Sykoraks (księżyc)
Sycorax jest jednym z księżyców Urana. Jest największym retrogradującym niesferycznym księżycem Urana.
Sycorax został znaleziony 6 września 1997 roku przez Bretta J. Gladmana, Philipa D. Nicholsona, Josepha A. Burnsa i Johna J. Kavelaarsa. Znaleźli go używając 200-calowego teleskopu Hale'a. Znaleźli również Calibana. Sycorax otrzymał oznaczenie S/1997 U 2.
Sycorax została potwierdzona jako Uran XVII. Został nazwany na cześć Sycorax, matki Kalibana w sztuce Williama Shakespeare'a Burza.
Orbita
Sycorax krąży po dalekiej orbicie, ponad 20 razy dalej od Urana niż najdalszy regularny księżyc Oberon. Jego orbita jest wsteczna, umiarkowanie nachylona i ekscentryczna.
Parametry orbitalne sugerują, że może ona należeć, wraz z Setebos i Prospero, do tej samej gromady dynamicznej, co sugeruje wspólne pochodzenie.
Diagram przedstawia parametry orbit retrogradujących niesferycznych księżyców Urana (we współrzędnych biegunowych) z mimośrodowością orbit reprezentowaną przez odcinki rozciągające się od perycentrum do apocentrum.
Retrograde nieregularne satelity Urana.
Właściwości fizyczne
Średnica Sycoraxa szacowana jest na 150 km (zakładając albedo 0,04), co czyni go największym niesferycznym księżycem Urana, porównywalnym rozmiarami z Himalią, największym niesferycznym księżycem Jowisza.
Okres rotacji nie mógł być dobrze oszacowany (najlepsze dopasowanie ~4 h).
Powiązane strony
- Lista księżyców Urana
