Prostytucja dziecięca

Ile ich jest

W 1992 r. badacz i ekspert Ron O'Grady oszacował liczbę dziecięcych prostytutek na 1 milion.

W 2001 roku dr Richard Estes i dr Neil Alan Weiner oszacowali, że w Stanach Zjednoczonych 162,000 bezdomnej młodzieży jest ofiarami komercyjnego wykorzystywania seksualnego (CVE), a 57,800 dzieci w domach (w tym w mieszkaniach publicznych) jest szacowanych jako ofiary CVE. Oszacowano również, że w Stanach Zjednoczonych 30% młodzieży przebywającej w schroniskach i 70% bezdomnej młodzieży jest ofiarami CVE.

Jedna trzecia prostytutek na ulicy w Stanach Zjednoczonych ma mniej niż 18 lat, a pięćdziesiąt procent prostytutek spoza ulicy ma mniej niż 18 lat. Prostytucja poza ulicą obejmuje salony masażu, kluby ze striptizem i usługi eskortowania. Według Estes i Weiner, od 12 do 14 lat to średni wiek wejścia do prostytucji dla dziewcząt poniżej 17 roku życia w Stanach Zjednoczonych, podczas gdy średni wiek wejścia do prostytucji wynosi od 11 do 13 lat.

Na Ukrainie badanie przeprowadzone przez grupę "La Strada-Ukraina" w latach 2001-2003, oparte na próbie 106 kobiet "ofiar handlu ludźmi" z Ukrainy, wykazało, że 3% z nich nie ukończyło 18 lat, a Departament Stanu USA poinformował w 2004 r., że liczba przypadków handlu nieletnimi wzrastała.

W Tajlandii organizacje pozarządowe oszacowały, że nawet jedna trzecia prostytutek to dzieci poniżej 18 roku życia. Badanie Międzynarodowej Organizacji Pracy na temat prostytucji dziecięcej w Wietnamie wykazało, że liczba dzieci w prostytucji stale rośnie, a dzieci poniżej 18 roku życia stanowią od 5 do 20 procent prostytucji, w zależności od obszaru geograficznego.

Na Filipinach UNICEF oszacował, że istnieje 60.000 dziecięcych prostytutek, a wiele z 200 domów publicznych w słynnym Angeles City oferuje dzieci do uprawiania seksu.

ECPAT New Zealand and Stop Demand Foundation przytoczyły w raporcie "The Nature and Extent of the Sex Industry in New Zealand" badanie policyjne dotyczące nowozelandzkiego przemysłu seksualnego, w którym 210 dzieci poniżej 18 roku życia zidentyfikowano jako sprzedające płeć, przy czym trzy czwarte z nich skupione jest w jednym okręgu policyjnym.

W sprawozdaniu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sprzedaży dzieci, prostytucji dziecięcej i pornografii dziecięcej z 1996 r. szacuje się, że około miliona dzieci w samej Azji jest ofiarami handlu ludźmi ze względu na płeć. Według Międzynarodowej Organizacji Pracy problem ten jest szczególnie niepokojący w Korei, Tajlandii, na Filipinach, Sri Lance, w Wietnamie, Kambodży i Nepalu.

Raport z 2006 r. przygotowany przez World Vision Middle East/Eastern Europe, finansowany przez rząd kanadyjski i wspierany przez sześć agencji ONZ oraz Międzynarodową Organizację ds. Migracji, poinformował, że wzrasta wykorzystywanie seksualne dzieci, handel dziećmi i przemoc seksualna wobec nieletnich oraz że Rosja staje się nowym celem dla dziecięcej turystyki seksualnej. W raporcie dodano, że niektóre badania wskazują, iż około 20 do 25 procent moskiewskich pracowników seksualnych to osoby nieletnie. ^[]

W Afryce i Azji Południowej wiele krajów boryka się z rosnącym wskaźnikiem prostytucji dziecięcej, a powiązanie z turystyką jest oczywiste. Prostytucja dziecięca i handel dziećmi w celu wykorzystywania seksualnego wzrasta również w Europie, Ameryce Północnej i Australii.

Sekretarz pomocy społecznej miasta Rio de Janeiro szacuje, że w Rio de Janeiro jest 223 dziecięcych prostytutek, zarówno chłopców, jak i dziewczynek. Niektóre z nich to transwestyci. W transakcjach pośredniczą alfonsi. Pobierają opłaty od 2 reali do 30 reali, czyli w przybliżeniu od 1 dolara do 15 dolarów. Dzieci mają od 10 do 17 lat. W niektórych przypadkach rodziny są zaangażowane w prostytucję.