Kangur szary
Kangur zachodni szary (Macropus fuliginosus) to duży i bardzo pospolity kangur lub makropod. Żyje na całym południowym obszarze Australii. Żyje od południowej części Zatoki Rekina w Zachodniej Australii do zachodniej Wiktorii. W Australii Południowej żyją wzdłuż wybrzeża. Żyją również w Murray-Darling Basin w Nowej Południowej Walii i Queensland. Podgatunek występujący na Wyspie Kangura w Australii Południowej nazywany jest kangurem z Wyspy Kangura.
Opis
Kangur zachodni szary jest jednym z największych kangurów. Waży 28-54 kg, jego długość wynosi 0,84-1,1 m z ogonem 80-100 cm, a wysokość około 1,3 m. Posiada dymorfizm płciowy z samcem do dwóch razy większym od samicy. Ma grube, szorstkie futro o kolorze od bladoszarego do brązowego. Ma jaśniejszy kolor na gardle, klatce piersiowej i brzuchu. Żeruje w nocy, głównie na trawach, ale także na liściastych krzewach i niskich drzewach. Ma przydomek Stinker, ponieważ dojrzałe samce mają zapach podobny do curry.
Kangury żyją w grupach liczących do 15 osobników. Samce rywalizują o samice podczas sezonu rozrodczego. Podczas tych "bokserskich" zawodów, chwytają się za ręce i próbują się nawzajem przepychać. Zazwyczaj tylko najsilniejszy samiec w grupie kojarzy się z samicą. Okres ciąży wynosi 30-31 dni. Po porodzie, malutkie dziecko Joey przywiera do strzyka w woreczku samicy przez dziewięć miesięcy. Po wyjściu z woreczka, będzie nadal pić mleko z woreczka matki przez około dziewięć miesięcy.
Klasyfikacja
Znany od dawna Aborygenom z Australii, dla Europejczyków przez prawie 200 lat był ośrodkiem wielu, czasem komicznych, pomyłek taksonomicznych. Po raz pierwszy został zauważony przez europejskich osadników, gdy wielki odkrywca Matthew Flinders wylądował na Wyspie Kangura w 1802 roku. Flinders zastrzelił kilka sztuk na pokarm, ale założył, że były to kangury szare wschodnie. W 1803 roku francuscy odkrywcy schwytali kilka zachodnich szarych z Wyspy Kangura i wysłali je do Paryża, gdzie żyły w ogrodach zoologicznych przez kilka lat. W końcu badacze z paryskiego Muzeum Historii Naturalnej uznali, że zwierzęta te rzeczywiście się od siebie różnią i w 1817 roku formalnie opisali gatunek jako Macropus fuliginosus. Niestety, z powodów, które pozostają niejasne, został on opisany jako pochodzący z Tasmanii.
Sprawa spoczywała tam przez ponad 100 lat i dopiero w 1917 r. badacze zdali sobie sprawę, że "kangur leśny" z Tasmanii to w rzeczywistości Macropus giganteus, ten sam zachodni kangur szary, który był i nadal jest szeroko rozpowszechniony w bardziej żyznej południowo-wschodniej części kontynentu. Do 1971 roku zrozumiano, że gatunek z Wyspy Kangura jest taki sam jak kangury z południowej Australii Zachodniej i że populacja ta obejmuje również dużą część wschodniej części kontynentu. Przez pewien czas opisywano trzy podgatunki, dwa na stałym lądzie i jeden na Wyspie Kangura. W końcu, na początku lat 90-tych, wyłoniło się obecne rozumienie.
Podgatunek
Istnieją dwa podgatunki zachodniego szarego: Macropus fuliginosus fuliginosus, który żyje na Kangaroo Island, i Macropus fuliginosus melanops, który ma szereg różnych rodzajów, które zmieniają się stopniowo z zachodu na wschód.
Zachodni szary nie żyje na tropikalnej północy ani na żyznym południowym wschodzie Australii. Szary wschodni nie żyje na granicy NSW i Południowej Australii, ale oba gatunki są powszechne w rejonie Murray-Darling Basin. W naturze nigdy się nie krzyżują, chociaż w niewoli wytworzono hybrydy między samicami szarych wschodnich i samcami szarych zachodnich.
Kangur zachodni szary nazywany jest również kangurem czarnołuskim, kangurem mallee, kangurem sooty i kangurem carno.
Kangur zachodni szary i Joey
