykonywała prace polowe i leśne, prowadząc woły, orkę i ciągnąc kłody.

Uraz głowy

Pewnego dnia, nastoletni Tubman został wysłany do sklepu z towarami suchymi po zapasy. Tam spotkała niewolnicę należącą do innej rodziny. Ten niewolnik opuścił pola bez pozwolenia. Jego nadzorca był wściekły. Zażądał, by Tubman pomógł powstrzymać tego młodego człowieka. Tubman odmówił. Kiedy niewolnik uciekł, nadzorca rzucił w niego dwufuntowym ciężarem. Ciężar uderzył w Tubmana zamiast tego. Tubman powiedział, że ten ciężar "złamał mi czaszkę". Później wytłumaczyła swoje przekonanie, że jej włosy - które "nigdy nie były zaczesane i... wyróżniały się jak koszyk z buszu" - mogły uratować jej życie. Wykrwawiona i nieprzytomna Tubman wróciła do domu swojego właściciela i położyła się na siedzeniu krosna. Przez dwa dni nie miała żadnej opieki medycznej. Została odesłana na pola, "z krwią i potem toczącymi się po twarzy, aż nie widziałam." Jej szef oddał ją Brodessowi, który bezskutecznie próbował ją sprzedać. Zaczęła mieć ataki i wydawała się być nieprzytomna. Później powiedziała, że zdawała sobie sprawę z otoczenia, gdy zdawała się spać. Te epizody były alarmujące dla jej rodziny. Nie mogli jej obudzić, gdy zasnęła nagle i bez ostrzeżenia. Ten stan pozostał u Tubmana do końca jej życia. Larson sugeruje, że mogła cierpieć na padaczkę płata skroniowego z powodu urazu.

Rodzina i małżeństwo

Około 1844 roku Tubman poślubił wolnego czarnego człowieka o imieniu John Tubman. Niewiele wiadomo o nim i o ich wspólnym czasie. Ich małżeństwo było skomplikowane, bo była niewolnicą. Ponieważ dzieci miałyby status matki, każde dziecko urodzone z Harriet i Johnem stałoby się niewolnikiem. Do tego czasu, połowa czarnej populacji na wschodnim brzegu Maryland była wolna. Małżeństwa między wolnymi ludźmi a zniewolonymi nie były rzadkością. Większość afroamerykańskich rodzin miała zarówno wolnych, jak i zniewolonych członków. Larson sugeruje, że być może planowali kupić wolność Tubmana. Tubman zmieniła imię z Araminta na Harriet, kiedy przybyła do Filadelfii. Kiedy wróciła do Manchesteru, by powiedzieć mężowi, żeby z nim przyjechał, był już ponownie żonaty.