Humber
Rzeka Humber jest dużym, głębokowodnym estuarium na wschodnim wybrzeżu północnej Anglii. Powstaje w wyniku połączenia się rzeki Ouse i rzeki Trent. Od tego miejsca do Morza Północnego (około 40 mil) stanowi część granicy między East Ridingof Yorkshire po stronie północnej i Lincolnshire po stronie południowej. Jedyną nowoczesną przeprawą przez Humber jest Humber Bridge. Swego czasu był to najdłuższy jednoprzęsłowy most wiszący na świecie. Obecnie jest piątym co do długości. Zanim most został zbudowany w 1981 roku, do przeprawy przez długie na milę przęsło używano parowców łopatkowych.
Ujście rzeki Humber i most Humber
Historia
W średniowieczu przypływy rzeki Humber powstrzymywały armie przed przeprawą. W tamtych czasach uważano, że jest to ramię oceanu. W okresie anglosaskim Humber stanowił główną granicę, oddzielającą Northumbrię od południowych królestw. Nazwa Northumbria pochodzi od staroangielskiego Northanhymbre, co oznacza "ludzie na północ od Humberu". Wikingowie wykorzystywali rzekę Humber i jej dwa dopływy, Ouse i Trent, do napadów na całą północno-wschodnią Anglię za pomocą swoich płytkich okrętów typu Longships.
Fortece
Fort Paull był fortem z czasów napoleońskich, zbudowanym w 1542 roku w celu ochrony portu. Miejsce to pochodzi z 910 roku, kiedy to było punktem obserwacyjnym dla najeźdźców Wikingów. Obecny fort jest zaprojektowany jako pięciokąt i został zbudowany w latach 1861-1864. Został rozbrojony na początku pierwszej wojny światowej i zastąpiony przez dwa pobliskie forty. Jeden znajdował się na Sunk Island, drugi w Stallingborough. W 1960 roku fort został ostatecznie zamknięty. Jednak w 1964 roku grupa wolontariuszy przejęła fort i przekształciła go w muzeum.
Wejście do Muzeum Dziedzictwa Fortu Paull
