K2
K2 jest drugą co do wysokości górą na świecie, wznoszącą się na wysokość 8 611 metrów (28 251 stóp). Znana jest również jako Mount Godwin-Austen lub Chhogori. K2 jest częścią pasma Karakorum. Znajduje się częściowo w Chinach, a częściowo w Pakistanie. Nazwa K2 pochodzi z pierwszego pomiaru Karakoramu. W tym czasie geodeci nadali każdej górze prostą etykietę "K", po której następowała liczba.
K2 jest znana jako Savage Mountain, ponieważ jest bardzo trudna do zdobycia. Uważa się, że jest trudniejsza do zdobycia niż Mount Everest. K2 ma drugi co do wielkości wskaźnik śmiertelności wśród gór ośmiotysięczników. Jedna osoba umiera na każde cztery, które docierają na szczyt. Do 2011 roku tylko 300 osób wspięło się na szczyt góry. Co najmniej 80 osób zginęło próbując się na niego wspiąć. K2 nigdy nie była zdobywana zimą.
Szczyt został po raz pierwszy zdobyty w 1954 roku przez włoskich wspinaczy Lino Lacedelli i Achille Compagnoni.
Nazwa
Nazwa K2 została po raz pierwszy użyta przez Great Trigonometrical Survey of British India. Thomas Montgomerie dokonał pierwszego pomiaru pasma Karakoram. Dokonał tego z góry Haramukh, która znajduje się 210 km (130 mil) na południe. W tym czasie naszkicował dwa najbardziej wyróżniające się szczyty i nazwał je K1 i K2.
Polityka Wielkiego Pomiaru Trygonometrycznego polegała na używaniu lokalnych nazw dla gór, kiedy tylko było to możliwe. K1 miała lokalną nazwę Masherbrum, która szybko została wykorzystana. K2 natomiast, jak się wydaje, nie posiadał lokalnej nazwy. Mogło to być spowodowane jego oddaleniem. Nie widać go z Askole, ostatniej wioski na południe, ani z najbliższej wioski na północ. Uważa się, że niewielu miejscowych ludzi poszłoby tam, gdzie można ją zobaczyć. Nazwa Chogori, od dwóch słów Balti, chhogo ("duży") i ri ("góra") (چھوغوری) została zasugerowana jako nazwa lokalna. Nie ma jednak zbyt wielu dowodów na jej powszechne użycie. Być może została ona wymyślona przez zachodnich odkrywców. Stanowi ona podstawę dla nazwy Qogir (uproszczony chiński: 乔戈里峰; tradycyjny chiński: 喬戈里峰; pinyin: Qiáogēlǐ Fēng), która jest używana przez rząd chiński jako oficjalna nazwa góry.
Ponieważ góra nie miała lokalnej nazwy, zaproponowano nazwę Mount Godwin-Austen. Było to na cześć Henry'ego Godwina-Austena, który był wczesnym odkrywcą tego obszaru. Chociaż nazwa ta została odrzucona przez Królewskie Towarzystwo Geograficzne, została użyta na kilku mapach i nadal jest używana od czasu do czasu.
Oznaczenie K2 jest nadal nazwą, pod którą góra jest powszechnie znana. Obecnie używa się jej również w języku Balti, tłumacząc jako Kechu lub Ketu. Włoski wspinacz Fosco Maraini stwierdził, że choć nazwa K2 pojawiła się przypadkiem, to jest dobra dla góry. Powiedział on:
...to tylko imię, skała, lód, burza i otchłań. Nie stara się brzmieć jak człowiek. To atomy i gwiazdy. Ma w sobie nagość świata przed pierwszym człowiekiem - lub zamkniętej planety po ostatnim.
Oryginalny szkic Montgomerie'go z nazwą K2
Historia wspinaczki
Wczesne próby
Góra została po raz pierwszy zbadana przez europejski zespół w 1856 roku. Członek zespołu Thomas Montgomerie nazwał górę K2. Pozostałe góry zostały pierwotnie nazwane K1, K3, K4 i K5, ale później zmieniono je na nazwy lokalne. W 1892 roku Martin Conway poprowadził brytyjską ekspedycję, która dotarła do lodowca Baltoro.
Pierwsza prawdziwa próba wejścia na K2 została podjęta w 1902 roku przez ekspedycję angielsko-szwajcarską. Dotarcie do podnóża góry zajęło im czternaście dni. Po pięciu próbach zespół dotarł jedynie na wysokość 6 525 metrów (21 407 stóp).
Kolejna wyprawa odbyła się w 1909 roku. Kierował nią włoski książę Luigi Amedeo, książę Abruzzi. Zespół ten dotarł tylko do wysokości 6 250 metrów (20 510 stóp) na południowo-wschodniej ostrodze góry. Po szukaniu i nie znalezieniu innych dróg, książę powiedział, że K2 nigdy nie zostanie zdobyta.
Kolejna próba została podjęta dopiero w 1938 roku. W tym czasie Amerykanin Charles Houston zorganizował ekspedycję na szczyt. Zdecydowali oni, że najlepszą drogą jest Abruzzi Spur i dotarli na wysokość około 8000 metrów (26000 stóp).
W 1939 roku amerykańska ekspedycja pod kierownictwem Fritza Wiessnera zbliżyła się do szczytu na odległość 200 metrów. Wyprawa zakończyła się katastrofą, gdy czterech jej członków zginęło na górze.
Charles Houston podjął kolejną próbę w 1953 roku. Próba zakończyła się niepowodzeniem z powodu burzy, która uwięziła zespół na 10 dni na wysokości 7.800 metrów (25.590 stóp). Jeden wspinacz zginął podczas wyprawy. Wielu innych prawie zginęło podczas masowego upadku, ale zostali uratowani przez Pete'a Schoeninga.
Pierwszy sukces
W końcu, w 1954 roku, włoska ekspedycja dotarła na szczyt. Kierowana była przez geologa Ardito Desio. Dwaj alpiniści, którzy dotarli na szczyt to Lino Lacedelli i Achille Compagnoni, 31 lipca 1954 roku o 18:00. Jeden z członków ekspedycji (pułkownik Muhammad Ata-ullah z Pakistanu) był również częścią amerykańskiej próby z 1953 roku. Pozostałymi członkami byli naukowcy, lekarz, fotograf i inni. Mario Puchoz zginął podczas próby. Dwóch innych członków musiało być hospitalizowanych, a jednemu amputowano palec u nogi z powodu odmrożeń.
Późniejszy sukces
Drugi sukces nastąpił dopiero 23 lata po pierwszym. Była to japońska ekspedycja kierowana przez Ichiro Yoshizawę w 1977 roku.
Trzeci sukces miał miejsce w 1978 roku i wykorzystano w nim inną drogę niż w dwóch pierwszych. Dokonał tego zespół amerykański, kierowany przez Jamesa Whittakera.
Kolejny znaczący sukces miał miejsce w 1982 roku, kiedy to japoński zespół wspiął się z trudniejszej chińskiej strony góry. Wcześniejsze sukcesy były od strony pakistańskiej. Ekspedycja była kierowana przez Isao Shinkai i Masatsugo Konishi. Trzech członków zespołu dotarło na szczyt 14 sierpnia. Jeden z nich zginął jednak podczas schodzenia. Czterem innym członkom wyprawy udało się dotrzeć na szczyt następnego dnia, 15 sierpnia.
Pierwszą osobą, która zdobyła szczyt dwukrotnie był czeski wspinacz Josef Rakoncaj. Był on częścią włoskiej ekspedycji z 1983 roku, która zdobyła szczyt. Następnie trzy lata później ponownie zdobył szczyt w ramach międzynarodowej ekspedycji.
Pierwszą kobietą, która zdobyła szczyt była polska alpinistka Wanda Rutkiewicz w 1986 roku. Dwie inne kobiety zdobyły szczyt jeszcze tego samego dnia, ale zginęły podczas schodzenia.
W 2004 roku hiszpański wspinacz Carlos Soria Fontán został najstarszą osobą, która kiedykolwiek weszła na szczyt K2, w wieku 65 lat.
W 2018 roku polski wspinacz Andrzej Bargiel został pierwszą osobą, która zjechała na nartach z K2 po tym, jak dotarł na szczyt.
Oprócz tych znaczących sukcesów, około 300 osób wspięło się na szczyt góry.
K2 od wschodu, zdjęcie z 1909 r.
Achille Compagnoni na szczycie K2 w 1954 r.
Trudności wspinaczkowe
Mimo, że szczyt Everestu jest wyższy, K2 jest znacznie trudniejszą i bardziej niebezpieczną wspinaczką. Dzieje się tak między innymi z powodu gorszej pogody. Przez wielu uważana jest za najtrudniejszą i najbardziej niebezpieczną wspinaczkę na świecie. To właśnie doprowadziło do nadania jej przydomku "Dzika Góra". Tylko około 300 osób dotarło na szczyt. Jest to znacznie mniej niż 5 600 osób, które zdobyły szczyt Everestu. Co najmniej 80 (stan na wrzesień 2010) osób zginęło podczas próby wspinaczki.
Chociaż niektórzy próbowali wejść na K2 zimą, żaden z nich nie odniósł sukcesu.
Pytania i odpowiedzi
P: Czym jest K2?
O: K2 to druga najwyższa góra na świecie, znajdująca się w Pakistanie i będąca częścią pasma Karakorum.
Q: Skąd K2 wzięła swoją nazwę?
O: Nazwa K2 pochodzi od pierwszego badania Karakorum, w którym każda góra otrzymała etykietę "K", a następnie numer.
P: Dlaczego K2 jest znana jako Dzika Góra?
O: K2 jest znana jako Dzika Góra, ponieważ jest bardzo trudna do zdobycia i ma drugi najwyższy wskaźnik śmiertelności wśród ośmiotysięczników.
P: Jak K2 wypada w porównaniu do Mount Everest pod względem trudności wspinaczki?
O: K2 jest uważany za trudniejszy do zdobycia niż Mount Everest.
P: Ile osób wspięło się na szczyt K2 w 2011 roku?
O: Od 2011 roku tylko 300 osób wspięło się na szczyt K2.
P: Ile osób zginęło próbując wspiąć się na K2?
O: Co najmniej 80 osób zginęło próbując wspiąć się na K2.
P: Czy K2 zostało kiedykolwiek zdobyte zimą?
O: Nie, K2 nigdy nie zostało zdobyte zimą.
