Sancho VI z Nawarry
Sancho Garcés VI (baskijski: Antso VI.a; 21 kwietnia 1132 - 27 czerwca 1194), zwany Mądrym (baskijski: Jakituna, hiszpański: el Sabio) był królem Nawarry od 1150 roku do swojej śmierci w 1194 roku. Był pierwszym monarchą, który oficjalnie zrezygnował z tytułu króla Pampeluny na rzecz tytułu króla Nawarry. W ten sposób zmienił również nazwę swojego królestwa. Sancho Garcés był odpowiedzialny za wprowadzenie swojego królestwa w polityczną orbitę Europy. Był najstarszym synem Garcíza Ramíreza, Odnowiciela i Małgorzaty z L'Aigle.
Biografia
Sancho VI odziedziczył osłabione królestwo, będące przedmiotem częstych najazdów ze strony Królestwa Kastylii Alfonsa VII oraz hrabstwa Barcelony Ramona Berenguera IV, również króla Aragonii, który w 1140 r. zgodził się na podział królestwa w traktacie z Carrión.
Próbował naprawić granice swojego królestwa, które zostały ograniczone przez traktaty z Tudején i Carrión, które musiał podpisać z Kastylią i Aragonią na początku swojego panowania. Na mocy porozumienia w Sorii Kastylia została ostatecznie utwierdzona w posiadaniu podbitych terytoriów. W obliczu możliwości przejęcia przez wojska kastylijskie dalszych zachodnich terytoriów Nawarry, Sancho VI ponownie umocnił władzę królewską, zakładając w 1181 r. kilka miast, między innymi San Sebastián, Vitoria i Treviño.
Był wrogo nastawiony do hrabiego Barcelony Rajmunda Berengara IV, ale syn Rajmunda, król Alfons II Aragoński, podzielił się z nim ziemiami odebranymi Murcji na mocy traktatu z Sangüesa w 1168 roku. W 1190 r. obaj sąsiedzi ponownie podpisali w Borja pakt o wzajemnej ochronie przed ekspansją kastylijską.
Zmarł 27 czerwca 1194 roku w Pampelunie, gdzie został pochowany.
Niekompletna pieczęć królewska Sancho VI.
