Ruch oksfordzki
Ruch Oksfordzki był ruchem religijnym w ramach Kościoła Anglii, z siedzibą na Uniwersytecie w Oksfordzie, który rozpoczął się w 1833 roku. Członkowie tego ruchu nazywali się "Tractarians" (od Tracts for the Times, zbioru książek, broszur i esejów opisujących ich przekonania); przeciwnicy ruchu nazywali ich Newmanitami (przed 1845 r.) i Puseyitami (od 1845 r.), po Johnie Henrym Newmanie i Edwardzie Bouverie Pusey, dwóch czołowych traktariuszy. Członkowie ruchu starali się przywrócić doktrynę katolicką i formy nabożeństw (w jaki sposób odbywały się nabożeństwa niedzielne i inne formy kultu w kościołach anglikańskich, Ruch Oksfordzki, chcąc uczynić je bardziej katolickimi) Kościołowi Anglii. Wierzono również, że kościół anglikański jest kościołem "apostolskim", związanym bezpośrednio z Kościołem śwPiotra i innych Apostołów. John Keble był kolejnym przywódcą tego ruchu.
Po opublikowaniu dziewięćdziesięciu traktatów Newman zdecydował, w traktacie 90, że teoria filialna (anglikańska, prawosławna i rzymska) nie wystarcza i nawrócił się na katolicyzm, a później został kardynałem. Wrogowie Ruchu uważali, że jest to dowód na to, że starają się zjednoczyć z Rzymem. Inni poszli za Newmanem do Rzymu (na przykład Henryk Edward Manning, inny ważny traktariusz, nawrócony w 1851 r.), podczas gdy inni, jak Pusey i John Keble, pozostali w Kościele anglikańskim, aby kontynuować dzieło jego reformowania.
Dziś jest on reprezentowany w "anglokatolickiej" lub "wysokiej" (bardziej katolickiej, w przeciwieństwie do Kościoła niskiego, bardziej protestanckiej) części Kościoła anglikańskiego, mniejszej, konserwatywnej. Ostatnio, kiedy Kościół anglikański debatuje nad tym, czy należy dopuścić kobiety duchowne, niektórzy anglokatolicy, jak biskup Burnham, biskup Newton i sześćdziesięciu księży, w proteście opuścili Kościół i nawrócili się do Rzymu, ponieważ nie wierzą, że należy dopuścić kobiety biskupów czy księży.
John Henry Newman
Kościół Wszystkich Świętych, Margaret Street, Londyn, 1859 r.: jego projekt był pod wpływem idei Ruchu Oksfordzkiego.
Więcej informacji
- Michael Chandler. Wprowadzenie do Ruchu Oksfordzkiego. Nowy Jork: Church Publishing, 2003
Pytania i odpowiedzi
P: Czym był Ruch Oksfordzki?
A: Ruch oksfordzki był ruchem religijnym w ramach Kościoła Anglii, z siedzibą na Uniwersytecie w Oksfordzie, który rozpoczął się w 1833 roku. Członkowie tego ruchu byli znani jako "Traktarianie" i próbowali przywrócić katolicką doktrynę i formy służby w Kościele Anglii.
P: Kim byli niektórzy ważni przywódcy tego ruchu?
O: John Henry Newman, Edward Bouverie Pusey i John Keble byli ważnymi przywódcami ruchu oksfordzkiego.
P: Co to jest teoria gałęzi?
O: Teoria filii to przekonanie, że Kościoły anglikański, prawosławny i rzymski są częścią jednego Kościoła.
P: Czy któryś z członków przeszedł na katolicyzm?
O: Tak, po opublikowaniu dziewięćdziesięciu traktatów John Henry Newman uznał, że Teoria Gałęzi nie jest wystarczająca i przeszedł na katolicyzm. Inni członkowie, jak Henry Edward Manning, również poszli w jego ślady, przechodząc na katolicyzm w 1851 roku.
P: Jak dziś reprezentowany jest Ruch Oksfordzki?
O: Dziś jest reprezentowany w "anglokatolickiej" lub wysokokościelnej części Kościoła Anglikańskiego - mniejszej części konserwatywnej.
P: Co się ostatnio działo w kwestii duchownych kobiet w odniesieniu do anglokatolików?
O: W związku z debatami na temat dopuszczenia kobiet do pełnienia funkcji duchownych w Kościołach anglikańskich, niektórzy anglokatolicy, jak np. biskup Burnham i biskup Newton, opuścili swój Kościół i przeszli na stronę Rzymu, protestując przeciwko temu, że ich zdaniem kobiety nie powinny być dopuszczane do pełnienia funkcji biskupów i księży.
