Diabeł tasmański
Diabeł tasmański (Sarcophilus harrisii) jest ssakiem żywiącym się mięsem. Jest to ssak z rodziny marsupialowatych, co oznacza, że posiada małą torbę do noszenia swoich dzieci. Jest to największy mięsożerny ssak na świecie. Jest to nocny, co oznacza, że śpi w ciągu dnia i jest obudzony w nocy. Diabły tasmańskie żyją obecnie tylko na Tasmanii, wyspiarskim stanie Australii.
Diabeł jest tej samej wielkości co mały pies, ma szeroką głowę i krótki ogon. Samce diabła mogą ważyć 12 kg i mieć 30 cm wzrostu. Ma czarne futro i wydaje głośne i bardzo przerażające piski. Poluje na inne zwierzęta, a także żywi się martwymi zwierzętami. Diabeł ma silne zęby i szczęki i zje całą swoją ofiarę, nawet kości i futro.
Diabeł tasmański wyginął na kontynencie australijskim około 3000 lat temu - przed osiedleniem się Europejczyków w 1788 roku. Polowano na nie na Tasmanii. W latach 30-tych XX wieku firma Van Dieman's Land Company oferowała 25 centów za każdego zabitego samca i 35 centów za każdą zabitą samicę. W 1941 roku zostały oficjalnie objęte ochroną.
Choroba
W 1996 roku diabły zaczęły bardzo chorować, a następnie umierać z dużymi guzami na twarzy. Choroba guzów twarzy diabła znacznie zmniejszyła liczbę diabłów, a teraz zagraża ich przetrwaniu. W niektórych rejonach stwierdzono, że 85% diabłów ma tę chorobę. W miejscach, gdzie guzy zostały zauważone jako pierwsze, liczba diabłów spadła o 95%. Guz rozprzestrzenia się poprzez ugryzienie. Ponieważ wszystkie diabły są blisko spokrewnione (brak wystarczającej różnorodności genetycznej), komórki nowotworowe nie są postrzegane jako nowe, więc układ odpornościowy diabła nie zwalcza ich. W maju 2008 roku diabeł tasmański został wpisany na listę zwierząt zagrożonych wyginięciem. Rząd Tasmanii próbuje wprowadzić programy mające na celu zmniejszenie wpływu choroby. Około 60 diabłów bez choroby zostało schwytanych i mają być trzymane jako grupa wolna od nowotworów do ponownego rozmnażania. Naukowcy szukali sposobów, aby dać diabłom odporność, ale jak dotąd to nie zadziałało.
Nowe badania pokazują, że diabły mają dzieci wcześniej, używają do rozmnażania w ciągu dwóch lat, ale teraz są w hodowli w wieku jednego roku. Diabły miały kiedyś dzieci co roku przez trzy lata, ale teraz umierają, zanim będą mogły wyprodukować drugi miot (rodzinę).
Choroba nowotworowa twarzy
Genetyka
Diabły charakteryzują się niską różnorodnością genetyczną, co jest zgodne z "efektem założyciela". Oznacza to, że niewielka liczba diabłów w pewnym momencie skolonizowała Tasmanię z Australii. Tak więc ich różnorodność genetyczna była znacznie mniejsza niż populacji rodzicielskiej. Choroby podobne do obecnej mogły wystąpić już wcześniej i zredukować populację do niewielkiej liczby. Takie zdarzenia nazywane są "wąskimi gardłami populacji". Mała populacja, w której występuje mniejsza zmienność, jest zawsze narażona na wyginięcie, ponieważ żadne ze zwierząt nie może być odporne na infekcję.
Jego genom został zsekwencjonowany w 2010 roku przez Wellcome Trust Sanger Institute. Jest pewna nadzieja na ich przetrwanie, ponieważ od 2005 roku znaleziono trzy samice, które są częściowo odporne na tę chorobę.
Kariotyp samca diabła tasmańskiego.
Obrazy
· 
Rozprzestrzenianie się guzów zaznaczone na czerwono
· 
Dziecko Diabeł Tasmański
Pytania i odpowiedzi
P: Co to jest diabeł tasmański?
O: Diabeł tasmański to mięsożerny torbacz pochodzący z Tasmanii, największy mięsożerny torbacz na świecie.
P: Co to znaczy być nocnym?
O: Bycie nocnym oznacza, że diabeł tasmański budzi się w nocy i śpi w ciągu dnia.
P: Jak wygląda diabeł tasmański?
O: Diabeł tasmański jest wielkości małego psa z szeroką głową, krótkim ogonem i czarnym futrem. Samce diabła mogą ważyć do 12 kg i mieć 30 cm wzrostu.
P: Jakie odgłosy wydaje diabeł tasmański?
O: Diabeł tasmański wydaje głośny i bardzo przerażający pisk.
P: Co je diabeł tasmański?
O: Diabeł tasmański poluje na inne zwierzęta, a także żywi się martwymi zwierzętami. Ma silne zęby i szczęki i zjada wszystkie swoje ofiary, nawet kości i futro.
P: Dlaczego diabeł tasmański wyginął na kontynencie australijskim?
O: Diabeł tasmański wyginął na kontynencie australijskim około 3000 lat temu przed osadnictwem europejskim w 1788 roku. Polowano na nie na Tasmanii.
P: Kiedy diabeł tasmański został objęty oficjalną ochroną?
O: Diabeł tasmański został oficjalnie objęty ochroną w 1941 r. po tym, jak przez wiele lat polowano na niego na Tasmanii.
