Musica ficta
Musica ficta to termin używany w muzyce średniowiecza i renesansu. Oznacza to, że kiedy muzycy grają lub śpiewają muzykę, wprowadzają przypadkowe dźwięki (szarpnięcia i pląsy), które nie są zapisane w muzyce.
W tamtych czasach (pod koniec XVI wieku) w muzyce stosowano tryby zamiast współczesnego systemu tonacji durowych i molowych. Czasami muzyka nie brzmiała dobrze, jeśli nuta nie została wyostrzona lub spłaszczona (podniesiona lub obniżona o półton). Na przykład, aby zejść z nuty B do F, brzmiałoby to źle, więc F musiałoby być fis. Kompozytor, który zapisał muzykę mógł nie zawracać sobie głowy umieszczaniem znaku dla fis. Oczekiwałby, że wykonawca będzie wiedział, że to powinno być fis, a nie F. To jest to, co nazywa się musica ficta.
Stopniowo stawało się coraz bardziej konieczne, aby kompozytorzy pisali dokładnie, jakie nuty chcą. Rozwijał się nowoczesny system kluczy. Rozwijał się system sygnatur i accidentali (sekst i gam, których nie ma w sygnaturze klucza, ale są zapisywane, gdy są potrzebne). Praktyka musica ficta stopniowo wygasała.
Pytania i odpowiedzi
Q: Czym jest musica ficta?
O: Musica ficta to termin używany w muzyce średniowiecznej i renesansowej, w której muzycy grają lub śpiewają muzykę, wprowadzając akcydensy (krzyżyki i bemole), które nie są zapisane w muzyce.
P: Dlaczego muzycy używali musica ficta?
O: W tamtych czasach muzyka wykorzystywała tryby zamiast współczesnego systemu tonacji durowych i molowych. Czasami muzyka nie brzmiała prawidłowo, jeśli nuta nie została wyostrzona lub spłaszczona (podniesiona lub obniżona o półton).
P: Jaki jest przykład musica ficta?
O: Zejście z nuty B do F brzmiałoby źle, więc F musiałoby być fis. Kompozytor, który zapisał muzykę, mógł nie zadać sobie trudu, aby umieścić znak fis.
P: Dlaczego kompozytorzy zaczęli zapisywać dokładnie te nuty, które chcieli?
O: Stopniowo stawało się coraz bardziej konieczne, aby kompozytorzy pisali dokładnie jakie nuty chcą. Rozwijał się nowoczesny system tonacji. Opracowali oni system sygnatur tonacji i akcydensów (krzyżyków i bemoli, które nie znajdują się w sygnaturze tonacji, ale są zapisywane wtedy, gdy są potrzebne).
P: Co się stało z praktyką musica ficta?
O: Praktyka musica ficta stopniowo zanikła.
P: Kiedy powstał nowoczesny system tonacji durowych i molowych?
O: Nowoczesny system tonacji durowych i molowych został opracowany pod koniec XVI wieku.
P: Czym są akcydensy w muzyce?
O: Akcydensy w muzyce to krzyżyki i bemole, które nie znajdują się w sygnaturze tonacji, ale są zapisywane wtedy, gdy są potrzebne.
