Sewerowie
Dynastia Sewerów była rzymską dynastią cesarską, która rządziła Imperium Rzymskim w latach 193-235. Dynastia ta została założona przez rzymskiego generała Septymiusza Sewera, który doszedł do władzy podczas wojny domowej w 193 r., znanej jako Rok Pięciu Cesarzy.
Chociaż Septymiuszowi Sewerowi udało się przywrócić pokój po wstrząsach z końca II wieku, dynastia była zakłócana przez niestabilne stosunki rodzinne i ciągłe zawirowania polityczne. Zapowiadało to nadchodzący kryzys III wieku. Był to ostatni ród założonego przez Augusta księstwa.
Tondo Sewerów , przedstawiające Septymiusza Sewera i jego synów
Sekwencja
Daty reprezentują status Augusta.
- Septymiusz Sewerus (193-211)
- Karakalla (198-217): najstarszy syn. Okrutny i zdradziecki; zamordował swojego brata. Mówi się, że 20.000 ludzi zostało przez niego zabitych lub proskrybowanych (uznanych za "wrogów państwa").
- Geta (209-211) młodszy syn; po śmierci ojca młodszy współcesarz. Został zamordowany przez Karakallę.
- Makrynus (217-218): Nie jest krewnym; był prefektem pretorianów, który dokonał zamachu na Caracallę.
- Elagabalus (Varius Avitus Bassianus, 218-222): krewny i nastolatek (ur. ~203/205), podobno transseksualista i biseksualista. Zamordowany przez gwardię pretorianów.
- Aleksander Sewerus (222-235): kuzyn Elagabalusa; również nastolatek. Najlepszy z późniejszych Sewerydów, dobrze rządził z pomocą zdolnej matki. Nieudolnie prowadził wojnę z Germanami najeżdżającymi Galię i został obalony przez żołnierzy.
Koniec panowania Sewerydów zapoczątkował kryzys III wieku.
