Inokulacja
Szczepienie (znane również jako wariolizacja) to historyczna metoda uodparniania ludzi na ospę. W przeciwieństwie do szczepionki, do zaszczepienia wykorzystuje się zakażony materiał (na przykład strupy) pochodzący od zakażonego pacjenta. Korzyść z zaszczepienia polega na tym, że osoba otrzymuje mniej niebezpieczny typ wirusa. Inną zaletą szczepienia jest fakt, że jego śmiertelność wynosi 0,5% - 2% (w przeciwieństwie do 35% śmiertelności w przypadku ospy prawdziwej). Szczepienie zostało ostatecznie zastąpione po tym, jak Edward Jenner odkrył szczepionkę przeciwko ospie.
Zastosowania historyczne
Chiny
Chiny mogły stosować szczepienia w X wieku. Ówczesny cesarz Chin stracił najstarszego syna na ospę. Chciał znaleźć sposób, aby zapobiec ospie przed zabiciem kolejnych członków jego rodziny. Zwołał wielu ludzi z całego imperium, aby spróbować znaleźć lekarstwo na ospę. Mężczyzna przeprowadził szczepienie, aby uodpornić swoją rodzinę. Jednak źródło historii było podobno napisane 100's lat po tym wydarzeniu.
Szczepienie nie było szeroko stosowane w Chinach aż do "Longqing Cesarz" w 16 wieku. Zostało to napisane przez Yu Tianchi. Szczepienie z wykorzystaniem najbardziej śmiercionośnego szczepu wirusa zostało zakazane w Chinach, aby zapobiec wysokiej śmiertelności. Udokumentowano, że szczepienia były stosowane w Indiach w XVIII wieku. Mogła być stosowana wcześniej, ale nie ma na to dowodów.
Przywóz do Europy
Praktyka szczepień ochronnych została po raz pierwszy zastosowana w Anglii po tym, jak żona ambasadora była jej świadkiem w Konstantynopolu. Nazywała się Lady Mary Wortley Montague i była pod wrażeniem korzyści, jakie z tego płynęły. Straciła syna, a sama nosiła blizny po wirusie. Kiedy w 1721 roku w Anglii wybuchła epidemia ospy, kazała zaszczepić swoją córkę. Wielu ludzi odwiedzało jej córkę i było pod wrażeniem rezultatów szczepienia. Ostatecznie szczepienie zostało przetestowane w więzieniu Newgate. Było to zanim zaszczepiono członków rodziny królewskiej. Po sukcesie odniesionym w Anglii, wiele krajów europejskich zaczęło stosować szczepienia przeciwko ospie.
Spadek użycia
W 1796 roku Edward Jenner odkrył szczepionkę przeciwko ospie wietrznej, która miała bardzo niski wskaźnik śmiertelności. Była ona również bardziej skuteczna. Szczepienie zaczęło być zastępowane przez tę nową szczepionkę i ostatecznie zostało zdelegalizowane w Anglii w 1840 roku. Francja zakazała szczepień w 1762 r. z powodu związanej z nimi śmiertelności.
Pytania i odpowiedzi
Q: Czym jest inokulacja?
O: Inokulacja to historyczna metoda uodparniania ludzi na ospę prawdziwą.
P: Czym różni się inokulacja od szczepionki?
Szczepienie wykorzystuje zainfekowany materiał (na przykład strupy) od zakażonego pacjenta, podczas gdy szczepionka wykorzystuje osłabioną lub martwą formę wirusa.
P: Jakie korzyści daje szczepienie w porównaniu z naturalnym zakażeniem ospą prawdziwą?
O: Szczepienie daje osobie mniej niebezpieczny typ wirusa, co oznacza mniejsze ryzyko wystąpienia poważnych objawów i śmierci.
P: Jaka jest śmiertelność w przypadku szczepienia w porównaniu z ospą prawdziwą?
O: Współczynnik śmiertelności w przypadku zaszczepienia wynosi od 0,5% do 2%, podczas gdy współczynnik śmiertelności w przypadku ospy wynosi 35%.
P: Dlaczego inokulacja została ostatecznie zastąpiona?
O: Inokulacja została ostatecznie zastąpiona po odkryciu przez Edwarda Jennera szczepionki przeciwko ospie prawdziwej.
P: Jakiego rodzaju materiał jest wykorzystywany do inokulacji?
O: Do inokulacji używa się zakażonego materiału (np. strupów) pochodzącego od zakażonego pacjenta.
P: Czy inokulacja jest nadal stosowana?
O: Nie, szczepienie nie jest już stosowane, ponieważ opracowano skuteczniejszą i bezpieczniejszą szczepionkę.
