Edo (okres)

Oś czasu

W 1600 r. bitwa pod Sekigaharą wyznacza kontekst dla następnych dwóch stuleci. Tokugawa Ieyasu pokonuje koalicję daimyo i ustanawia hegemonię nad większością Japonii.

• 1603 ( Keichō 8): Cesarz mianuje Ieyasu szogunem.
• 1605 ( Keichō 10): Ieyasu rezygnuje z funkcji szoguna i zostaje zastąpiony przez swojego syna Tokugawę Hidetadę.
• 1607 ( Keichō 12): Koreańska dynastia Joseon wysyła ambasadę do szogunatu Tokugawa.
• 1611 ( Keichō 16): Wyspy Ryūkyū stają się państwem wasalnym domeny Satsuma.
• 1613 ( Keichō 16): "Ambasada Keichō" (慶長使節) do obu Ameryk i Europy.
• 1614 ( Keichō 17): Szogunat zakazuje chrześcijaństwa w Japonii.
• 1615 ( Keichō 18): Bitwa pod Osaką; Ieyasu niszczy zamek w Osace i klan Toyotomi.
• 1 czerwca 1616 roku (Genna 2, 17 dzień 4 miesiąca): Ieyasu zmarł w zamku Suruga.
• 1623 (Genna 9): Tokugawa Iemitsu zostaje trzecim szogunem.
• 1633 (Kan'ei 12) Szogunat zakazuje podróży zagranicznych i czytania zagranicznych książek.
• 1635 (Kan'ei 12): Szogunat formalizuje system obowiązkowego zastępczego zamieszkania (sankin kotai) w Edo.
• 1637 (Kan'ei 14): Rebelia Shimabara (1637-38) zorganizowana przez nadmiernie opodatkowanych chłopów.
• 1638 (Kan'ei 15): Szogunat zakazuje budowy statków.
• 1639 (Kan'ei 16): Edykty ustanawiają politykę narodowego odosobnienia (Sakoku).
• 1641 (Kan'ei 18): Szogunat zakazuje wszystkim obcokrajowcom, z wyjątkiem Chińczyków i Holendrów, którzy mogą mieszkać tylko w Nagasaki.
• 1650 (Kei'an 3): Wraz z pokojem wyewoluował nowy rodzaj szlachetnego, wykształconego wojownika według bushido ("droga wojownika").
• 1657 (Meireki 3): T Wielki pożar Meireki niszczy większą część miasta Edo.
• 1700 (Genroku 13): Kabuki i ukiyo-e stają się popularne.
• 16 grudnia 1707 r. (Hōei 4, 23. dzień 11. miesiąca): Erupcja góry Fuji,
• 1774 (An'ei 3): Kaitai shinsho, pierwsze kompletne japońskie tłumaczenie zachodniego dzieła medycznego, zostaje opublikowane przez Sugita Gempaku i Maeno Ryotaku.
• 1787 (Tenmei 7): MatsudairaSadanobu zostaje wyższym urzędnikiem szogunatu (rōjū).
• 1792 (Kansei 4): Rosyjski wysłannik Adam Laxman przybywa do Nemuro we wschodniej części Ezo (obecnie Hokkaidō).
• 1804 (Kyōwa 4): Rosyjski wysłannik Nikołaj Rezanow dociera do Nagasaki i bezskutecznie zabiega o nawiązanie stosunków handlowych z Japonią.
• 1837 (Tenpō 8): Ōshio Heihachirō i Ikuta Yorozu przewodzą powstaniu znanemu jako Tempo Jiken
• 1841 (Tenpō 12): Reformy tempa
• 1854 (Kaei 7): Komodor Perry wymusza japońską zgodę na Traktat Kanagawski. Głównym negocjatorem japońskim był Hayashi Akira.
• 1855 (Kaei 8): Rosja i Japonia nawiązują stosunki dyplomatyczne.
• 5-6 września 1864 r. (Genji 1, 5-6 dzień 8 miesiąca): Bombardowanie Shimonoseki przez brytyjskie, francuskie, holenderskie i amerykańskie okręty wojenne.

W 1868 r. Tokugawa Yoshinobu rezygnuje z urzędu, kończy się szogunat Tokugawa. Oznacza to koniec okresu Edo. Cesarz Meiji ustanawia swoją stolicę cesarską w Edo, która zostaje przemianowana na Tokio ("wschodnia stolica").

Galeria zdjęć

Gospodarka Handel Dyplomacja

W okresie Edo Japonia bardzo się rozwinęła gospodarczo, a akumulacja kapitału stała się siłą napędową rozwoju gospodarczego po Restauracji Meiji.

Ponieważ wielu daimyo zatrzymywało się w zajazdach wzdłuż autostrady przy naprzemiennej rocznej rezydencji daimyo w Tokio, obieg gospodarki stał się aktywny.

A dzięki stabilnej gospodarce bardzo dobrze rozwijała się także specyficzna japońska kultura, taka jak Nou, Kabuki czy Ukiyoe.

Szogunat wprowadził politykę zagraniczną opartą na izolacjonizmie.

Dlatego też stosunki handlowe prowadzone przez szogunat to tylko Shin (清, Shin) w Nagasaki, a Niderlandy w Dejimie.

Powiązane strony

• Lista japońskich epok