Pożar Londynu
Wielki pożar Londynu miał miejsce w centralnym Londynie w 1666 roku. Pożar trwał przez trzy dni, od 2 do 5 września.
Uważa się, że zniszczyła ona domy 70.000 z 80.000 mieszkańców miasta. Nie wiadomo, ile osób zginęło w pożarze. Tylko kilka zgonów jest pewnych, ale dla wielu z ofiar nie było żadnych zapisów. Ponadto, pożar mógł skremować wielu, nie pozostawiając żadnych rozpoznawalnych szczątków. Zagrażał arystokratycznej dzielnicy Westminster (nowoczesny West End), Pałacowi Karola II w Whitehall i większości podmiejskich slumsów. Nie dotarła jednak do tych dzielnic.
Ogień zaczął się w piekarni Thomasa Farrinera (lub Farynora) w Pudding Lane. Zaczęło się tuż po północy w niedzielę 2 września i bardzo szybko rosło. Ówcześni strażacy zazwyczaj robili przełomy, niszcząc budynki wokół pożaru, aby nie mógł się on rozprzestrzeniać. Nie stało się to wystarczająco szybko. Lord Mayor Sir Thomas Bloodworth nie był pewien, co robić. Zanim zarządził takie działania, było już za późno. Strażnik Tower z Londynu użył prochu strzelniczego do zrobienia dobrych przerw na ogień, który powstrzymywał rozprzestrzenianie się ognia na wschód.
Pożar zepchnął północ w poniedziałek do centrum miasta. Niektórzy myśleli, że pożary podpalają cudzoziemcy. Uważali, że to Francuzi i Holendrzy byli w tym czasie wrogami Anglii w wojnach angielsko-holenderskich. W czwartek pożar rozprzestrzenił się na większą część miasta, niszcząc katedrę św. Pawła i przeprawiając się przez flotę rzeczną. Było blisko podpalenia dworu Karola II w Whitehall.
Problemy społeczne i gospodarcze powstałe w wyniku katastrofy były bardzo duże. Opuszczenie Londynu, aby wyjechać i zamieszkać gdzie indziej, było silnie wspierane przez Karola II. Obawiał się on buntu londyńskiego wśród uchodźców, którzy stracili swój majątek. Pomimo wielu radykalnych propozycji, Londyn został odbudowany na zasadniczo tym samym planie ulic, który był używany przed pożarem.
Mówi się, że pożar pomógł również pozbyć się Wielkiej Plagi, która nawiedziła Londyn w 1665 r. i zabiła około 70.000 z 90.000 mieszkańców, którzy mogli zginąć w pożarze.
Pytania i odpowiedzi
P: Kiedy miał miejsce Wielki Pożar Londynu?
A: Wielki pożar Londynu miał miejsce od 2 września do 6 września 1666 roku.
P: Ile osób mieszkało wtedy w Londynie?
A: Szacuje się, że w tym czasie w Londynie mieszkało 80 000 osób.
P: Co było przyczyną pożaru?
A: Pożar wybuchł w piekarni Thomasa Farrinera (lub Farynora) na Pudding Lane tuż po północy w niedzielę 2 września.
P: Jak powstrzymano pożar przed dalszym rozprzestrzenianiem się?
O: Strażacy zwykle robili przerwy w ogniu, niszcząc budynki wokół ognia, aby nie mógł się on rozprzestrzeniać. Jednak nie stało się to wystarczająco szybko, a Lord Mayor, Sir Thomas Bloodworth nie był pewien, co zrobić, gdy zarządził takie działania. Strażnicy z Tower of London w końcu użyli prochu strzelniczego do zrobienia dobrych przecinek, które powstrzymały ogień przed rozprzestrzenieniem się na wschód.
P: Kto napisał o tym wydarzeniu w swoim dzienniku?
O: Samuel Pepys napisał o tym wydarzeniu w swoim słynnym dzienniku, gdy wyjrzał przez okno i zobaczył, jak się zaczyna.
P: Jaki wpływ miało to wydarzenie na dwór Karola II w Whitehall?
O: Pożar zagroził dworowi Karola II w Whitehall, ale nigdy do niego nie dotarł, ponieważ zanim tam dotarł, postawiono dobre przecinki.
P: Czy pomogło to w innych problemach Londynu w tym czasie?
O: Mówi się, że pomogło to w pozbyciu się wielkiej zarazy, która nawiedziła Londyn w 1665 roku i zabiła około 70 000 ludzi, którzy mogli zginąć również w pożarze.
