Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

Historia

Portugalczycy przybyli na Wyspę Świętego Tomasza 21 grudnia 1471 roku, a na Wyspę Książęcą 17 stycznia 1492 roku. Ponieważ były to dni poświęcone świętym, obie wyspy nosiły imiona świętych. Wyspa S. Antão, dawna nazwa Wyspy Príncipe, została zmieniona w 1500 roku na cześć Księcia Portugalii.

Oficjalna wersja historyczna mówi, że kraj ten był niezamieszkany przed przybyciem portugalskich żeglarzy.

Pierwsze udane osadnictwo portugalskie na archipelagu miało miejsce w 1493 roku. Wulkaniczna gleba na wyspach okazała się dobra do uprawy cukru. Uprawa i zbiory cukru wymagały ciężkiej pracy. Do pracy sprowadzano z Portugalii niewolników. Ponieważ inne kraje zaczęły produkować więcej cukru, wyspy nie były w stanie na nim zarabiać. Zamiast tego stały się miejscem, w którym zatrzymywał się handel niewolnikami.

W XIX wieku zaczęto uprawiać kawę i kakao. Odniosły one sukces. Do 1908 roku kraj był największym producentem kakao. Jest to najważniejsza uprawa w kraju.

3 lutego 1953 roku doszło do masakry w Batepá. W masakrze tej setki miejscowych ludzi zostało zabitych przez portugalskich osadników. Portugalczycy chcieli mieć robotników do upraw. Miejscowi twierdzili, że są wykorzystywani jako niewolnicy. Gubernator kazał wojsku zabrać wszystkich miejscowych, którzy nie chcieli pracować.

Pod koniec lat 50. pewna grupa chciała niepodległości. Nazywali się MLSTP (Ruch na rzecz Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej). W 1974 r. udało im się usunąć Marcelo Caetano jako swojego przywódcę. W dniu 12 lipca 1975 r. Wyspy Świętego Tomasza i Książęca stały się niepodległym państwem. Pierwszym prezydentem został Manuel Pinto da Costa. Był on sekretarzem generalnym MLSTP.

Do 1990 MLSTP być the jedyny polityczny partia. Zmieniono konstytucję, aby dopuścić inne partie polityczne. Nowa Partia Konwergencji Demokratycznej (PCD) zdobyła najwięcej miejsc w Zgromadzeniu Narodowym. Miguel Trovoada został wybrany na prezydenta.

Polityka

Prezydent jest wybierany na pięcioletnią kadencję i może być wybrany ponownie. Premier jest wybierany na czteroletnią kadencję. Trzynastu członków gabinetu (grupa ministrów) jest przez nich wybieranych. W wyborach mogą głosować wszyscy pełnoletni obywatele. Głosują oni w sposób tajny.

Prowincje

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca podzielone są na dwie prowincje: Príncipe i São Tomé.

Prowincje są podzielone na siedem okręgów, sześć na Wyspie Świętego Tomasza i jeden na Książęcej (Książęca posiada samorząd od 29 kwietnia 1995 r.).

Miasta

Geografia i klimat

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca składają się z dwóch wysp wulkanicznych - największa z nich to S. Tomé - oraz kilku wysepek. Leży w Zatoce Gwinejskiej, u zachodnich równikowych wybrzeży Afryki. Obie wyspy należą do linii gór wulkanicznych Kamerunu.

Archipelag ma powierzchnię 1,001km2. Linia równika przechodzi przez wysepkę Rolas's, która znajduje się na południu wyspy S. Tomé. Najwyższym szczytem jest szczyt S. Tomé o wysokości 2,024m.

Klimat jest tropikalny, gorący i wilgotny, ze średnią roczną temperaturą 27 C. Występują dwie główne pory roku. Gravana jest najbardziej suchą porą roku. Występują tu niewielkie opady deszczu lub ich brak, a temperatury są niższe. Gravana trwa od czerwca do sierpnia. Pora deszczowa trwa od października do maja.

Gospodarka

Od momentu odkrycia archipelagu, jego gospodarka opiera się na rolnictwie i rybołówstwie. Kakao stanowi 95% eksportu tego kraju. Inne towary eksportowe to miedź, olej palmowy i kawa. Inną gałęzią gospodarki jest turystyka.

Po uzyskaniu niepodległości gospodarka kraju została znacjonalizowana, a następnie sprywatyzowana na początku lat 90. Obecnie budżet państwa opiera się głównie na pomocy zagranicznej od darczyńców, takich jak Program Rozwoju ONZ, Bank Światowy i darczyńcy krajowi.

Głównymi importerami produkcji z archipelagu są Portugalia z 51%, Francja z 14%, Angola z 11% i Japonia z 10%.

W 2001 roku na wodach, do których rości sobie prawo archipelag i Nigeria, znaleziono ropę naftową.

Dane demograficzne

Według spisu powszechnego z 2010 roku, na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej mieszkało około 163 000 osób. 52 tysiące mieszkało w stolicy, a mniej niż siedem tysięcy na wyspie Príncipe.

São Tomé jest stolicą i głównym miastem kraju.

Ludność S. Tomé i Príncipe dzieli się na następujące grupy etniczne: mieszana krew, potomkowie portugalskich osadników i afrykańskich niewolników; Forros, największa grupa etniczna i potomkowie uwolnionych niewolników; Angolares, potomkowie angolskich niewolników; Tonga, mieszana krew Forros i najemnych pracowników z Angoli, Mozambiku i Wysp Zielonego Przylądka; oraz potomkowie Zielonego Przylądka.

Językiem urzędowym kraju jest portugalski. Inne używane języki to Forro, kreolski, którym posługuje się 80% mieszkańców wyspy S. Tomé, Angolar, używany głównie na południowym wschodzie wyspy S. Tomé, Lung`ié, używany na wyspie Príncipe oraz kreolski z Wysp Zielonego Przylądka.

Prawie wszyscy są chrześcijanami: rzymskokatolicy, ewangelikalni protestanci i Adwentyści Dnia Siódmego.

Kultura

Kultura tego kraju jest wypadkową wpływów portugalskich i afrykańskich. Typowe tańce na wyspach to Ússua, Socopé, Dêxa i Puita. Tchiloli, Danço Congo i Auto dos Floripes to publiczne przedstawienia teatralne, będące przykładem portugalskiej spuścizny kulturowej.

Alda Neves da Graça do Espírito Santo był znanym poetą pochodzącym z Wysp Świętego Tomasza.

Edukacja

Dzieci są zobowiązane do uczęszczania do szkoły przez cztery lata. Dwie szkoły wyższe to Liceum Narodowe (Wyspy Świętego Tomasza i Książęca) oraz Uniwersytet Wysp Świętego Tomasza i Książęcej.